Από προχθές προσπαθώ να καταλάβω σε ποιους απευθύνεται το πρωτοσέλιδο του κομματικού εντύπου του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για φωτογραφία του Μητσοτάκη και του Σαμαρά με στάμπα τον αγκυλωτό σταυρό και το σύνθημα που χρησιμοποιήθηκε για τη Χρυσή Αυγή: «Δεν είναι αθώοι». Απευθύνεται στη λεγόμενη δημοκρατική κοινή γνώμη, η οποία θαμπωμένη από την προπαγάνδα των μέσων της «λίστας Πέτσα» δικαιούται να μάθει την αλήθεια που της κρύβουν; Αποκάλυψη πολιτικού σκανδάλου, κάτι σαν σκάνδαλο της επώνυμης νύχτας; «Η γυναίκα του τον έπιασε στο κρεβάτι με τον εραστή της». Επειδή όμως η δημοκρατική κοινή γνώμη δεν διαβάζει την εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, αναρωτήθηκα μήπως απευθύνεται στο ευάριθμο κοινό της. Για να τονώσει το αγωνιστικό του φρόνημα, να του υπενθυμίσει ότι σύμπας ο πολιτικός κόσμος πλην ΣΥΡΙΖΑ είναι ακροδεξιός, κατά συνέπεια από τη συμμορία των χρυσαυγιτών δεν τον χωρίζει παρά μόνο μια καταδίκη στο δικαστήριο. Θα μου πείτε, υπάρχουν και τα μανταλάκια στα περίπτερα. Αν και η δύναμη του πρωτοσέλιδου έχει εξασθενήσει από την εποχή οπότε η «Αυριανή» δημοσίευε γυμνές φωτογραφίες της Δήμητρας Λιάνη, τα μανταλάκια του Διαδικτύου είναι πολύ αποτελεσματικότερα από το περίπτερο.
Εγκατέλειψα την προσπάθεια ανεύρεσης στόχου όταν συνειδητοποίησα πως το πρωτοσέλιδο αυτό δεν ενδιαφέρεται ούτε να πείσει ούτε να τονώσει το αγωνιστικό φρόνημα όσων έχουν ήδη πεισθεί. Είναι σαν τις βρωμιές που έγραψαν στην είσοδο της πολυκατοικίας του φίλου Αρη Πορτοσάλτε οι ανδρείοι της ανωνυμίας. Δεν απευθύνονται σε κανέναν. Απλώς δηλώνουν την παρουσία τους. Το φαινόμενο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και προγλωσσική χρήση της γλώσσας: οι λέξεις δεν μεταφέρουν σημασία. Απλώς παράγουν θόρυβο για να υπενθυμίσουν την ύπαρξη της φωνής που τις προφέρει.
Θα μπορούσαν να βρουν κάτι πιο «έξυπνο» για να τοποθετηθούν απέναντι στη δίκη και την καταδίκη της Χρυσής Αυγής. Θα μπορούσαν να πουν ότι η δίκη ξεκίνησε επί Ν.Δ. και τέλειωσε επί Ν.Δ., όμως προχώρησε επί των ημερών τους. Μπορεί να μην έπειθαν κανέναν, όμως θα ήταν μια ένδειξη κινητικότητας των εγκεφαλικών τους νευρώνων. Σιγά μην ιδρώσουν. Οπως βαριούνταν στα αμφιθέατρα και έκαναν καταλήψεις, έτσι βαριούνται και στη σκηνή της Δημοκρατίας. Θα μου πείτε, τι να πουν για τον υπόκοσμο της Χρυσής Αυγής; Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία στους κλώνους της ψηφίζοντας την απλή αναλογική; Ή ότι έπεσαν για μία ακόμη φορά έξω όταν εκτιμούσαν ότι θα στερήσει την αυτοδυναμία στη Ν.Δ.; Μόνον όσοι δεν έχουν παρακολουθήσει συνεδρίαση στελεχών της Αριστεράς δικαιούνται να απορούν. Εγώ, που ξόδεψα στα νιάτα μου αρκετές ώρες και πολλά τσιγάρα, αρμοδίως οφείλω να δείξω κατανόηση.
Η «Αυγή» και η Χρυσή Αυγή
2' 0" χρόνος ανάγνωσης
