Ολη τη νύχτα άκουγε το κλάμα του. Ηταν σπαρακτικό. Πώς να κλείσει μάτι; Εβγαινε κάθε τόσο στο μπαλκόνι μήπως καταλάβει από πού προερχόταν. Αδύνατον. Τα ξημερώματα σταμάτησε, μα το μεσημέρι άρχισε πάλι να κλαίει. Κατέβηκε στον δρόμο. Εκανε μια βόλτα στη γειτονιά. Και το είδε! Ενα γατάκι, μια τόση δα γκριζόασπρη χνουδωτή μπάλα, κρυμμένη κάτω από ένα αυτοκίνητο. Προσπάθησε να το πιάσει. Δεν τα κατάφερε. Τηλεφώνησε σε μια φίλη. Μέσω εκείνης έφθασε ο Α., έμπειρος διασώστης φιλοζωικού σωματείου. Μαζί σύρθηκαν κάτω από αυτοκίνητα. Απλωσαν απόχες. Εβαλαν τροφή για να δελεάσουν το μικρό. Δεν μπόρεσαν να το πιάσουν. Τρομαγμένο καθώς ήταν, ή έτρεξε στο διπλανό στενό ή χώθηκε στη μηχανή κάποιου αυτοκινήτου.
Ο Α. έφυγε. Εκείνη επέστρεψε στο διαμέρισμά της βουρκωμένη. Σκεφτόταν το μικρούλι. Τι θα γινόταν; Πόσο θα άντεχε χωρίς φαγητό και νερό; Ποιος ξέρει πόσες μέρες κυκλοφορούσε στους δρόμους… Το επόμενο πρωί, ο Α. επέστρεψε. Εψαξαν ξανά. Πιο διεξοδικά, πιο επίμονα. Το γατάκι εμφανίστηκε, τελικά, στην άκρη ενός πεζοδρομίου. Ούτε να κινηθεί δεν είχε κουράγιο. Αυτή τη φορά δεν δυσκολεύτηκαν να την πιάσουν. Ναι, θηλυκιά ήταν. Το ένα μάτι της είχε αρχίσει να κλείνει – από χλαμύδια ή ρινοτραχειίτιδα. Είχαν προλάβει, άραγε; «Είναι υποσιτισμένη και αφυδατωμένη. Επίσης, έχει πολύ σοβαρή λοίμωξη. Η πρώτη νύχτα θα είναι κρίσιμη», είπε ο κτηνίατρος. Ομως η Σούπερ –αυτό είναι πλέον το όνομά της– αποδείχθηκε αγωνίστρια. Κέρδισε τη μάχη για τη ζωή. Σήμερα βρίσκεται στο σπίτι εθελοντών. Αναρρώνει στα ζεστά χωρίς να βασανίζεται από πείνα και δίψα, και γνωρίζει την καλή πλευρά των ανθρώπων· μαθαίνει να απολαμβάνει το χάδι τους. Σύντομα θα ξεκινήσει η διαδικασία (υπεύθυνης) υιοθεσίας της.
Ο μέσος όρος ζωής ενός αδέσποτου σκύλου ή γάτας συνήθως δεν ξεπερνά τα δύο χρόνια. Και είναι γεμάτα κινδύνους και απειλές: αρρώστιες, αυτοκίνητα, φόλες, κακοποίηση. Στη χώρα μας, οι δημοτικές αρχές είναι υποχρεωμένες να καταγράφουν τα αδέσποτα στη διαδικτυακή ηλεκτρονική βάση δεδομένων του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Ανάλογα με τα ζώα που δηλώνουν, χρηματοδοτούνται για τις ετήσιες δαπάνες του προγράμματος σίτισης, περίθαλψης και στείρωσής τους. Παίρνουν δηλαδή «ζεστό» χρήμα από τον κρατικό κορβανά. Αλλά αυτή η αλυσίδα δεν λειτουργεί πάντα με τον καλύτερο τρόπο. Η επιβίωση της αστικής πανίδας μας εξαρτάται κυρίως από τη δράση και τις θυσίες των εθελοντών. Η Σούπερ σώθηκε. Σε μια εποχή που το θανατικό παραμονεύει, η ανάσα ενός πλάσματος δεν σταμάτησε. Και αυτό είναι σπουδαίο.