Είναι η ψευδαίσθηση της ανοσίας ή ο φόβος για το ενδεχόμενο επιπλοκών; Πιθανότατα συνδυασμός και των δύο, είναι η απάντηση στα όχι και τόσο ικανοποιητικά ποσοστά εμβολιασμού ανά ηλικιακή ομάδα. Σε συνδυασμό με την επίδραση διαφόρων θεωριών συνωμοσίας που κατακλύζουν κυρίως το Διαδίκτυο αλλά καταφέρνουν να εισβάλλουν και στις τηλεοπτικές οθόνες μέσω μικρών, περιφερειακών καναλιών.
Τα στατιστικά δεδομένα για την εμβολιαστική κάλυψη του πληθυσμού δίνουν μια εικόνα των παραμέτρων: το υψηλότερο ποσοστό, για την ώρα, συγκεντρώνεται στην ηλικιακή ομάδα των 75-79 ετών, όπου το 68% έχει εμβολιαστεί τουλάχιστον με τη μία δόση. Το χαμηλότερο ποσοστό εμφανίζεται στην ομάδα 65-69 ετών. Δεν είναι τυχαίο, καθώς το άνοιγμα της εμβολιαστικής διαδικασίας για την ομάδα αυτή συνέπεσε με την έξαρση της ανησυχίας για το εμβόλιο της AstraZeneca, που εμφανώς αποθάρρυνε πολλούς από τον εμβολιασμό και έκανε πολύ περισσότερους να αναζητούν εναλλακτικές, τη δυνατότητα να εμβολιαστούν με κάποιο άλλο εμβόλιο, που, κατά κανόνα, συνεπάγεται χρονική μετάθεση του εμβολιασμού.
Οι αριθμοί, πάντως, δεν θα έπρεπε να ξενίζουν. Ο γενικός πληθυσμός δείχνει να κινείται περίπου στα ποσοστά εμβολιασμών που είδαμε να καταγράφονται στο ιατρονοσηλευτικό ποσοστό των νοσοκομείων της χώρας. Οταν οι επαγγελματίες υγείας που θεωρητικά έχουν τη γνώση και έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά με τη νόσο και τις επιπτώσεις της δεν εμβολιάζονται, δεν θα μπορούσε να περιμένει κάποιος διαφορετική συμπεριφορά από τους υπολοίπους. Συχνά, δε, η στάση των ιατρονοσηλευτών γίνεται επίκληση από τους αρνητές εμβολιασμού. Η δύναμη του παραδείγματος…
Ακούστηκε τις προηγούμενες ημέρες, στο πλαίσιο της συζήτησης για άνοιγμα των διαπεριφερειακών μετακινήσεων για το Πάσχα, το ερώτημα γιατί δεν επιτρέπεται σε όσους έχουν εμβολιαστεί και σε εκείνους που έχουν νοσήσει να μετακινηθούν από νομό σε νομό, αφού έχουν αποκτήσει ανοσία. Ενδεχομένως μια τέτοια απόφαση να λειτουργούσε και ως κίνητρο για περισσότερους να κάνουν το εμβόλιο, εφόσον αυτό συνδυάζεται με αυξημένη ελευθερία.
Το πρόγραμμα εμβολιασμών ονομάστηκε «Ελευθερία». Δείχνουν, ωστόσο, σημαντικά πολλοί να μην πείθονται ότι ο εμβολιασμός εξασφαλίζει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων καθώς μειώνει την πιθανότητα σοβαρής νόσησης και του αντίστοιχου φόβου, που λειτουργεί ως τροχοπέδη σε πολλά πράγματα που θα θέλαμε να κάνουμε καθημερινά.
Η διάκριση ανάμεσα σε εμβολιασθέντες και μη, όσον αφορά κάποιες δραστηριότητες, ήδη γίνεται διεθνώς, κυρίως όσον αφορά ταξίδια και διακοπές, όπου οι εμβολιασθέντες δεν έχουν υποχρέωση καραντίνας.
Ωστόσο, μια ανάλογη διάκριση εντός της χώρας, ενόψει Πάσχα, θα προκαλούσε πολλές αντιδράσεις. Πρωτίστως, διότι δεν έχει δοθεί ακόμη η δυνατότητα σε όλους να εμβολιασθούν ώστε να είναι σαφές ότι όσοι δεν το έκαναν είναι επειδή αυτό επέλεξαν και όχι γιατί απλώς δεν ήλθε ακόμη η σειρά τους. Με τη γρήγορη επέκταση του εμβολιασμού σε μικρότερες ηλικιακές ομάδες, συνέπεια και αυτό της απροθυμίας σημαντικού ποσοστού μεγαλυτέρων να εμβολιαστούν, είναι μια συζήτηση που ίσως σύντομα δούμε να ανοίγει.