Σε ένα βιβλίο που είχαμε όταν ήμουν παιδί υπήρχε μια εικόνα – ένα έλκηθρο που το τραβούσαν άλογα που κάλπαζαν ξέφρενα μέσα σε χιονισμένο δάσος και πίσω ένα κοπάδι λύκοι να το κυνηγούν. Eτσι κάπως μοιάζει η πολιτική κατάσταση αυτές τις μέρες. Κόκκινοι λύκοι, γκρίζοι λύκοι, πράσινοι, αγεληδόν.
Το σημαντικότερο κεκτημένο της Μεταπολίτευσης είναι ότι στις δεκάδες εκλογές που έγιναν μετά το 1974 ποτέ δεν αμφισβητήθηκε το αποτέλεσμα. Oλοι κυβέρνησαν με τη σειρά τους και τους είδε κι έκρινε ο λαός.
Το έχει η μοίρα μας. Oταν τα πράγματα αρχίσουν να στρώνουν πρέπει να τα χαλάσουμε. Είμαι αρκετά γέρος για να θυμάμαι τον «ανένδοτο αγώνα» της βίας και νοθείας. Τον φανατισμό και τους παροξυσμούς που οδήγησαν σε μια σειρά λαθών που έφεραν τη χούντα, που για να φύγει χάθηκε από τον Ελληνισμό η μισή Κύπρος. Και τότε μεν, λίγα χρόνια μετά τον εμφύλιο, υπήρχαν σοβαρές δικαιολογίες για τα ακραία φερσίματα και την εμπάθεια, είχαν να κάνουν με την τήρηση του Συντάγματος και τον αποκλεισμό πολλών από το πολιτικό γίγνεσθαι. Τώρα δεν υπάρχει δικαιολογία. Το κίνητρο είναι σκέτη φιλοδοξία. Τα πενήντα χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση όλοι κυβέρνησαν με τη σειρά τους και τους είδε κι έκρινε ο λαός. Τώρα, σε μια περίοδο που παραδόξως μέσα πάμε καλά και οι κίνδυνοι είναι κυρίως απ’ έξω, διάλεξαν κάποιοι να οξύνουν τα πράγματα. Γιατί; Διότι ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται και αφού οι συνθήκες δεν την ευνοούν πρέπει να τη φτιάξουν. Ενας θίασος από αριβίστες, γελωτοποιούς, ανεπάγγελτους, που αλληλομισούνται και αλληλοϋποβλέπονται, αλλά συμπράττουν περιμένοντας ότι κάποτε θα γλείψουν κάποιο κόκαλο. Μη έχοντας τίποτε θετικό να προτείνουν, σκυλεύουν τη δυστυχία, τον πόνο εκείνων που έχασαν τους δικούς τους στα Τέμπη. Και αν η τυμβωρυχία είναι ανεκτή στο άκαρδο παιχνίδι της πολιτικής, η αμφισβήτηση της ακεραιότητας της εκλογικής διαδικασίας δεν είναι. Το σημαντικότερο κεκτημένο της Μεταπολίτευσης είναι ότι στις δεκάδες εκλογές που έγιναν μετά το 1974 ποτέ δεν αμφισβητήθηκε το αποτέλεσμα. Η πρόταση να οριστούν ξένοι παρατηρητές στις επόμενες εκλογές ανήκει σε πολύ ανώτερη κατηγορία πολιτικής παλιανθρωπιάς. Ευτυχώς, προέρχεται από κάποιον που δεν πρέπει να τον παίρνουμε στα σοβαρά. Ας τον μαζέψουν οι δικοί του.
Θα το προλάβουν το έλκηθρο οι λύκοι; Εδώ η ιστορία τελειώνει με δύο τρόπους. Ο ένας είναι ότι ρίχνουν έναν απ’ αυτούς από το έλκηθρο για να καθυστερήσουν τους λύκους. Ο άλλος που προτιμώ, ότι κρατούν την ψυχραιμία τους και φτάνουν σώοι στον προορισμό τους.