Στην τελευταία απόφαση των υπουργών Οικονομικών-Ανάπτυξης και Επενδύσεων με τίτλο «Διαδικασία υποβολής εκδήλωσης ενδιαφέροντος για το προσωρινό μέτρο ενίσχυσης με τη μορφή επιστρεπτέας προκαταβολής σε επιχειρήσεις…» (ΦΕΚ 3867/10.9.2020) διαβάζουμε τα ακόλουθα: «Παρατίθεται πίνακας με τον Κωδικό Αριθμό Δραστηριότητας (ΚΑΔ) των κλάδων που εμπίπτουν στην υποπερ. i της υποπερ. αα της περίπτωσης β της παρ. 1 του άρθρου 1. Σε περίπτωση τετραψήφιου ΚΑΔ συμπεριλαμβάνονται όλες οι υποκατηγορίες πενταψήφιων, εξαψήφιων και οκταψήφιων, σε περίπτωση πενταψήφιου ΚΑΔ συμπεριλαμβάνονται όλες οι υποκατηγορίες εξαψήφιων και οκταψήφιων κ.ο.κ.».
Η υποπερίπτωση της υποπεριπτώσεως, της περίπτωσης, της παραγράφου, του άρθρου και τρέχα γύρευε. Το αίνιγμα της γραφειοκρατίας είναι πιο περίπλοκο από τη μηχανή Enigma που είχαν οι ναζί και δυστυχώς στην Ελλάδα δεν περισσεύουν οι Αλαν Τούρινγκ για να το αποκρυπτογραφήσουν. Ως γνωστόν, ο μεγάλος Βρετανός μαθηματικός κατασκεύασε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τον πρώτο υπολογιστή του κόσμου, προκειμένου να σπάσει τους κώδικες των Γερμανών. Είναι ο πατέρας της πληροφορικής και κατά μία έννοια όλων των e-τάδε που κατακλύζουν τον σύγχρονο κόσμο. Συνεπώς, έχει δίκιο ο επιχειρηματίας, που αλίευσε το παραπάνω απόσπασμα, κ. Περικλής Αλειφέρης όταν λέει: «Οσες μεταρρυθμίσεις και να γίνουν, όσα e- και να προστεθούν μπροστά στις απόπειρες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, πάντα θα σπάνε τα μούτρα τους στην αήττητη “φιλοσοφία” της παραγράφου!» (fb 11.9.2020).
Αυτό δεν είναι καινούργιο. Το 2013 ψηφίστηκε μια διάταξη γραμμένη κατά τον κλασικό ακατανόητο τρόπο: «Τροποποίηση διατάξεων του ν. 4013/2011: Η υποπερίπτωση δ) της περίπτωσης γ) της παραγράφου 2 του άρθρου 2 αντικαθίσταται…». Υπήρξε τροπολογία στην Βουλή «η υποπερίπτωση ii της περίπτωσης γ΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 2 ν. 2525/1997 η οποία προστέθηκε με την παράγραφο 11β του άρθρου 59 ν. 3966/2011 αντικαθίσταται…» κ.λπ. Γράφαμε τότε «η υποπερίπτωση, της παραγράφου, το νομοθέτημα, ω θολούρα!
Κάπως έτσι ψηφίζονται οι νόμοι στην Ελλάδα και χάνει η μάνα το παιδί και κερδίζουν διάφορες συντεχνίες τα προνόμια» (20.12.2012). Επισημαίναμε επίσης ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος αδιαφάνειας και τακτοποίησης διάφορων αιτημάτων, αφού ουδείς –ούτε καν οι βουλευτές που ψηφίζουν– κατανοούν τι διευθετείται. Αυτό τελικώς είναι εν μέρει δίκιο. Από την τελευταία απόφαση προκύπτει ότι αυτή είναι η επίσημη γλώσσα της γραφειοκρατίας, την οποία χειρίζονται άριστα όσοι θέλουν να περάσουν τα δικά τους στη Βουλή.
Να σημειώσουμε ότι «άγνοια νόμου δεν συγχωρείται» και συνεπώς πρέπει να νιώθουμε τυχεροί ότι δεν μας ζητείται να εξεταστούμε σε αυτούς με τον τρόπο των Πανελληνίων, δηλαδή της παπαγαλίας…