Το δυσώδες στα επεισόδια της Τρίτης δεν ήταν η ανυπακοή του ΚΚΕ. Αυτή η πολιτική της ανυπακοής αποτελεί δομικό χαρακτηριστικό αυτού του κόμματος. Ας μη μας εκπλήττει.
Το ανησυχητικό ήταν πως βρέθηκαν το μεσημέρι χίλιοι πεντακόσιοι άνθρωποι –εν μέσω πανδημίας, αψηφώντας όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα και περιφρονώντας την υγεία των συνανθρώπων τους– για να κάνουν επίδειξη δύναμης. Γιατί η δεύτερη συγκέντρωση του ΚΚΕ αυτό ακριβώς ήταν. Τσαμπουκάς.
Προφανώς κάποιοι στον Περισσό δεν μπορούν να αναλογιστούν πως τα γεγονότα της Τρίτης 17 Νοεμβρίου θα τα βρούμε μπροστά μας προς το τέλος του μήνα, όταν θα δούμε τα κρούσματα στην Αττική να παίρνουν την ανιούσα. Κάποιος θα πει «εντάξει, ΚΚΕ είναι αυτό, ας μην το γενικεύουμε».
Ερχεται και η ΑΔΕΔΥ που, εν μέσω πανδημίας και ενώ η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς εκτάκτου ανάγκης, εξαγγέλλει απεργία με αιτήματα όπως αυξήσεις στις αποδοχές, επαναφορά της 13ης και της 14ης σύνταξης, προσλήψεις και αποχή από την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Ας σημειωθεί πως αυτοί που εκπροσωπούνται από την ΑΔΕΔΥ ουδεμία περικοπή είχαν στις αμοιβές τους κατά τη διάρκεια τόσο της πρώτης όσο και της δεύτερης καραντίνας.
Για να μην αναφερθώ και σε όλους αυτούς που πιστεύουν πως η COVID-19 είναι κάτι σαν τη γρίπη ή στους ιερωμένους που πιστεύουν πως η πανδημία σταματά μπροστά στις εκκλησίες τους.
Ομως το άθροισμα αυτών των πολιτών που σκέπτονται με οδηγό τον φανατισμό τους ή την άγνοιά τους είναι σημαντικό και αποτελεί τροχοπέδη στην κίνηση της κοινωνίας προς τα εμπρός. Για να γίνουν μεταρρυθμίσεις και τομές σε μια κοινωνία, θα πρέπει και η πλειονότητα των πολιτών να το επιθυμεί. Ή, να το πω διαφορετικά, να μην υπάρχει μια σημαντική μειοψηφία που να υπονομεύει και να αντιδρά σε αυτές τις προσπάθειες.
Με απλά λόγια, στις δημοκρατίες, μια κοινωνία που δεν θέλει να μεταρρυθμιστεί δεν μεταρρυθμίζεται.
Σε κοινωνίες όπου υπάρχουν ισχυρά οχυρά ανορθολογισμού και προκαταλήψεων το βάλτωμα και η μιζέρια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά τους.
Πιστέψαμε αφελώς πως ο ανοιξιάτικος εγκλεισμός θα μας έκανε σοφότερους. Κάναμε λάθος. Ολες οι ενδείξεις φανερώνουν πως συγκεκριμένα τμήματα της κοινωνίας, όχι ασήμαντα, μας τραβάνε όλους προς τα κάτω.