Οι Ελληνες αθλητές έχουν προσφέρει ξεχωριστές στιγμές και σε αυτή την τόσο διαφορετική, εν μέρει μελαγχολική, χωρίς θεατές Ολυμπιάδα. Κάποιοι κέρδισαν μετάλλια, άλλοι έκαναν εξαιρετικές επιδόσεις, άλλοι ατύχησαν. Οι Αγώνες δεν έχουν τελειώσει. Πιθανώς να υπάρξουν και άλλες επιτυχίες.
Ωστόσο, μεγάλη προβολή έλαβε, και ορθώς, το ξέσπασμα ενός αθλητή που δεν κέρδισε στο αγώνισμά του, δεν πήρε μετάλλιο, δεν έσπασε κάποιο ρεκόρ. Αλλά ο οποίος με την πικρία που εξέφρασε ταρακούνησε τα νερά. Τα δάκρυά του άγγιξαν πολλούς, από απλούς θεατές μέχρι ιδιωτικές εταιρείες που προθυμοποιήθηκαν να προσφέρουν χορηγίες. Ο πρωταθλητής της άρσης βαρών Θοδωρής Ιακωβίδης προχώρησε σε μια κατάθεση ψυχής για τις οικονομικές και όχι μόνο δυσκολίες που αντιμετώπιζε ο ίδιος όπως και άλλοι αθλητές, αφήνοντας με τα λεγόμενά του εκτεθειμένους πολλούς από τους υπευθύνους, αυτούς που σπεύδουν να ταυτιστούν με τις επιτυχίες των αθλητών, που επιδιώκουν κάποια από τη λάμψη των μεταλλίων, αλλά οι οποίοι προφανώς δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους και δεν διασφαλίζουν τις συνθήκες που έχουν ανάγκη οι αθλητές.
Ο κορυφαίος Ελληνας αρσιβαρίστας Πύρρος Δήμας δεν σιώπησε. Με θάρρος ανέλαβε ευθύνες και ζήτησε τη δική του συγγνώμη. «Είμαι μέρος του ελληνικού αθλητισμού και αναλαμβάνω τις ευθύνες που μου αναλογούν για τα δάκρυα του Θοδωρή Ιακωβίδη στο Τόκιο», έγραψε σε ανάρτησή του και πρόσθεσε: «Μπορώ να σας αναλύσω την κατάσταση στην ΕΟΑΒ από το 2004 και μετά για να βγάλετε οι ίδιοι τα συμπεράσματά σας. Από τα Ολυμπιακά Ακίνητα που έμειναν αναξιοποίητα στην ντροπή του 2008 και από την οικονομική κρίση στην πολιτική στοχοποίηση του 2015… Τα λάθη μου αρκετά, αλλά όποιος προσπαθεί κάνει και λάθη. Οι ευθύνες μου μεγάλες. Τώρα ακόμα μεγαλύτερες. Με συγχωρείς Θοδωρή. Πρέπει να προσπαθήσουμε περισσότερο. Για τον Ιακωβίδη και κάθε Ιακωβίδη».
Αναρωτιέμαι αν είναι τόσο δύσκολο για τους πολιτικούς που ηγήθηκαν της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες να ζητήσουν και αυτοί τη δική τους συγγνώμη.
Φυσικά, στην περίπτωση της ελληνικής κοινωνίας το σκηνικό είναι πολύ πιο σύνθετο. Εχουν ευθύνες και οι πολίτες οι οποίοι έσπευδαν να ψηφίσουν και να ξαναψηφίσουν όποιον τους υποσχόταν πράγματα ανέφικτα και απέρριπταν αυτούς, τους λίγους, που τολμούσαν να πουν αλήθειες που ήταν δυσάρεστες. Ο σημαντικός και ευαίσθητος τομέας των συντάξεων είναι χαρακτηριστικός. Οποιος περιέγραφε την πραγματικότητα, όποιος δήλωνε ότι δεν αντέχει ο προϋπολογισμός ούτε νέες πρόωρες συντάξεις, ούτε αυξήσεις, το πλήρωνε στην κάλπη. Και ήρθαν μετά οι περικοπές από την τρόικα.
Θα υπάρξουν πολιτικοί που θα ζητήσουν έστω μια συγγνώμη για τα πολλά λάθη τους, μικρά και μεγάλα; Με μια συγγνώμη δεν θα εξιλεωθούν. Αλλά είναι το ελάχιστο που οφείλουν να κάνουν, εάν πραγματικά προσδοκούν να οικοδομήσουν μια διαφορετική Ελλάδα.
Να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Και σε πολλούς, και μάλιστα από τους προβεβλημένους εξ αυτών, αναλογούν πολλές. Και να κριθούν. Οπως πρέπει να κριθούν, πολύ πιο αυστηρά, και όσοι δεν κάνουν αυτοκριτική και απλώς συνεχίζουν να απολαμβάνουν τα οφέλη της εξουσίας.