Δεν ισχύει πάντοτε το παροιμιώδες «κάλλιο αργά παρά ποτέ». Και δεν διαθέτει σε όλες τις περιπτώσεις την εξαγνιστική, καθαρτήρια δύναμη που θέλουμε να του αποδίδουμε.
ΣΤΑΣΕΙΣ
Παράγραφος 3η από τις 14 του πρωθυπουργικού διαγγέλματος: «Γνωρίζουμε ότι οι επιθέσεις του κορωνοϊού μπορεί να εκδηλωθούν αιφνιδιαστικά και με ρυθμούς εκθετικούς.
Οι ειρωνικές επιθέσεις, υπαγορευμένες από την τυπική φαλλοκρατική αλαζονεία, εκδηλώθηκαν αμέσως μετά τις πρώτες δημόσιες καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση εις βάρος αθλητριών.
Μα χάθηκε το τσίπουρο; ΄Η το ουζάκι; Ηταν ανάγκη να χαρούν την ανεμελιά τους με ουίσκι και βότκα οι αστυνομικοί της ΓΑΔΑ; «Ποτό από τον τόπο σου κι ας είν’ και νερωμένο» δεν συμβούλευαν οι παλιοί; Είχαν τον λόγο τους.
Η διασύνδεση πολιτικής και επιστήμης, στη μικρή εικόνα, την ελληνική, αλλά και στη μεγάλη, την ευρωπαϊκή, και στη μέγιστη, την οικουμενική, και εξόφθαλμη είναι και αποκαρδιωτική.
Αν ζούσε στην αρχαία Ελλάδα, θα τον αποκαλούσαν Υπέρβολο. Υπέρβολο Υπερβολίδη, μια και μπροστά του ωχριά ακόμα και η ίδια η υπερβολή, όσο υπερβολική κι αν είναι.
Επειδή έχει αποδειχθεί ότι νοσούν ακόμα κι όσοι τηρούν τα μέτρα με αυθεντική θρησκευτική ευλάβεια, όχι σαν εκείνη των μακροσταυροκοπουμένων, και, επιπλέον, ότι ενδέχεται να νοσήσουν εκ νέου και οι ήδη νοσήσαντες, καθώς και όσοι έκαναν την πρώτη δόση του εμβολίου, ο φόβος είναι υποχρεωτικός.
«Αδύνατο και αδιανόητο να υπάρξει Αουσβιτς μετά το Αουσβιτς»; Μακάρι.
Οσες φορές κι αν μιλήσουμε για το Ολοκαύτωμα, όσα ιστορικά, κοινωνιολογικά και φιλοσοφικά δοκίμια και αν δημοσιευθούν, όσες λογοτεχνικές αναψηλαφήσεις και αν επιχειρηθούν, όσες ταινίες και αν γυριστούν, όσες εκδηλώσεις τιμής και αν γίνουν, πάντοτε θα υπολειπόμαστε δραματικά από το χρέος.
Δεν είναι απίθανο τα βαφτίσια να έγιναν σε κάποια αμμουδιά θερινής χαλάρωσης ημίγυμνων σωμάτων, με τη θάλασσα και τα κυνήγια της να προσφέρουν το υπόδειγμα.
Κανένας δεν μπορεί να τα ξέρει όλα. Ούτε καν ο Φάουστ του Γκαίτε, κι ας «σπούδασε φιλοσοφία, ιατρική και νομική, και δυστυχώς θεολογία» (στη μετάφραση του Πέτρου Μάρκαρη).
Ολα τα ’χε η αστυνομία, η φιλοσοφία τής έλειπε. Και ιδού που μετά τον Διαλεκτικό Υλισμό, από τον οποίο πέρασε μισό φεγγάρι και ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ότε ήτο «κάθετος» σοσιαλιστής πασοκικού τύπου, μας προέκυψε ο Αδιάλλακτος Ξυλισμός.
Τώρα οι αλγόριθμοι ορίζουν πολλά. Και σοβαρά και ανόητα.
Φεύγει και αφήνει πίσω του συντρίμμια. Ο Ντόναλντ Τραμπ, ποιος άλλος.
Θα πρέπει να ενοχλήθηκε ιδιαίτερα ο πρωθυπουργός από την κριτική που του άσκησαν δύο στελέχη του.
«Πλανητικό δράμα», «πρωτόγνωρο πρόβλημα», «αόρατος ο εχθρός». Ολα σωστά.
[nx_login_form]x
