Τι θα συνέβαινε άραγε αν κάποιοι ή πολλοί απ’ όσους αρνήθηκαν να φύγουν από τα χωριά τους την ώρα που μαίνονταν οι πυρκαγιές έχαναν τη ζωή τους; Θα τους ευχαριστούσε όπως, με περισσή ελαφρότητα και εκ του ασφαλούς, έκανε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Θα έλεγε ότι «θέλω να απευθύνω ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου (…) κυρίως στους εθελοντές, σε αυτούς που αγνόησαν τις εντολές να απομακρυνθούν, πολλές φορές και με κίνδυνο της ζωής τους, για να σώσουν ό,τι μπορούσε να σωθεί, για να σώσουν περιουσίες, ανθρώπινες ζωές, ζώα» (Ηλεία, 13.8.2021).
Ή μήπως θα στηλίτευε το «αυταρχικό κράτος της Δεξιάς», που στέλνει τα ΜΑΤ στις πλατείες, μπας και περιορίσει την άλλη ακατάσχετη πυρκαγιά του κορωνοϊού, ενώ «δεν κατάφερε να πείσει τους άτυχους κατοίκους» της Εύβοιας, της Ηλείας και αλλαχού να προστατεύσουν το πολυτιμότερο πράγμα που έχουν, την ίδια τη ζωή τους; Μπορούμε να εικάσουμε με αρκετή σιγουριά το δεύτερο, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μακρά ιστορία στο «εμ έτσι, εμ αλλιώς», που λέει και ο κ. Φίλιππος Σαχινίδης. Αλλά το θέμα εν προκειμένω δεν είναι η διγλωσσία της αντιπολίτευσης –κάθε αντιπολίτευσης, για να είμαστε δίκαιοι– απλώς ο ΣΥΡΙΖΑ το κάνει (και αυτό) καθ’ υπερβολήν. Το θέμα είναι πως και το μοντέλο των εκκενώσεων μπορεί να έσωσε ζωές, αλλά πρέπει και αυτό να μελετηθεί, για την επόμενη φορά, που σίγουρα θα έρθει.
Είναι κοινός τόπος πως αυτό το μοντέλο προκρίθηκε διότι ήταν νωπές οι μνήμες από το Μάτι με τους 102 νεκρούς. Δεν γνωρίζουμε –και δεν θα μάθουμε πριν γίνει ενδελεχής μελέτη– αλλά μπορούμε να θεωρούμε σίγουρο ότι εφαρμόστηκε καθ’ υπερβολήν. Και αυτό για πολλούς λόγους, πέραν του γεγονότος ότι το ελληνικό κράτος κάνει τα πάντα καθ’ υπερβολήν. Το θέμα είναι πως πλην των ευάλωτων ομάδων (π.χ. υπερήλικες, παιδιά κ.ά.) έφυγαν και πολλοί νέοι άνθρωποι, που θα μπορούσαν να συνδράμουν αποφασιστικώς στις προσπάθειες πυρόσβεσης ή έστω προστασίας των περιουσιών. Αν μη τι άλλο, ξέρουν καλύτερα από κάθε επισκέπτη πυροσβέστη τις ιδιαιτερότητες της περιοχής τους. Φυσικά θα μπορούσαν να το κάνουν, αν είχαν την κατάλληλη εκπαίδευση.
Πριν από μερικούς μήνες το υπουργείο Εθνικής Αμυνας ανακοίνωσε 12μηνη στρατιωτική θητεία και αλλαγές, ώστε να γίνει ο στρατός ένα κέντρο (επιπλέον) επαγγελματικής κατάρτισης. Δεν θα μπορούσαν τα παιδιά από ευάλωτες περιοχές στις μεγα-δασικές πυρκαγιές να καταρτίζονται στα βασικά της πυρόσβεσης, για να μένουν εκεί και να βοηθούν τους επαγγελματίες; Στην εποχή της κλιματικής κρίσης που μπαίνουμε, η άμυνα της χώρας δεν θα γίνεται μόνο με τουφέκια, αλλά με μάνικες. Ετσι, πέραν όλων των άλλων, οι διάφοροι σύνδεσμοι εφέδρων, αποστράτων κ.λπ. θα μπορούν να προσφέρουν εν τοις πράγμασι στη χώρα αντί να βγάζουν πατριωτικολυρικές ανακοινώσεις…