Πρώτη και τελευταία φορά στη ζωή σου που είδες τις Μυκήνες από κοντά, ήταν στη διάρκεια κάποιας σχολικής εκδρομής. Και ξαφνικά, εκεί που σερφάρεις την πλήξη σου στο Διαδίκτυο βλέπεις μια φωτογραφία με την Πύλη των Λεόντων. Σκούρες πέτρες, σκούρα τα πράγματα. «Πω-πω μαύρισαν τα μάρμαρα». Διότι ως γνωστόν όλες οι αρχαίες πέτρες είναι «μάρμαρα», όπως και όλα τα κτίρια με κεραμίδι και μπαλκονάκι είναι νεοκλασικά. «Αιδώς Αργείοι». Οχι, δεν το είπε ο Κολοκοτρώνης στους ταμπουρωμένους στα Δερβενάκια. Αυτός δεν ήξερε τα αρχαία. Το έλεγαν, σε πρώτη ευκαιρία, οι ήρωες της Ιλιάδας, όταν ήθελαν να εμψυχώσουν τους συναγωνιστές τους, ο Αίας, ο Αγαμέμνων, ακόμη και η Ηρα μεταμορφωμένη σε Στέντορα, κοινώς στεντορεία τη φωνή. Η βοϊδομάτα ήτο Φιλέλλην. Απορίας άξιον πώς ενώ μαύρισαν οι πέτρες της Πύλης, η ξύλινη ράμπα που διευκολύνει την πρόσβαση έμεινε άθικτη. Οι φλόγες μάλλον έφτασαν εκεί από τα ψηλά κυπαρίσσια στον περίβολο των τάφων. Δεν νοείται κοιμητήριο χωρίς κυπαρίσσι. Δεν έχει σημασία αν η «σκουριά» του πετρώματος, η μαυρίλα, υπήρχε ακόμη κι όταν ο Σλήμαν στάθηκε για πρώτη φορά μπροστά στην Πύλη των Λεόντων. Ενδεχομένως δε και από την ημέρα που ο Αγαμέμνων περπάτησε το κόκκινο χαλί που του είχε στρώσει η σκύλα σύζυγός του για να τον σφάξει με τον εραστή της – κρατήστε φεμινίστριες τα ρόπαλά σας, έτσι την αποκαλεί ο Ομηρος στη Νέκυια.
Κλιμάκιο σοφών της αξιωματικής αντιπολίτευσης προέβη σε αυτοψία. Είχε προηγηθεί οργισμένη δήλωση του κ. Τσίπρα, γνωστού για την αρχαιοφιλία του και την ευαισθησία του απέναντι στην πολιτισμική κληρονομιά. Ακολουθεί δήλωση του κ. Σκουρολιάκου, ο οποίος σημειώνει ότι και η Ολυμπία με κυβέρνηση Ν.Δ. είχε καεί το 2007. Επιτέλους έχετε κι εσείς μια «καταστροφή», όχι μόνον εμείς με το Μάτι. Συμπέρασμα: μετά από όλα όσα αποκαλύφθηκαν εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το Μάτι είναι ζήτημα επικοινωνιακής διαχείρισης. Κοινώς δεν έχουν καταλάβει τίποτε.
Ναι, προκαλεί ανασφάλεια μια πυρκαγιά που απειλεί έναν τόσο εμβληματικό αρχαιολογικό χώρο όπως οι Μυκήνες. Και η ανασφάλεια φουντώνει όταν αναδεικνύονται οι συνήθεις παραλείψεις και κακοτεχνίες. Διάβασα στη χθεσινή «Κ», στο ρεπορτάζ του Σάκη Ιωαννίδη, ότι δεν υπάρχουν πυροσβεστικοί κρουνοί για την παροχή νερού υπό πίεση. Το πρόβλημα δεν είναι χθεσινό. Ομως θα έπρεπε να έχει λυθεί από χθες. Ναι, η πυρκαγιά του 2007 που κατέστρεψε τη μισή Πελοπόννησο και απείλησε την αρχαία Ολυμπία είναι τραυματική εμπειρία. Και είναι λογικό να σου σηκώνεται η τρίχα όταν ακούς για φωτιά στις Μυκήνες. Οπως όλα δείχνουν αυτήν τη φορά η αντίδραση υπήρξε αποτελεσματική. Πλην όμως οι αμέλειες και οι παραλείψεις είναι χρόνιες. Και η ανασφάλεια επίσης. Και όποια κυβέρνηση αντιμετώπισε την ανασφάλεια ως μυστήριο έχασε.