Το επίμαχο νομοσχέδιο που αφορά τους βαθμούς εισαγωγής στα πανεπιστήμια, τη φύλαξη των χώρων τους και τη διάρκεια των σπουδών, πέρασε από την αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή μόνο με τις ψήφους της πλειοψηφίας. Αυτή την εβδομάδα θα κληθεί να συζητήσει και να αποφασίσει η Ολομέλεια του σώματος. Με δεδομένο ότι μόνον η Νέα Δημοκρατία θα στηρίξει το νομοσχέδιο, οι αντιδράσεις θα συνεχιστούν εκτός Βουλής. Καθώς σχεδόν σύσσωμη η αντιπολίτευση δεν συμφωνεί με τις κυβερνητικές απόψεις, τα συλλαλητήρια θα επαναληφθούν εν μέσω πανδημίας, αφού έχουν την κάλυψη κομμάτων, συνδικαλιστών και πολλών διδασκόντων, και οι απανταχού «μπαχαλάκηδες» θα εξακολουθήσουν την παράνομη δράση τους εν ονόματι της ασυδοσίας.
Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η δημιουργία αστυνομικής δύναμης για την πάταξη της ανομίας και της βίας σε ορισμένα πανεπιστήμια μεγάλων πόλεων θα λύσει το φοβερό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, κατ’ αποκλειστικότητα στον κόσμο. Μόνο στην Ελλάδα ελάχιστες μειοψηφίες και συμμορίες δρουν ανενόχλητες και επιβάλλουν με φασιστικές πρακτικές την παρουσία, τις απόψεις και τις παράνομες δραστηριότητές τους στους χώρους της πανεπιστημιακής κοινότητας. Εχουν συνηθίσει να δρουν μέσα στη θαλπωρή που τους προσφέρουν εδώ και αρκετά χρόνια πολιτικές δυνάμεις –που μια χαρά λειτουργούν μέσα στο σύστημα και απολαμβάνουν τις ελευθερίες του για να το… υπονομεύουν–, πέρα από τις λεγόμενες αντισυστημικές. Μετάλλαξη της ίδιας θαλπωρής είναι και το συνεχές αλισιβερίσι με διδάσκοντες και πρυτανικές αρχές μέσα σε κλίμα διάχυτου φόβου, διαστρεβλωμένων ιδεολογικών πεποιθήσεων, ατομικών συμφερόντων, βολέματος και αδιαφορίας, που έχει διαμορφωθεί. Με συνέπεια την ανοχή της πολιτικής τάξης, της πλειονότητας των μίντια και συνολικά της κοινωνίας.
Ο ρεαλισμός επιβάλλει να αναμένεται ότι οι «μπαχαλάκηδες» και οι συνοδοιπόροι τους θα προσπαθήσουν να ακυρώσουν στην πράξη τον νόμο. Θα το κάνουν με τον τρόπο που ξέρουν, έχοντας μάλιστα ήδη εξασφαλίσει πολιτική κάλυψη από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, το ΚΚΕ, το ΜέΡΑ25, πρυτάνεις και τους λοιπούς συγγενείς και φίλους. Με βίαιες επιθέσεις δηλαδή εναντίον των ειδικών αστυνομικών που θα αναλάβουν τη φύλαξη των χώρων, αλλά και όσων τάχθηκαν ή τάσσονται υπέρ της ανάγκης αντιμετώπισης των αξιόποινων πράξεων μέσα στα πανεπιστήμια. Ωστόσο, αμφιβολία για την αποτελεσματικότητα της συγκεκριμένης κυβερνητικής πολιτικής δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να δοκιμαστεί. Εξάλλου, όσα άλλα μέτρα έχουν ληφθεί και δοκιμαστεί έως σήμερα έχουν αποτύχει παταγωδώς. Οι πρυτανικές αρχές και το καθηγητικό κατεστημένο έχουν φροντίσει ιδιαιτέρως και ευθύνονται πάρα πολύ για την αποτυχία τους. Δεν κατάφεραν ποτέ να διαφυλάξουν τον χώρο τους και την αξιοπρέπειά τους από τις επιθέσεις των βανδάλων. Είτε λόγω ανικανότητας, είτε λόγω φόβου, είτε επειδή ουσιαστικά συμπορεύθηκαν μαζί τους σε πολλές περιστάσεις…
Κατά τον δημόσιο διάλογο περί του λεγόμενου ακαδημαϊκού ασύλου, των διαστάσεών του, του σεβασμού και της προστασίας του, της παρουσίας αστυνομικών ή όχι για την προστασία των πανεπιστημιακών χώρων, ακούστηκαν και ακούγονται διάφορες απόψεις. ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ επιχείρησαν να ιδεολογικοποιήσουν το ζήτημα με πλαστά κηρύγματα υπέρ δικαιωμάτων ελευθερίας, διακίνησης ιδεών κ.λπ., ενώ το ΚΙΝΑΛ απέδειξε ότι δεν ξέρει πού βρίσκεται και πού πατάει στο θέμα αυτό. Ως και ανακριβή εικόνα της Οξφόρδης παρουσίασαν συριζαίοι για να πείσουν, αποκρύπτοντας ότι οι φοιτητές εκεί υπογράφουν συμβόλαιο ακαδημαϊκών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, αλλά και συμπεριφοράς, κατά την έναρξη της φοίτησής τους, και ότι οι πανεπιστημιακοί χώροι φυλάσσονται και εποπτεύονται αυστηρά και συνεχώς.
Ομως εκείνοι που ξεχώρισαν αληθινά ήταν οι πρυτάνεις, οι καθηγητές και άλλοι που, με περισπούδαστο ύφος, δήθεν ψύχραιμο και αντικειμενικό στυλ, διατυπώσεις γεμάτες καλλιέπεια, επιδείξεις κατανόησης και μπόλικη ασάφεια πασπαλισμένη με ρίγανη, τάχθηκαν κατά του νέου μέτρου. Στη συντριπτική πλειονότητά τους δεν έχουν εναλλακτική πρόταση, αλλά η παρουσία αστυνομικών στους πανεπιστημιακούς χώρους δεν πάει με την αισθητική τους. Ισως να μην το ομολογούν ούτε στον εαυτό τους, αλλά ουσιαστικά θέλουν την αδράνεια γιατί βολεύονται με τη διατήρηση της σημερινής κατάστασης.
Πάντως, αναγκαία προϋπόθεση για την εξαφάνιση, έστω σταδιακά, της κουλτούρας που τροφοδοτεί την πανεπιστημιακή βία και την ανοχή σε αυτήν είναι να χτυπηθούν αμείλικτα και να ξεριζωθούν πλήρως οι «επαγγελματικοί» πυρήνες που την ασκούν μέσα και έξω από τους ακαδημαϊκούς χώρους, των λυκείων περιλαμβανομένων. Δεν πρόκειται ασφαλώς για εύκολη υπόθεση.