Πέρα από το επίπεδο του συμβολισμού, ο νέος φωτισμός στα μνημεία της Ακροπόλεως φέρνει στο προσκήνιο μια ανάγκη. Την ανέλκυση της ίδιας της Αθήνας. Ολα φυσικά θέλουν τον χρόνο και τις ιεραρχήσεις τους, κάθε εποχή φέρνει τη δική της ανάγνωση της Ιστορίας, με διαφορετικές φωτοσκιάσεις, αλλά είναι πλέον σαφές πως η Αθήνα είναι μια πόλη που δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Η φωταγωγημένη Ακρόπολη, με αναβαθμισμένες τις λειτουργίες της, προβεβλημένη ως σύνολο, τονίζει ακόμη περισσότερο την υστέρηση της υπόλοιπης πόλης.
Η Αθήνα χρειάζεται ενέσεις αυτοπεποίθησης. Η πόλη έχει πλήθος προβλημάτων, ορισμένα διαχρονικά, και κάποια της εποχής, και αυτά θα συνεχίζουν να υπάρχουν. Ομως, η Αθήνα έχει στοιχεία μοναδικότητας που αν προβληθούν θα εμπλουτίσουν και θα διευρύνουν την περιορισμένη και αυτοαναφορική ταυτότητά της. Αναγεννημένη στη δεκαετία του 1830 ως ένα γεωπολιτικό προπύργιο της Δύσης, η εξέλιξη της Αθήνας συνδέεται με την ευρωπαϊκή ιστορία των ιδεών και η σημερινή εικόνα της είναι απολύτως ιδιαίτερη και πολλαπλώς ελκυστική για να διαδοθεί μια νέα διεθνής αντίληψη. Η Αθήνα με τη μακραίωνη ιστορία, είναι η πόλη που περικλείει όλα τα ρεύματα από το 1830 ώς σήμερα. Λίγες πόλεις έχουν τόσο πυκνή εκπροσώπηση όλης της αρχιτεκτονικής του εικοστού αιώνα και ακόμη λιγότερες έχουν τόση ποικιλία και τόσες ανεκμετάλλευτες δυνατότητες.
Παρά την πρόοδο στην κατανόηση της πολυπλοκότητας και της γοητείας της πόλης, είναι εντυπωσιακό πόσα λίγα, ελάχιστα, έχουν γίνει με σχεδιασμό, όραμα και βούληση για την ανέλκυση της Αθήνας. Το όνομα της Αθήνας προκαλεί συνειρμούς σε κάθε πολίτη του κόσμου, αλλά αυτό δεν φτάνει. Είναι μια εξαιρετική αφετηρία, αλλά η Αθήνα είναι μια σύγχρονη, μεσογειακή μητρόπολη, με αναρίθμητες επιλογές σε τρόπο ζωής και άλλες τόσες εκφραστικές δυνατότητες. Ο πλούτος της είναι η μοναδικότητα αυτού του μείγματος και η σύγχρονη παρακμή της είναι ακατανόητη αδράνεια.
Υπάρχει αδυναμία προσέγγισης του πλήθους των πλεονεκτημάτων της Αθήνας και αυτό αντανακλάται στον πολιτισμό της καθημερινότητας. Και ενώ πολλά ειπώθηκαν για τον «Μεγάλο Περίπατο», λίγα λέγονται για τον πλούτο της αθηναϊκής συνοικίας και της άμεσης ανάγκης ανάδειξης όλου αυτού του αχαρτογράφητου θησαυρού. Λίγα ψελλίζουμε για το αστικό θαύμα της Αθήνας από το 1850 ώς το 2000, με όλες τις διακυμάνσεις και τα σφάλματα, αλλά «όλοι» αναλαμβάνουμε τον ρόλο του θύματος για την «καταστροφή» της Αθήνας. Παλιά είναι αυτή η γλώσσα και δεν οδηγεί πουθενά. Η Αθήνα περιμένει να εμπνεύσει.