Εχουν πολλά στραβά τα «συνοικιακά χασάπικα», που λέει και η επίτροπος της Ε.Ε. κ. Στέλλα Κυριακίδου, αλλά έχουν κι ένα καλό: «Ο κιμάς κόβεται ενώπιον του πελάτη». Αυτός που πληρώνει ξέρει και τι παίρνει. Αντιθέτως, στις συμφωνίες που έκανε με τις φαρμακευτικές εταιρείες, οι φορολογούμενοι που πλήρωσαν τα εμβόλια δεν είχαν το δικαίωμα να δουν τι πήραν και με ποιες προϋποθέσεις τα πήραν. Οι συμβάσεις, που θα έπρεπε να είναι αναρτημένες σε κάποιον δικτυακό τόπο, καλύπτονται από «ρήτρα εμπιστευτικότητας», δηλαδή από πέπλο μυστικότητας, σε σημείο που εκ των υστέρων ζητούμε την άδεια της AstraZeneca για να δημοσιοποιηθούν. Και αυτό αποτελεί μία επιπλέον ένδειξη για το πόσο επιτυχής ήταν η διαχείριση του θέματος των εμβολιασμών από την Ενωση.
Πέρα από τις άλλες ρήτρες του συμβολαίου με την εταιρεία, αν δηλαδή τα εργοστάσια της Βρετανίας πρέπει να τροφοδοτούν την ηπειρωτική Ευρώπη κ.λπ., η ρήτρα μυστικότητας αποκαλύπτει πολλά. Δεν εξυπηρετεί τους φορολογουμένους που τα πληρώνουν, ούτε τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς ελέγχου ούτε το πολιτικό σύστημα της Ε.Ε.· εκτός και αν υπάρχουν μίζες, που δεν το πιστεύουμε. Εξυπηρετεί ίσως τους σκοπούς της εταιρείας, αλλά όχι την Ενωση. Μόνο από αυτό μπορούμε να καταλάβουμε πόσο καλά διασφαλίζουν τους Ευρωπαίους πολίτες οι χειρισμοί της κ. Κυριακίδου στο ζήτημα των εμβολίων.
Δεν είναι μόνο ζήτημα διαφάνειας για τους πόρους της Ε.Ε.· οι φορολογούμενοι πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να μάθουν με κάθε λεπτομέρεια τι γίνονται τα λεφτά τους. Είναι ότι με δεδομένο τον αριθμό των ψεκασμένων που κυκλοφορούν, κάθε πτυχή μυστικότητας γίνεται θεωρία συνωμοσίας. Δεν θα αργήσουν να εμφανιστούν εκείνα τα άθλια βιντεάκια στο YouTube, στα οποία κάποιοι θα αναρωτιούνται δήθεν αθώα «η Ε.Ε. έκανε μυστικά συμβόλαια με τις φαρμακευτικές εταιρείες. Γιατί άραγε; Μήπως επειδή αυτά περιέχουν…»· μετά το «περιέχουν» μπορεί να βάλει κάποιος ότι τραβάει τη ψυχούλα του. Αντε τώρα να εξηγήσει ο ορθολογιστής ότι κάθε χώρα της Ε.Ε. βάζει έναν επίτροπο και ο κ. Νίκος Αναστασιάδης επέλεξε την κ. Κυριακίδου, και τα λοιπά, και τα λοιπά.
Ο Μίλτον Φρίντμαν είχε πει κάποτε ότι «αν δώσεις στο κράτος την έρημο Σαχάρα σε πέντε χρόνια θα έχει έλλειψη άμμου». Αυτό έχει άπειρες εμπειρικές επαληθεύσεις και δεν οφείλεται σε κάποια παθογένεια των δημόσιων λειτουργών. Οφείλεται πρωτίστως στο γεγονός ότι τα πολιτικοδιοικητικά συστήματα αναπτύσσουν διαφορετικές ατζέντες, από εκείνες στις οποίες ορκίζονται να υπηρετήσουν. Στην προηγούμενη επιτροπή Γιούνκερ, η Κύπρος έστειλε έναν άξιο εκπρόσωπο, ο οποίος διακρίθηκε παρά το τριτεύον χαρτοφυλάκιο που ανέλαβε. Ομως ο κ. Χρήστος Στυλιανίδης ήρθε σε σύγκρουση με τον κ. Αναστασιάδη, όταν μετέφερε τη δυσφορία της Ε.Ε. για τις πωλήσεις «χρυσών διαβατηρίων» σε μεγαλοαπατεώνες όλης της υφηλίου, που έκανε με το αζημίωτο το σύστημα του Κύπριου προέδρου. Να θυμηθούμε ότι τον περασμένο Οκτώβριο ο εκλεκτός του κ. Αναστασιάδη, πρόεδρος της κυπριακής Βουλής (!) κ. Δημήτρης Συλλούρης, πιάστηκε on camera να διαπραγματεύεται την πολιτογράφηση Κινέζου καταδικασθέντος για ξέπλυμα χρήματος.
Ο κ. Στυλιανίδης αποπέμφθηκε, η κ. Κυριακίδου ανέλαβε, και όλα πήραν τον δρόμο τους. Στην πολιτική τίποτε δεν πάει χαμένο ή, όπως θα έλεγε ο Μίλτον Φρίντμαν, «δεν υπάρχουν τζάμπα αποφάσεις»…