Ο γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος πέτυχε καραμπόλα. Τον πριμοδότησε η επιλογή του πρωθυπουργού να τον χρίσει αντίπαλο την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή. Και χρησιμοποίησε αυτό το ανέλπιστο status για να ρυμουλκήσει στον συρμό του την αξιωματική αντιπολίτευση.
Τηρώντας το υγειονομικώς αυτονόητο ως κόμμα εξουσίας, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε προαναγγείλει ότι δεν θα συμμετάσχει στην πορεία. Σε δεύτερο χρόνο, όμως, φαίνεται ότι επικράτησε ο φόβος πως το ΚΚΕ θα μονοπωλούσε –κοινοβουλευτικώς και πεζοδρομιακώς– την αριστερή αντιπολίτευση. Συρόμενος στη γραμμή του Περισσού, το μόνο που κατάφερε ήταν να επικυρώσει αυτό που ήθελε να αποτρέψει: με την προσυπογραφή του στο κοινό ανακοινωθέν και κυρίως με την εμπρηστική ρητορική των στελεχών του, ο ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε να δικαιώνει έναν αντικοινωνικό ακτιβισμό τον οποίο είχε αποκηρύξει, χωρίς να μπορεί πια να προσδοκά ότι θα γοήτευε το κοινό στα αριστερά του.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα εκμεταλλεύθηκε, έτσι, στυγνά την έλλειψη θεσμικής ψυχραιμίας στο κέντρο του πολιτικού συστήματος. Εκμεταλλεύθηκε την ανάγκη του πρωθυπουργού να προβάλει στο συντηρητικό ακροατήριο τη ματαίωση του Πολυτεχνείου και ως συμβολικό αντιστάθμισμα της ματαίωσης εθνικών και θρησκευτικών εορτασμών. Εκμεταλλεύθηκε και την ανίατη νοσταλγία του ΣΥΡΙΖΑ για τον καταγωγικό «ριζοσπαστισμό» του.
Η αναβίωση του φολκλόρ της χουντολογίας –«πραξικόπημααα!», «εκτροπηηή!», «προβοκάτσιααα!»– δεν προσφέρει άλλο-θι μόνο στο ΚΚΕ – τον μοναδικό σχηματισμό που μπορεί να επιστρατεύσει στον δρόμο μια κάποια ορατή ανθρωπομάζα.
Η αυτοθυματοποιητική λαχτάρα για μια αυταρχική εξουσία, που χρησιμοποιεί τάχα την πανδημία με ανομολόγητο σκοπό να απαξιώσει την επέτειο, δίνει άλλοθι και στον χουλιγκανισμό εκείνων που έκρυβαν το πρόσωπό τους πολύ πριν παραστεί υγειονομική ανάγκη.
Αλήθεια; Η Δεξιά θέλει να απαξιώσει το Πολυτεχνείο; Μήπως, απαγορεύοντας την Ανάσταση, ήθελε να απαξιώσει και το Πάσχα;
Η δημόσια ζωή δεν θα είχε πιαστεί στο δόκανο αυτής της σουρεαλιστικής δαιμονολογίας, αν δεν της δάνειζε επίφαση σοβαρότητας ο συνταγματολογικός λαϊκισμός. Σε μια στιγμή που η προστασία της δημόσιας υγείας θέτει σε αναστολή το Ψωμί (λουκέτο στην οικονομία), την Παιδεία (λουκέτο στα σχολεία) και την Ελευθερία (λουκέτο στα σπίτια μας), επιβλήθηκε ως ζήτημα «δημοκρατικότητας» η τετραήμερη αναστολή του δικαιώματος του συνέρχεσθαι.
Δικαιολογείται έτσι το κατ’ αρχήν παράδοξο ισοζύγιο μεταξύ Πολυτεχνείου και Πάσχα: σε ακούσια συμμετρία με τα οργανωμένα «πιστεύω» που αντιστρατεύεται, η δογματική Αριστερά αποβαίνει μηχανισμός αναπαραγωγής ενός κούφιου τελετουργισμού. Να σωθεί το δόγμα κι ας κινδυνέψει το ποίμνιο. Να σωθεί η «δημοκρατία», έστω και χωρίς πολίτες.
Δημήτρης Κουτσούμπας: Καραμπόλες
1' 50" χρόνος ανάγνωσης
