Στη δημοσκόπηση της Pulse για τον ΣΚΑΪ (1.3) τρία ευρήματα προκαλούν το ενδιαφέρον.
Εύρημα πρώτο: Η αξιοθαύμαστη αντοχή της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η δημοσκόπηση περιέλαβε τόσο τις δυσλειτουργίες της κρατικής μηχανής, λόγω του χιονιά, όσο και την υπόθεση Λιγνάδη. Η γενική εικόνα του συσχετισμού δυνάμεων, παρά την ύπαρξη αυτών των δύο αρνητικών για την κυβέρνηση συμβάντων, παρέμεινε αναλλοίωτη. Η δημοσκοπική βελόνα, που δείχνει τη διαφορά μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ, είναι κολλημένη στις 15 μονάδες.
Εύρημα δεύτερο: Η τάση, ένα σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ να επικροτεί τους κυβερνητικούς χειρισμούς, λαμβάνει πλέον μόνιμο χαρακτήρα. Κάτι που φανερώνει πως το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο παραμένει αρραγές, δυσκολεύοντας το έργο όσων ηγετικών στελεχών του ΚΙΝΑΛ μεθοδεύουν συγκλίσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Εύρημα τρίτο και το πιο ενδιαφέρον: Στο ποσοστό 8% που δηλώνουν «άλλο κόμμα», δύο κόμματα που ανήκουν στον χώρο της Δεξιάς πλησιάζουν το 1%, με βάσιμες πιθανότητες στις επόμενες δημοσκοπήσεις να καταγραφούν ονομαστικά. Προφανώς δεν μπορούμε να προδικάσουμε την εξέλιξη αυτού του φαινομένου, όμως μπορούμε να εξετάσουμε αν υπάρχει το έδαφος για να αναπτυχθεί.
Είναι γεγονός πως ένα ποσοστό που κυμαίνεται περί το 15% διακρίνεται για τις αντισυστημικές θέσεις του. Αυτοί οι πολίτες είναι ριζικά αντίθετοι σε ό,τι πιστεύουν πως προωθεί αυτό που αποκαλούν «σύστημα», ενώ απορρίπτουν συλλήβδην τα κόμματα που το εκφράζουν. Είναι μια συμπεριφορά που μορφοποιήθηκε στα πρώτα μνημονιακά χρόνια και καταγράφηκε στο δημοψήφισμα του 2015. Εκτοτε, είναι διάχυτη στην ελληνική κοινωνία. Αρχικά το μεγαλύτερο μέρος αυτού του σώματος εκφράσθηκε πολιτικά από τον Αλ. Τσίπρα, όμως η κυβερνητική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως τους απογοήτευσε. Η αντιμεταναστευτική στάση τους αποτελεί μέρος της ταυτότητάς τους, κάτι που τους φέρνει πιο κοντά σε μικρά κόμματα της Δεξιάς. Ετσι, όλοι αυτοί οι αντιεμβολιαστές, οι ελευθεριακοί, αυτοί που δεν θέλουν τους μετανάστες, συγκροτούν ένα σώμα που έχει τα χαρακτηριστικά μιας τραμπικής Δεξιάς. Το ποσοστό αυτών των πολιτών είναι σημαντικό και επιζητεί την πολιτική έκφρασή του. Εκείνο που θα δούμε είναι, αν τελικά τα μικρά κόμματα της Δεξιάς μπορέσουν να βρουν γλώσσα επικοινωνίας μαζί τους ή αν θα παραμείνουν στη μιζέρια της δημοσκοπικής ανωνυμίας.