Κασετίνα γεμάτη στυλό, μολύβια και μαρκαδόρους υπογράμμισης. Μια ξύστρα-βαρελάκι, δυο-τρεις αρωματικές γόμες. Γυαλιστερά τετράδια με ετικέτες άγραφες. Οι μπογιές για τη ζωγραφική και τα εργαλεία της χειροτεχνίας. Ενα δοχείο φαγητού κι ένα μικρό θερμός απαραιτήτως, ίσως με καλαμάκι. Ολα συγκεντρώνονται σιγά σιγά. Κάθε μέρα τα πιάνει, τα περιεργάζεται, τα μυρίζει. Την τσάντα δεν τη διάλεξε ακόμη. Δεν έχει αποφασίσει. Τι ζωγραφιά να έχει πάνω της; Υπερήρωα ή χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων; Γοργόνας, πριγκίπισσας ή μονόκερου; Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρέπει να διαθέτει ροδάκια. Αν μπουν και τα βιβλία, ασήκωτη θα είναι. Ουφ… Αναστενάζει με ανυπομονησία.
Αυτές τις μέρες σκέφτομαι τη Σοφία, τον Αργύρη, τη Νικολέτα, την Ξένια, τον Παύλο – τα πιτσιρίκια που στις 13 Σεπτέμβρη θα καθίσουν στα θρανία της Α΄ Δημοτικού. Μαζί με όλα τα θαυμαστά καινούργια σύνεργα της σχολικής ζωής θα βάλουν στις τσάντες τους και τα «όπλα» κατά του κορωνοϊού, αυτά που ήδη έχουν μάθει να χρησιμοποιούν: μάσκες και αντισηπτικά. Οι γονείς τους θα τους πουν για μια ακόμα φορά να προσέχουν, να μην πιάνουν τα πράγματα των συμμαθητών τους, να προσπαθούν να μην ακουμπούν τα άλλα παιδιά, να κρατούν αποστάσεις στα διαλείμματα, να απολυμαίνουν κάθε τόσο τα χέρια τους.
Μην ανησυχείτε για τα παιδιά, είναι ανθεκτικά και προσαρμοστικά στα δύσκολα, επέμεναν στην αρχή αυτής της πρωτόγνωρης περιπέτειας οι επιστήμονες. Είναι ίσως αυτό που είπε η σπουδαία Αφροαμερικανίδα ποιήτρια Μάγια Αγγέλου: «Το ταλέντο των παιδιών να υπομένουν πηγάζει από την άγνοια εναλλακτικών λύσεων»… Ομως, όσο ο κορωνοϊός είναι ακόμα εδώ και εξακολουθεί να δοκιμάζει τις αντοχές των κοινωνιών –και των οικογενειών–, όσο η αφή, μέσω της οποίας τα παιδιά εξερευνούν τον κόσμο τους, και η αγκαλιά παραμένουν ως ένα βαθμό απαγορευμένα, το ψυχικό βάρος που καλούνται και αυτά να διαχειριστούν είναι δυσβάσταχτο.
Νέες μελέτες μιλούν για ολοένα και πιο συχνές κρίσεις άγχους και κατάθλιψη, για διατροφικές διαταραχές και προβλήματα συμπεριφοράς. Τα ψυχολογικά προβλήματα έχουν εξελιχθεί στον πρώτο λόγο που ολοένα και περισσότερα παιδιά επισκέπτονται τα εξωτερικά ιατρεία των αμερικανικών νοσοκομείων, όπως καταδεικνύουν τα στοιχεία του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ. Τα παιδικά ψυχικά τραύματα βαθαίνουν. Και η επούλωσή τους πιθανότατα δεν θα είναι τόσο εύκολη όσο πιστεύαμε.
Στο ξεκίνημα της σχολικής της διαδρομής, η γενιά της πανδημίας χρειάζεται αγάπη, ενδιαφέρον, στήριξη από όλους: γονείς, δασκάλους, ευρύτερο περιβάλλον. Για να γίνει γενιά της ελπίδας στη μετά COVID-19 εποχή.