Η περιοδεία του Αμερικανού προέδρου στην Ευρώπη απασχολεί έντονα τη διεθνή ειδησεογραφία αυτές τις μέρες. Λογικό, καθώς συνδέεται άμεσα με τον επανακαθορισμό των πολιτικών και οικονομικών σχέσεων τόσο στο πλαίσιο της Δύσης, όσο και της συλλογικής στάσης της απέναντι στη Ρωσία και στην Κίνα. Οι σύνοδοι κορυφής του G7, του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και οι συναντήσεις του Τζο Μπάιντεν με διάφορους ηγέτες, περιλαμβανομένου του Ταγίπ Ερντογάν, αλλά και με τον Βλαντιμίρ Πούτιν στη Γενεύη, θα καθορίσουν το κλίμα που θα επικρατήσει στο διεθνές περιβάλλον στο προσεχές διάστημα. Με τις ενδείξεις πάντως να οδηγούν στην πρόβλεψη ότι το μέλλον δεν θα είναι ανέφελο και τα αντικρουόμενα συμφέροντα θα αποδειχθούν πολύπλοκα.
Παράλληλα, είναι καθαρό ότι η πανδημία, οι συνέπειές της και η αντιμετώπισή της συνεχίζουν να καθορίζουν την καθημερινότητα του πλανήτη. Και αν η αναζήτηση της αλήθειας για την προέλευση του κακού που έπληξε και πλήττει όλη την ανθρωπότητα (αν δηλαδή ξέφυγε ή όχι από ερευνητικό εργαστήριο της Γουχάν) περιλαμβάνει και γεωπολιτικές παραμέτρους, σημασία έχει ότι παρατηρούνται ακόμη επικίνδυνες ή και φονικές εξάρσεις της πανδημίας σε διάφορες χώρες. Ακόμη και σε δυτικές ή κράτη με επαρκείς υγειονομικούς μηχανισμούς, παρά τα μέτρα και τους μαζικούς εμβολιασμούς. Πρόσφατα παραδείγματα το Ηνωμένο Βασίλειο και η Αυστραλία, μεταξύ άλλων, ενώ παράλληλα παρατηρείται ότι αρκετές εθνικές εμβολιαστικές εκστρατείες πέφτουν πια σε τείχος αρνητών, «ψεκασμένων» και «ευλογημένων», που επικαλούνται θρησκευτικούς λόγους ή επηρεάζονται από παπάδες και ιεροκήρυκες.
⇒ Διαβάστε επίσης: Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός
Διεθνώς και πάλι έχει ξεκινήσει μία συζήτηση περί υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών και λήψης μέτρων ή εφαρμογής πολιτικών που περιλαμβάνουν ευνοϊκές ρυθμίσεις για τους εμβολιασμένους κατά της COVID-19. Επιβάλλονται από τη διαπίστωση ότι ο κορωνοϊός είναι επίμονος, ευέλικτος (μεταλλάξεις), εξαιρετικά μεταδοτικός, παραμένει πολύ επικίνδυνος και ακόμη περισσότερο, γιατί οι ποικίλοι αρνητές απειλούν αναμφισβήτητα, έστω και ως μειοψηφία, την υγεία του συνόλου του πληθυσμού, όπως και την ανάκαμψη της οικονομίας. Ταυτόχρονα όμως έχει αναδειχθεί ένας προβληματισμός, ιδιαίτερα στις δημοκρατίες της Δύσης, μήπως η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού ή οι ρυθμίσεις που ξεχωρίζουν τους εμβολιασμένους από τους ανεμβολίαστους και σε πολλές περιπτώσεις ευνοούν τους πρώτους, παραβιάζουν δικαιώματα και ελευθερίες του ατόμου, καταργώντας ταυτόχρονα αρχές της ισότητας.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να επηρεάσει ούτε στο ελάχιστο αυτά που θα αποφασίσουν κυρίως οι ΗΠΑ, μαζί με τους άλλους μεγάλους της Δύσης, αναφορικά με τη στάση που θα κρατούν απέναντι στη Ρωσία και στην Κίνα, ούτε βέβαια τις όποιες συμφωνίες στο οικονομικό πεδίο. Τα αποτελέσματα της περιοδείας Μπάιντεν θα την ανακουφίσουν ή θα τη δυσαρεστήσουν και απλά θα προσπαθήσει να προσαρμοστεί. Ομως οι συζητήσεις περί την πανδημία, τους εμβολιασμούς και την υποχρεωτικότητα δεν μπορούν να την αφήσουν στο περιθώριο και ήδη την απασχολούν σε εθνικό επίπεδο. Αλλωστε, η χώρα μας διαθέτει άφθονους απρόθυμους να εμβολιαστούν. Είτε επειδή υπάρχει πραγματικό πρόβλημα παιδείας, είτε γιατί ο παραλογισμός είναι μόνιμα εγκατεστημένος και εκτεταμένος στην ελληνική επικράτεια, είτε διότι ο μέσος Ελληνας αρνείται να ακολουθήσει εκκλήσεις και επιταγές όταν νομίζει ότι μπορεί να «τη γλιτώσει» χωρίς συνέπειες, είτε τέλος, γιατί η Εκκλησία που παίζει μεγάλο ρόλο στην ελληνική κοινωνία δεν βοηθάει ενεργά, ενώ αντίθετα πολλοί παπάδες «συμβουλεύουν» τους πιστούς να μην εμβολιαστούν, δίχως να παραγνωρίζεται η επίδραση της συνωμοσιολογίας.
Ο σχετικός δημόσιος διάλογος περί υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού αναφέρεται και εδώ στον κίνδυνο παραβίασης ατομικών δικαιωμάτων. Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας όμως τοποθετήθηκε με σαφήνεια για τα όρια της ατομικής ελευθερίας και υπάρχουν ήδη πολλά παραδείγματα υποχρεωτικότητας, αλλά και ρυθμίσεων σε διάφορους τομείς που ξεχωρίζουν κατηγορίες πολιτών. Αναντίρρητο γεγονός που εξασθενίζει αποτελεσματικά την αντίθετη επιχειρηματολογία. Λειτουργεί ή όχι νόμος αναγκαστικής απαλλοτρίωσης για λόγους δημοσίου συμφέροντος; Είναι ή όχι υποχρεωτικά πολλά εμβόλια για τα παιδιά; Είναι ή όχι αναγκασμένος να εμβολιαστεί όποιος ταξιδεύει σε χώρες χαμηλής υγειονομικής ασφάλειας; Υπάρχουν ή όχι χιλιάδες περιοριστικές διατάξεις προκειμένου να ρυθμίζεται η καθημερινότητα; Διαχωρίζουν ή όχι οι ασφαλιστικές εταιρείες με διαφορετικά ασφάλιστρα κατηγορίες οδηγών;
Γιατί λοιπόν να μην είναι υποχρεωτικός ο εμβολιασμός αρχίζοντας από τους 4.000 υγειονομικούς που θα προσληφθούν, όλους τους συναδέλφους τους και στη συνέχεια με τους εκπαιδευτικούς; Οι πλειοψηφίες, το δημόσιο συμφέρον και η λογική έχουν επίσης δικαιώματα!