Προχθές στη Γαλλία έπεσε η αυλαία της τραγωδίας του Charlie Hebdo. Καταδικάστηκαν σε βαριές ποινές οι συνεργάτες των ειδεχθών δολοφόνων δώδεκα ανθρώπων στα γραφεία του σατιρικού περιοδικού. Συγχρόνως, αναβίωσε ο γνωστός προβληματισμός κατά πόσον απειλείται ο τρόπος ζωής μας. Ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής, ένα από τα συστατικά στοιχεία του οποίου είναι η ελευθερία του λόγου, υπό την έννοια όχι μόνον της ελεύθερης εκφοράς του, αλλά κυρίως της μη ύπαρξης συνεπειών αν αυτός είναι αιρετικός και ενοχλητικός. Ο ευρωπαϊκός χώρος αναμφίβολα είχε τις μαύρες σελίδες του που ήταν συνδεδεμένες άμεσα με την κατάργηση αυτής της ελευθερίας. Αρα, έχουμε κάθε ιστορικό δικαίωμα να επιδεικνύουμε αυξημένη ευαισθησία κάθε φορά που απειλείται το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, πολύ δε περισσότερο αν το αντίτιμο που καταβάλλεται είναι ανθρώπινες ζωές.
Στην προκειμένη περίπτωση η απειλή έχει συγκεκριμένη προέλευση και είναι η ισλαμική τρομοκρατία. Δεν υπάρχει καμιά ισλαμοφοβία. Αυτό είναι μια επινόηση των λεγόμενων δικαιωματιστών. Αυτών που, προτάσσοντας τις ταυτότητες, κατακερματίζουν τις κοινωνίες. Αυτών, που υπερασπίζονται τον καθένα φανατικό που έχει αναγορεύσει σε αποκλειστικό στοιχείο της ταυτότητάς του τη θρησκευτική πίστη και κάθε φορά που αυτός κρίνει πως προσβάλλεται, δημιουργεί εχθρούς που πρέπει να τιμωρήσει. Αυτή η εγκληματική συμπεριφορά βρίσκεται έξω από το αξιακό σύστημα των κοινωνιών μας.
Με απλά λόγια, δεν φοβούμαστε το Ισλάμ. Φοβούμαστε για τη ζωή μας εξαιτίας του Ισλάμ. Αυτό δεν το κατανοούν οι left liberals που φαντασιώνονται πολυπολιτισμικές κοινωνίες. Πολυπολιτισμική είναι μια κοινωνία όταν, υπό μια κρατική εξουσία που όλοι σέβονται, υπάρχουν και επικοινωνούν μεταξύ τους πολλοί πολιτισμοί. Μια κοινωνία που αποτελείται από διάφορα πολιτισμικά γκέτο που περιφρονούν την κεντρική εξουσία, δεν είναι πολυπολιτισμική. Είναι μια άναρχα κατακερματισμένη κοινωνία.
Στις δημοκρατικές κοινωνίες όλοι οι πολίτες οφείλουν να σέβονται τους νόμους, πολύ δε περισσότερο οι φιλοξενούμενοι. Αλλωστε, έρχονται σε εμάς και όχι στις ομόθρησκές τους χώρες γιατί θέλουν να ζήσουν όπως εμείς. Δεν έρχονται για να μας επιβληθούν. Ερχονται για να προσαρμοστούν. Στο κάτω κάτω ουδείς τούς υποχρεώνει να έρθουν.