Αναφέρομαι στα όσα είπε προχθές ο κ. Θ. Δρίτσας. Δεν είπε κάτι καινούργιο, καθώς παρόμοιες απόψεις είχε και έχει ο ιστορικός ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ του 4%. Αλλωστε, κάτι παρεμφερές είχε πει και ο Αλ. Τσίπρας όταν δήλωνε «και τι κακό έχουν οι μολότοφ; Σημασία έχει από ποια πλευρά βρίσκεσαι». Και επειδή αυτοί που ρίχνουν τις μολότοφ ανήκουν στην ευρύτερη οικογένεια της Αριστεράς, ο Αλ. Τσίπρας δεν έχει λόγο να ανησυχεί. Οι όψιμες διαψεύσεις υποκύπτουν μπροστά στα γεγονότα.
Τα στελέχη του ιστορικού πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: αυτά που συζητούν μεταξύ τους στις συνεδριάσεις θεωρούν πως είναι αυτονόητα και για όλη την κοινωνία.
Ετσι, με μεγάλη φυσικότητα τα δημοσιοποιούν. Προχθές ο κ. Δρίτσας είπε αυτό που πίστευε. Δύο φορές προσπάθησε η δημοσιογράφος να αλλάξει θέμα, αλλά ο κ. Δρίτσας επέμενε να μιλάει για την τρομοκρατία και τον Κουφοντίνα.
Φαινόταν σαν να ήθελε να βγάλει κάτι από μέσα του. Και το είπε τελικά. Και το είπε αβίαστα, με πλήρη επίγνωση του τι έλεγε, καθώς ήταν η κατάληξη ενός συλλογισμού. Και όταν η δημοσιογράφος έκπληκτη –προφανώς δεν πίστευε στ’ αυτιά της– προσπάθησε να επιβεβαιώσει τα όσα μόλις άκουσε, αυτός απτόητος υποστήριξε τα λεχθέντα με τρία «βέβαια» και ισάριθμα «ναι».
Η θέση του ήταν απολύτως σαφής και, φυσικά, η μεταγενέστερη ανασκευή ουδεμία αξία έχει. Ο κ. Δρίτσας είναι ένας έμπειρος πολιτικός. Δεν είναι χθεσινός· ξέρει τι λέει. Και κυρίως, ως παλιό στέλεχος της ριζοσπαστικής Αριστεράς, γνωρίζει τι πιστεύουν εκεί μέσα για τη «17 Νοέμβρη» και τις άλλες οργανώσεις. Η άποψή του πως «κανένας δεν έχει τρομοκρατηθεί από τη “17 Νοέμβρη”» δεν είναι αιρετική. Εκφράζει την κρατούσα αντίληψη του «χώρου» για την τρομοκρατία.
Ηταν λογικό η κυβέρνηση να αδράξει την ευκαιρία και να επιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Τέτοιες ευκαιρίες δεν χάνονται. Ζήτησε μάλιστα και την παρέμβαση Τσίπρα. Αλλά ο Αλ. Τσίπρας για ποιο λόγο να παρέμβει, αφού συμφωνεί με τα όσα είπε ο Θ. Δρίτσας;
Καλό είναι να καταλάβουμε πως ο ιστορικός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ προσεγγίζει το φαινόμενο της αριστερής τρομοκρατίας με άλλον τρόπο απ’ ό,τι οι φυσιολογικοί άνθρωποι. Τους τρομοκράτες τούς θεωρούν τα άσωτα παιδιά, αλλά είναι και παραμένουν δικά τους παιδιά.
Διαβάστε επίσης:
• Θοδωρής Δρίτσας: Τρόμος