Οι πρυτάνεις των ΑΕΙ εναντιώθηκαν στις αλλαγές που προτείνει η κ. Κεραμέως στην ανώτατη εκπαίδευση. Σαν αγέλη από βουβάλια που μυρίζονται τη λέαινα να τριγυρίζει κοντά, συσπειρώνονται σε κύκλο για να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο. Η αντίδρασή τους δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Οι πρυτάνεις είναι οι πρωταθλητές ενός συστήματος και δεν βρίσκονται τυχαία στην κορυφή του. Τους ανέδειξε το σύστημα γιατί ήταν κατά τεκμήριο εκείνοι που κατάφεραν πιο αποτελεσματικά να το εκμεταλλευθούν, να συναλλαγούν μαζί του κι έτσι να κερδίσουν το πρώτο βραβείο. Είναι τελικά οι ίδιοι το σύστημα που θέλει τώρα να αλλάξει η κυβέρνηση και καθόλου παράδοξο ότι το υπερασπίζονται.
Κύριο χαρακτηριστικό του συστήματος είναι ότι δουλεύει υπέρ του λειτουργού και όχι υπέρ του λειτουργήματος. Βάζει τα στενά συμφέροντα της κάστας μπροστά από το αντικείμενο το οποίο θεωρητικά υπηρετεί η κάστα, που είναι ο λόγος της ύπαρξής της. Στην περίπτωσή μας η ανώτατη εκπαίδευση. Είναι ενδεικτικό ότι τα επιχειρήματα των πρυτάνεων εναντίον των κυβερνητικών προτάσεων δεν έχουν καμία σχέση με την Παιδεία. Αναφέρονται σε κοινωνικές επιπτώσεις και τέτοια, άσχετα με την ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου για το οποίο ευθύνονται. Εμμεσα εκβιάζουν με τη φοβέρα της απώλειας ψήφων ή και ταραχών, εκείνους που θα τολμούσαν εξυγιαντικές ενέργειες.
Οι αλλαγές που προτείνονται θα έπρεπε κανονικά να προέρχονται από τους ίδιους τους επικεφαλής των ΑΕΙ. Στοχεύουν σε κραυγαλέες παθογένειες που όλοι γνωρίζουν και παραδέχονται και που στις περισσότερες η Ελλάδα έχει μοναδικότητα. Η πείρα από ανάλογες προσπάθειες στο παρελθόν είναι ότι τέτοιες πρωτοβουλίες απέτυχαν, κυρίως γιατί κανείς από εκείνους που δοκίμασαν να τις εφαρμόσουν δεν έμεινε αρκετά στη θέση του για να τις κάνει να ριζώσουν. Ετσι, όταν ο κ. Φίλης και άλλοι λένε κυνικά ότι «χάνετε τον καιρό σας γιατί δεν θα γίνει…», έχουν με το μέρος τους την ιστορική εμπειρία. Είναι πράγματι πικρό και άχαρο να χτίζεις κάτι γνωρίζοντας από πριν ότι μπορεί ο επόμενος να το γκρεμίσει. Ομως, αλίμονο αν η κυβέρνηση κάνει πίσω, βάλει νερό στο κρασί της και ενδώσει σε πιέσεις. Αλίμονο και για την ίδια, μιας και τόλμησε να ανοίξει το θέμα. Πάντως, το ότι τόλμησε δείχνει αυτοπεποίθηση και ειλικρινή θέληση να ασχοληθεί σοβαρά με το δύσκολο αυτό ζήτημα. Ακόμη όμως και αν πετύχει τώρα τον σκοπό της η κυβέρνηση, η λύση θα είναι ημιτελής. Οι εχθροί της μεταρρύθμισης αντλούν τη δύναμή τους από το συνταγματικά κατοχυρωμένο κρατικό μονοπώλιο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μόνιμη και δίχως κίνδυνο παλινδρομήσεων εξυγίανση εκεί, θα γίνει μόνο όταν σπάσει αυτό το μονοπώλιο και αναγκαστούν τα κρατικά ΑΕΙ να ανταγωνιστούν με ανάλογα μη κρατικά ιδρύματα.