Μια κουβέντα, μια καταγγελία στο εξωτερικό ήταν αυτό που ήλπιζαν όλοι όσοι είχαν πέσει στα χέρια της ελληνικής χούντας. Ηθελαν κάποιος να μιλήσει στους συνευρωπαίους για τα δεινά τους· τις δολοφονίες αγωνιστών, τα βασανιστήρια, την άδικη φυλάκιση ή εξορία τους. Διοργανώθηκαν συγκεντρώσεις συμπαράστασης στον ελληνικό λαό, εστάλησαν επιστολές καταδίκης της χούντας. Η Ευρώπη και ο κόσμος όλος μάθαιναν για όσα ντροπιαστικά για τον ανθρώπινο πολιτισμό συνέβαιναν στη χώρα μας.
Προχθές οι Ολλανδοί δικηγόροι, φορώντας τη μαύρη τήβεννό τους, διαμαρτυρήθηκαν σιωπηλώς για τον άδικο θάνατο της συναδέλφου τους Εμπρού Τιμτίκ κρατώντας τη φωτογραφία της. Η Τουρκάλα δικηγόρος άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο μετά 238 ημέρες απεργίας πείνας για την καταδίκη της πέρυσι, για «συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση», από δικαστήριο της Τουρκίας. Το απολυταρχικό καθεστώς του Ερντογάν την καταδίκασε σε κάθειρξη 13,5 ετών για τρομοκρατία, καθώς οι πελάτες που εκπροσωπούσε κατηγορούνται για συμμετοχή στο εκτός νόμου DHKP-C.
Πριν από μερικές ημέρες απήχθη η ηγέτις της λευκορωσικής αντιπολίτευσης Μαρία Κολεσνίκοβα από «άνδρες που είχαν κρυμμένα τα πρόσωπά τους και την έσπρωξαν βιαίως μέσα σε μικρό βαν». Το απολυταρχικό καθεστώς Λουκασένκο ανακοίνωσε ότι συνελήφθη την ώρα που προσπαθούσε να διασχίσει τα σύνορα με την Ουκρανία, αλλά όλοι καταλαβαίνουν ότι μετά την απαγωγή της από το καθεστώς, επιχειρήθηκε βίαιη απέλασή της.
Ηταν τυχερή, διότι ο ηγέτης της ρωσικής αντιπολίτευσης Αλεξέι Ναβάλνι νοσηλεύεται σε κωματώδη κατάσταση έπειτα από δηλητηρίαση με τον νευροτοξικό παράγοντα νόβιτσοκ, μια ουσία που κατασκευάστηκε στα εργαστήρια της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ και την οποία τώρα έχει στην κατοχή της μόνο η ρωσική κυβέρνηση. Με την ίδια νευροτοξίνη δηλητηριάστηκε πριν από μερικά χρόνια και ο διπλός πράκτορας Σεργκέι Σκριπάλ στη Βρετανία.
Είναι πολλοί στην ευρύτερη γειτονιά μας που ζητούν βοήθεια, που φωνάζουν «συμπαράσταση, λαοί». Κατά τη διάρκεια της χούντας, το παράπονο των δικών μας αντιστασιακών, αλλά και του ελληνικού λαού εν γένει, ήταν ότι οι ξένες δημοκρατικές κυβερνήσεις έβαζαν τα εθνικά τους συμφέροντα πάνω από το δίκιο των ανθρώπων, δηλαδή να έχουν δίκαιη δίκη (όπως δεν έγινε με την Εμπρού Τιμτίκ), να μην εξορίζονται βιαίως (όπως η Μαρία Κολεσνίκοβα), να μη θανατώνονται (όπως επιχειρήθηκε με τον Αλεξέι Ναβάλνι). Αλλά πάλι το ίδιο δεν κάνει και η Ελλάδα συνδέοντας τις κυρώσεις στη Λευκορωσία (ή, παλαιότερα, στη Ρωσία) με τις κυρώσεις κατά της Τουρκίας; Δίκαιες είναι και οι μεν και οι δε, αλλά ασύνδετες. Από τη μια έχουμε μαφιόζικες απαγωγές ακτιβιστών και την τρομοκράτηση ενός λαού και από την άλλη την προκλητική παραβίαση μελλοντικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.