Η Αθήνα του Μεγάλου Περιπάτου όπως και στο παρελθόν η Αθήνα του Τριγώνου δεν κατάφεραν να με παθιάσουν τουλάχιστον στην αρχή. Συνειδητά απέφυγα να εκφράσω δημοσίως πρώιμη γνώμη για ένα έργο δοκιμαστικό και σε εξέλιξη. Ενώ η δουλειά στο αθηναϊκό εμπορικό τρίγωνο γύρω από την Αιόλου τελικά με κέρδισε (ενώ αρχικά ήμουν επιφυλακτικός), ο Μεγάλος Περίπατος μου δημιουργεί διαρκώς ολοένα και μεγαλύτερη αμηχανία. Τα λουλούδια πράγματι ανθίζουν όμορφα στις ζαρντινιέρες και κάποια δένδρα στο Σύνταγμα τα πάνε καλά, αλλά αυτό δεν έχει πολλά να πει υπέρ ενός έργου χωρίς αρχή, μέση και τέλος.
Αναρωτιέμαι ποιο είναι το σκεπτικό για τα καθίσματα, τα παγκάκια πάνω στην άσφαλτο, στη λωρίδα πλέον των πεζών. Τοποθετημένα όπου βρέθηκε κενό, ακόμη και μπροστά στο Ιλίου Μέλαθρον (Νομισματικό Μουσείο), ένα σημείο που όχι μόνο δεν χρειάζεται πρόσθετα στοιχεία (περισσότερο, δηλαδή, «θόρυβο») αλλά απαιτεί αφαίρεση στοιχείων, ακόμη και μεταφύτευση του μεγάλου δένδρου που ατυχώς και χωρίς καμία σκέψη φυτεύτηκε (για τις «διακοσμητικές» ανάγκες του 2004) ακριβώς μπροστά στη μοναδικής αισθητικής και ιστορικής αξίας πρόσοψη με αποτέλεσμα να την κρύβει εντελώς.
Ο καλόπιστος παρατηρητής, που είναι και υπομονετικός, και είναι και ανοικτός σε πειραματισμούς, και γεμάτος κατανόηση ακόμη και σε μπροστά σε αδεξιότητες, ζητεί να γνωρίζει τα στάδια του έργου, την αποτίμηση των σφαλμάτων, τις δρομολογούμενες αλλαγές. Περιμένει δε, και τη δημόσια παραδοχή ότι ο Μεγάλος Περίπατος ίσως να μην ήταν και τόσο καλά μελετημένος, ότι εντέλει ίσως να ήταν ένα ανώριμο σχέδιο που υποτίμησε την πολυπλοκότητα και το ιστορικό εκτόπισμα της Αθήνας. Περισσότερο από όλα, διότι ευτυχώς όλα τα πειράματα που έγιναν ώς τώρα είναι αναστρέψιμα, περιμένω να ακούσω ένα όραμα για την Αθήνα.
Ενα όραμα για την πόλη στο σύνολό της. Με μια γλώσσα με θεωρητικό υπόβαθρο, με πρακτικό αντίκρισμα, με συναισθηματισμό, με κατανόηση για τους κατοίκους των συνοικιών, με γνώση για την υπεραξία ενός ιστορικού κέντρου και με συναίσθηση ότι αυτή η πόλη δεν είναι τυχαία και ότι αξίζει κάτι καλύτερο. Μια γλώσσα που να ανεβαίνει πάνω από τον πήχυ ενός σλόγκαν ή ενός σποτ.
Αποδεικνύεται ότι αυτή η απαίτηση δεν είναι κάτι απλό ή εύκολο να γίνει. Προϋποθέτει βαθύ ψυχικό σύνδεσμο, κυτταρική ώσμωση με την πόλη, επιθυμία να κινηθείς πάνω από την εικόνα και πέρα από τα θέλγητρα της επικοινωνίας.