Στο μέλλον, ενδέχεται οι Ολυμπιακοί του Τόκιο να χαρακτηριστούν τιμητικά οι πρώτοι στους οποίους ο λόγος των γυναικών αξίωσε να ακουστεί με προσοχή από την αρρενοκρατούμενη ΔΟΕ. Ο,τι έγινε, σαν παρακολούθημα του κινήματος ΜeΤoo, έγινε αυθόρμητα, ανοργάνωτα και χωρίς βλέψεις γενίκευσης. Οι Νορβηγίδες και οι Γερμανίδες αθλήτριες που λίγο πριν από τους Αγώνες φώναξαν στοπ, μπάστα, φτάνει, φώναξαν βέβαια για λογαριασμό όλων των γυναικών. Πρέπει, όμως, να περιμένουμε τις επόμενες και μεθεπόμενες διεθνείς διοργανώσεις για να δούμε αν τις διαμαρτυρίες τους θα τις συνυπογράψουν Αμερικανίδες, Γαλλίδες, Ελληνίδες κ.ά.
Δεν είναι απίθανο. Απίθανο είναι να δούμε όλες τις εθνικές ποδοσφαιρικές ομάδες να συναποφασίζουν να μη συμμετάσχουν στο Μουντιάλ του Κατάρ. Το οποίο παραμένει αξιοσέβαστο για τη FIFA, παρά τους χιλιάδες θανάτους ξένων εργατών-δουλοπαροίκων. Και παρότι φιλοξενούσε μέχρι χθες την ηγεσία των Αφγανών Ταλιμπάν. Και γενικά προσφέρει θερμή την αγκάλη του σε κάθε επωνυμίας φονταμενταλιστές του Ισλάμ.
Οι αθλήτριες που φώναξαν ότι το σώμα τους δεν είναι κρεάτινη πραμάτεια στην απόλυτη δικαιοδοσία της ΔΟΕ, δηλαδή των αγνά φίλαθλων καναλιών που αγοράζουν τα δικαιώματα προβολής, αγωνίζονται στο μπιτς βόλεϊ και στη γυμναστική. Θα μπορούσε, όμως, να είναι και κολυμβήτριες ή καταδύτριες. Ολες τους οφείλουν να υπακούουν σε κανονισμούς που τις υποτιμούν βάναυσα και προσβάλλουν τον πυρήνα της προσωπικότητάς τους: να φορούν εξαιρετικά αποκαλυπτικές φόρμες, το δε μπικίνι τους (σορτσάκι; απαπά) δεν πρέπει να καλύπτει περισσότερο από το 10% των οπισθίων τους. Το ακάλυπτο υπόλοιπο το διαχειρίζεται ο φακός-φαλλός. Διότι το σώμα είναι εμπόρευμα. Σεξισμός με το υποδεκάμετρο για να υπηρετηθεί η νόμιμη τηλεοπτική οφθαλμολαγνεία και να τροφοδοτηθούν με γαργαλιστικές εικόνες τα κιτρινορόζ έντυπα του πλανήτη.
Αυτό είναι το ένα πολιτισμικό μοντέλο: η γυναίκα-κρέας, έκθεμα-δόλωμα, μεζεδάκι. Το άλλο μοντέλο, που το διακονούν οι βάναυσοι μπουργκοφόροι Ταλιμπάν, κι από κοντά οι «ήπιοι» Ερντογάν, θέλει τη γυναίκα σκιά. Πλάσμα πλην όχι ον. Οχι αυθύπαρκτη, πλήρη οντότητα. Ενα υπόδουλο κατοικίδιο, αφιερωμένο στον ρόλο της τεκνοποιητικής μηχανής. Διότι το σώμα είναι αμαρτία.
Με τη μεζούρα της βαρβαρότητας, το ταλιμπανικό μοντέλο πρωτεύει ασυζητητί. Το δικό μας; Μάλλον πρωτεύει σε δολιότητα. Το καταναλώνουμε σαν να ’ναι ό,τι πιο ελευθεριακό, ενώ μας σκλαβώνει ύπουλα στις θλιβερές «αξίες» του.