Καθώς άκουγα την Αμαλία Ζέπου να μιλάει για το «ΣυνΑθηνά», τη διαδικτυακή πλατφόρμα του Δήμου Αθηναίων για τις ομάδες πολιτών, σκέφτηκα πόσα πράγματα έχουν αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Ημασταν στην ατμοσφαιρική Οικία Κατακουζηνού, στον πέμπτο όροφο της αστικής πολυκατοικίας της οδού Αμαλίας 4, με θέα το Κοινοβούλιο και τον Κήπο. Η Αμαλία Ζέπου, που η ίδια προσωποποιεί την εξέλιξη του Αθηναίου πολίτη από την αφύπνιση στην κοινωνική προσφορά, μας μίλησε γι’ αυτό το «καινούργιο» που συμβαίνει στην Αθήνα. Και που δεν είναι άλλο από την ανάδυση ενός άλλου τύπου πολίτη, ενός άλλου ανθρωπότυπου, που αποκτά συνείδηση μέσα στην Αθήνα και καλλιεργεί την προσφορά μέσα από δίκτυα γνώσης, αλληλεγγύης και καινοτομίας.
Ηταν ακόμη μία διάλεξη στη σειρά των αρχιτεκτονικών ομιλιών που διοργανώνει αυτή τη χρονιά η CF Company (οι αρχιτέκτονες Στέλιος Κούτσικος και Στάμος Φαφαλιός). Από μόνη της, αυτή η πρωτοβουλία είναι συμπύκνωση της νέας «συνέργειας» που απλώνεται στην Αθήνα. Ομιλίες για την πόλη, σε έναν εμβληματικό αθηναϊκό χώρο (Οικία Κατακουζηνού), με κοινό Αθηναίους πολίτες. Η ζύμωση που συντελείται την τελευταία τριετία στην Αθήνα, σε επίπεδο αλληλοτροφοδότησης ιδεών, είναι κάτι πρωτόγνωρο.
Μας το είπε και η Αμαλία Ζέπου, που, μέσα από την εμπειρία της στον δήμο με δεκάδες ομάδες πολιτών στην Αθήνα, έχει διαπιστώσει ότι η ελληνική πρωτεύουσα, παρότι δεν είχε παράδοση στην κοινωνική προσφορά μέσω της συνεργασίας των πολιτών, έχει αποκτήσει φήμη για τα αντανακλαστικά της στην αστική παρακμή. Αν δει κανείς την ιστοσελίδα του «ΣυνΑθηνά», εκεί όπου ομάδες πολιτών μπορούν να ανακοινώνουν τις δράσεις τους, θα δει ότι δεκάδες ομάδες ζουν και πράττουν και παρεμβαίνουν χωρίς ίδιον όφελος, με μόνο κίνητρο την αγάπη στην πόλη.
Είναι μια σιωπηρή επανάσταση, που σαν μελάνι, σαν υδράργυρος, σαν νέο αίμα έχει διαχυθεί στο σύστημα της πόλης. Αυτή η καταγεγραμμένη επιθυμία τόσων χιλιάδων πολιτών να δραστηριοποιηθούν σε διάφορες και ποικίλες δράσεις είναι το πιο αισιόδοξο και ελπιδοφόρο φαινόμενο της τελευταίας τριετίας. Αυτή η μεταβολή, αυτή η τάση που γεννά μίμηση, παραδειγματισμό, άμιλλα, εμπειρία, αργά ή γρήγορα θα αποτυπωθεί όχι μόνο στο ανάγλυφο της πόλης αλλά και στην πολιτική έκφραση.