Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει ο παλμός της συγκέντρωσης την περασμένη Τετάρτη (14.7.2021) στο Σύνταγμα. Είναι παλαιόθεν γνωστό ότι όσο μεγαλύτερο άδικο έχει κάποιος για ένα θέμα τόσο περισσότερο φωνασκεί γι’ αυτό. Πρέπει να σημειώσουμε πάντως τον όγκο της, ο οποίος ήταν πολλαπλάσιος από την προ μηνός «μητέρα όλων των μαχών», όπως τουλάχιστον βάφτισε ο ΣΥΡΙΖΑ την αντίδραση στο εργασιακό νομοσχέδιο. Να υπενθυμίσουμε δε ότι η τωρινή σύναξη έγινε εν μέσω μίνι καύσωνα. Οι συγκεντρωθέντες πιστεύουν ότι δεν κινδυνεύουν από τον ιό, αλλά ούτε από τη θερμοπληξία.
Το μέγεθος της συγκέντρωσης δεν αντιστοιχεί σε τίποτε με όσα συμβαίνουν στην κοινωνία. Κατ’ αρχάς είναι γνωστό, από την ιστορία της μεταπολίτευσης, ότι η Αριστερά πάντα έκανε τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις αλλά σπανίως ξεπερνούσε το 10% των ψήφων. Κατά δεύτερον, το μέτωπο των αντιεμβολιαστών είναι διασπασμένο σε διάφορα υποσύνολα που μπορεί να εφάπτονται ή να τέμνονται, αλλά δεν ταυτίζονται. Υπάρχουν θρησκόληπτοι, που φοβούνται το «χάραγμα του διαβόλου 666»· ακροδεξιοί παγανιστές που πιστεύουν ότι η οικουμένη παγκοσμιοποιήθηκε με μόνο στόχο να εξαλειφθεί το ελληνικό DNA· «μανούλες» που λόγω απύθμενης άγνοιας φοβούνται για τα παιδιά τους· οπαδοί της ομοιοπαθητικής και άλλων εναλλακτικών «θεραπειών» που διαβάζουν ότι «η θεωρία περί μικροβίων είναι λάθος» και η απάντηση βρίσκεται σε μια μεταφυσική ολιστική ιατρική. Υπάρχουν επίσης μπαταχτσήδες που πουλούν μαγικές κηραλοιφές και χαβαλέδες οι οποίοι όπου γάμος και γιορτή…
«Επαναστατική πρωτοπορία» του αντιεμβολιαστικού κινήματος είναι η Ακροδεξιά, αλλά αδυνατεί να συνενώσει τα κομμάτια του για πολλούς (και πέραν της απεχθούς ιστορίας της) λόγους. Δεν έχει την οργανωτική εμπειρία της Αριστεράς να δημιουργεί μετωπικές οργανώσεις και το κυριότερο το κίνημα δεν έχει υλική βάση. Οι προ δεκαετίας Αγανακτισμένοι πίστεψαν σε φανταστικές οικονομικές λύσεις, αλλά το κίνημά τους βασίστηκε σε πραγματικά οικονομικά προβλήματα.
Είναι σαφές ότι όσο προχωράει η αντιμετώπιση της πανδημίας θα υποχωρεί και το αντιεμβολιαστικό κίνημα. Οι παρανοϊκές του θεωρήσεις θα παραμείνουν όμως σαν σπέρμα σε ομάδες του Facebook και σε διάφορα περιθωριακά έντυπα για να φουντώσουν και πάλι σε μια επόμενη ευκαιρία. Αυτό που πρέπει να προσέξουμε είναι ότι η άρνηση του ιού είναι παράγωγο, ή έστω μία συνισταμένη, ενός γενικότερου (μεταφυσικού; αντιδιαφωτιστικού;) ρεύματος. Το ρεύμα αυτό καλλιεργείται από επίσημους φορείς, εμφανίζεται δε ακόμη και σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων: «Τον έσωσε στο χειρουργείο η χάρη της Παναγιάς»· προφανώς οι γιατροί παρακολουθούσαν έκθαμβοι.
Αυτό το ρεύμα του αντιδιαφωτισμού θα συνεχίσει να υπάρχει, ακόμη κι αν ηττηθούν οι αντιεμβολιαστές. Θα γεννάει, δε, διαρκώς νέα τέρατα…