Αναρτήσεις με «μπράβο» και «σεβασμό» στο πρόσωπό της κατέκλυσαν το Διαδίκτυο. Ως ολυμπιονίκης και διακεκριμένη αθλήτρια, η Σοφία Μπεκατώρου δεν είναι ασυνήθιστη στους επαίνους. Ομως, αυτή τη φορά δεν αφορούσε επιδόσεις της στην ιστιοπλοΐα. Μιλώντας στη διαδικτυακή ημερίδα «Start to Talk/Σπάσε τη σιωπή – Μίλησε, μην ανέχεσαι», που διοργάνωσε το υφυπουργείο Αθλητισμού, εξιστόρησε την κακοποίηση που βίωσε σε νεαρή ηλικία. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η γενικόλογη «κακοποίηση» ήταν σαφής βιασμός. Εκείνη 21 ετών και εκείνος παράγοντας της Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας. «Στο μικρό και αθώο μυαλό μου η μόνη λύση ήταν να σιωπήσω και να κάνω ότι δεν συνέβη τίποτα», είπε. «Με πολλή δουλειά, θεραπεία και ανάλυση, κατάφερα να αναλάβω το βάρος της ευθύνης μου να μη μιλήσω τότε, ώστε να απομακρυνθεί αυτός ο παράγοντας εκτός αθλητικών χώρων».
Το θέμα δεν είναι πρωτοφανέρωτο. Καταγράφονται διαρκώς και διεθνώς περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης αθλητριών και αθλητών, παιδιών και ενηλίκων. Η αφήγηση όμως της κ. Μπεκατώρου δεν περιορίζεται στην καταγγελία. Περιγράφει μια πορεία πολλών χρόνων μετά το συμβάν μέχρι τη λυτρωτική ομολογία του, στη διάρκεια των οποίων το αποτύπωμα του αρχικού σοκ, η βία που υπέστη, ήταν «εκεί», παρόν.
Δεν έχει ηθικά διδάγματα η ιστορία, ούτε «διά ταύτα». Ο (θεσμικός) Χ «ουδέποτε δήλωσε μετάνοια ή άλλαξε τον τρόπο που λειτουργούσε». Η Σοφία Μπεκατώρου πετύχαινε νίκες και διακρίσεις «έχοντας όμως χάσει το σημαντικότερο αγαθό ως προσωπικότητα: την αγάπη προς τον εαυτό μου». Η κοινωνική αντίδραση σε αυτά τα περιστατικά έχει απ’ όλα: από αναπόφευκτους υπαινιγμούς και ειρωνεία έως «θάνατο» στον θύτη. Εν τω μεταξύ, τα θύματα, συνήθως, σιωπούν. Και βέβαια, όχι μόνο στον αθλητισμό. Περνάει καιρός μέχρι να τολμήσουν τη δημόσια δήλωση.
Θέλει ψυχικό σθένος και δύναμη. Στήριξη και αποφασιστικότητα. Οι περισσότερες/οι παίρνουν το «μυστικό» στον τάφο, ενώ η ενοχή και το βάσανο έχουν διαμορφώσει το «πεπρωμένο» τους.
Η αποδοχή και κοινοποίηση της αλήθειας, που μπορεί να οδηγήσει και στην τιμωρία του θύτη, είναι το «καλό» σενάριο. Το παράδειγμα που ενθαρρύνει τους μεν και, ενδεχομένως, αποθαρρύνει τους δε. Η «μη ανοχή» ούτε δεδομένη είναι ούτε, από μόνη της, «σπάει τη σιωπή». Η συνεισφορά της Σοφίας Μπεκατώρου είναι καθοριστική όχι μόνο γιατί δεν ανέχθηκε ή γιατί μίλησε. Κυρίως γιατί έδειξε τη, βασανιστική, διαδρομή της ώς το βάθρο, ώς την κάθαρση.