Πρέπει να χάρηκαν ιδιαίτερα –ίσως και υπέρ το δέον– στην Κουμουνδούρου τη συνέντευξη που έδωσε ο κ. Αντώνης Σαμαράς σε τούτη την εφημερίδα (24.1.2021). Ηταν το πρώτο καλό νέο μετά τις γκρίνιες, τις «Ομπρέλες» (νέα εσωκομματική τάση), τα κείμενα υπέρ Κουφοντίνα κ.λπ. Ετσι κι αλλιώς, από την αρχή της θητείας αυτής της κυβέρνησης προφήτευαν, με βάση τις ελπίδες τους και μόνον, ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται και ο κ. Σαμαράς θα ρίξει και πάλι μια κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, όπως έκανε το 1993, προς όφελος του Ανδρέα Παπανδρέου. Το γεγονός ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα, ουδόλως τους ανησυχεί. Από το ολότελα, της απροσανατόλιστης αντιπολίτευσης…
Οι υπόλοιποι, όμως, γιατί χύνουν τόνους μελάνης για τις εκτιμήσεις ενός πολιτικού, ο οποίος δεν διακρίθηκε ποτέ για τη σοφία των προβλέψεων και επιλογών του, καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του; Ξεχνάμε ότι ήταν ο κ. Σαμαράς που συνέβαλε το μέγιστα στην εκλογή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δίνοντας αστική νομιμοποίηση σε όλες τις αντιμνημονιακές ανοησίες της περιόδου 2011-2012 με το φοβερό επιχείρημα «να μη χαρίσουμε την οργή στους ακραίους»;
Να θυμηθούμε ότι το 1992 ο ίδιος ήταν αιχμή του δόρατος για να απορρίψει η Ελλάδα το πακέτο Πινέιρο, το οποίο προέβλεπε τη σύνθετη λέξη «Νοβαματσεντόνια». Το αποτέλεσμα; Εξελέγη το ΠΑΣΟΚ και ύστερα από ένα γελοίο εμπάργκο καταλήξαμε στο όνομα «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας», ενώ όλος ο υπόλοιπος κόσμος την αποκαλούσε «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Ας συμφωνήσουμε ότι ήταν ωραίο και γλυκό το σύνθημα «όχι στο όνομα Μακεδονία και στα παράγωγά της», που έλεγε και ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου και φλόγισε χιλιάδες Ελληνες. Ωστόσο, η πολιτική δεν χαράσσεται με γνώμονα μόνο το επιθυμητό. Συγκροτείται με βάση την αποτίμηση της πραγματικής κατάστασης και λαμβάνοντας υπόψη το αφανές κόστος της απραξίας. Ο συλλογικός νους των πλατειών δεν φτάνει ίσαμε εκεί, αλλά γι’ αυτό ελπίζουμε να έχουμε διορατικούς πολιτικούς που, επειδή βλέπουν μπροστά, βρίσκουν τη λεπτή ισορροπία μεταξύ του επιθυμητού και του εφικτού.
Σήμερα ο πρώην πρωθυπουργός συνεχίζει να αντιφάσκει. «Γι’ αυτό και έχω πει: Με “πειρατές” δεν κάνεις διάλογο! Να σας το πω αλλιώς: Τον επεκτατιστή δεν τον κατευνάζεις. Γιατί έτσι γίνεται πιο αδίστακτος. Τον επεκτατιστή μόνον αποτρεπτικά μπορείς να τον αντιμετωπίσεις». Στην ερώτηση του συναδέλφου Σταύρου Παπαντωνίου «και τι κάνουμε;», ο κ. Σαμαράς απαντά: «Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι να ενισχύσουμε την αποτροπή μας έναντι της επιθετικής Τουρκίας. Πώς; Με ισχυρές συμμαχίες, για τις οποίες, ευτυχώς, υπάρχει πολύ πρόσφορο έδαφος σήμερα». Να σημειώσουμε ότι «το πρόσφορο έδαφος για τις συμμαχίες» οφείλεται στο γεγονός ότι η Ελλάδα (τουλάχιστον) έδειξε στη διεθνή κοινή γνώμη ότι θέλει να συζητήσει…