Κάθε κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της από την επομένη της ανάληψης των καθηκόντων της ασφαλώς και εργάζεται με στόχο και την επανεκλογή της. Θεμιτή και λογική η φιλοδοξία για κάθε πολιτευόμενο να επιδιώκει την αναγνώριση και την επιδοκιμασία των πολιτών στις κάλπες, με τη διαφορά ότι για να έχει νόημα η προσπάθεια πρέπει κάπου να βασίζεται. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την κριτική στις αποφάσεις και στα μέτρα κάθε περιόδου.
Η σημερινή κυβέρνηση που πολλοί υποστήριξαν από ανάγκη, αν και βρέθηκε εν μέσω πρωτόγνωρων καταστάσεων στα δύο χρόνια που κυβερνά, εξέπληξε θετικά ακόμη και τους πιο θερμούς οπαδούς της. Σε πολλούς τομείς έκανε περισσότερα από όσα περίμεναν. Ασφαλώς και έγιναν σφάλματα και ανοησίες αλλά στον συνολικό λογαριασμό η αποτίμηση, όπως προκύπτει από τις αξιολογήσεις των πολιτών, είναι θετική. Δεν είναι τυχαίο γεγονός η σταθερή διαφορά άνω των δέκα ποσοστιαίων μονάδων στις δημοσκοπήσεις στο μέσο της συνταγματικής της θητείας.
Ασφαλώς δεν πρόκειται για κάποιο θαύμα ούτε για κάποιο λαχείο που κέρδισαν πέραν της τύχης τους με την αντιπολίτευση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που υποτίμησαν αντίπαλοι και ενίοτε άσπονδοι φίλοι του, με τον δικό του τρόπο κατάφερε να ξανακάνει τη χώρα σχεδόν κανονική και να βάλει το κράτος να δουλεύει. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, όπως η οργάνωση των εμβολιασμών και γενικώς η ηλεκτρονική εξυπηρέτηση των πολιτών, το άλμα ήταν αναπάντεχο και τώρα πια φαίνεται ότι δεν επρόκειτο για πυροτέχνημα. Εκεί όμως που η κυβέρνηση εξέπληξε και τον εαυτό της είναι η οικονομία. Παρά τις χρόνιες διαρθρωτικές στρεβλώσεις και τη συστηματική κακοποίηση των τελευταίων πολλών ετών, η οικονομία όχι μόνο στάθηκε όρθια μέσα στην πανδημία αλλά κατάφερε και να τρέξει. Ακριβώς αυτή η απελευθέρωση της οικονομίας που αρνείται να παραδοθεί στον παραλογισμό, είναι που δημιουργεί τώρα τις προϋποθέσεις για να κάνει κοινωνική πολιτική με σχετική ασφάλεια ο κ. Μητσοτάκης παράλληλα με την καλλιέργεια ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος για επενδύσεις. Αυτό που ενοχλεί όμως την αντιπολίτευση και κυρίως τον Αλέξη Τσίπρα είναι ότι ο Μητσοτάκης με όσα ανακοίνωσε του «έκλεψε την ταυτότητα». Το χειρότερο μάλιστα είναι ότι θα συνεχίσει να το κάνει με μια κάποια άνεση τουλάχιστον έως το τέλος του 2022, αν στο μεταξύ δεν προκύψουν εκλογές. Αλλωστε από τη συμπλήρωση του τρίτου έτους διακυβέρνησης και μετά είναι προφανές ότι μπορούν να γίνουν εκλογές οιαδήποτε Κυριακή, με τη διαφορά ότι τον χρόνο τον επιλέγει ο εκάστοτε πρωθυπουργός με βάση το πολιτικό του συμφέρον.
Ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται τα στοιχειώδη της πολιτικής και νομίζουν ότι με μαθηματικές αλχημείες θα καταφέρουν να απαξιώσουν τα μέτρα που οι πολίτες τα βλέπουν στο πορτοφόλι τους. Ετσι, κάθε φορά απλώς φωνάζουν τρέχοντας πίσω από την κυβέρνηση και στο τέλος θα μείνουν μόνοι με τον… λύκο. Για να ασχοληθούν όμως με τα σοβαρά λάθη και τις παραλείψεις της κυβέρνησης θέλει και κόπο και σωστή ανάγνωση της πραγματικότητας, αλλά αυτά δεν είναι για τους χαβαλέδες της λούμπεν Αριστεράς.