Ενα αγόρι επιστρέφει από το σχολείο του, στη Μυτιλήνη. Διασταυρώνεται στο δρόμο με έναν άνδρα και τον σκύλο του. Ξαφνικά ο άνδρας, για αδιευκρίνιστους λόγους, θυμώνει. Αρχίζει να φωνάζει στο τετράποδό του και στη συνέχεια να το χτυπάει με κλωτσιές και μπουνιές. Εκείνο, δεμένο καθώς είναι με το λουρί του, δεν μπορεί να απομακρυνθεί. Κουλουριάζεται στο έδαφος, ενώ ο κηδεμόνας του εξακολουθεί να το δέρνει. Το αγόρι βλέπει όσα συμβαίνουν. Πλησιάζει τον άνδρα και τον παρακαλεί να σταματήσει. Καμία ανταπόκριση. Το αγόρι βάζει τις φωνές. Ο άνδρας στρέφεται εξοργισμένος προς το μέρος του και το τραυματίζει στο πρόσωπο με κουτουλιά! Κάποιοι περαστικοί έχουν στο μεταξύ ειδοποιήσει την αστυνομία, ένα περιπολικό φτάνει, ο δράστης (σεσημασμένος για εγκλήματα σχετικά με ναρκωτικά) μεταφέρεται στην εισαγγελία πρωτοδικών. Παραπέμπεται να δικαστεί σε τακτική δικάσιμο τον Ιανουάριο και αφήνεται ελεύθερος. Η αστυνομία βεβαιώνει και ένα πρόστιμο – από αυτά που σπάνια πληρώνονται…
«Πώς είναι δυνατόν;» θα απορήσετε. Είναι. «Σύμφωνα με τον νόμο 4039/2012 που ίσχυε εκείνη την ημέρα –μόλις μία μέρα πριν από την ψήφιση του νέου νόμου για τα ζώα συντροφιάς– επρόκειτο για περιστατικό βάναυσης συμπεριφοράς και όχι κακοποίησης ζώου. Πλημμέλημα, δηλαδή, όχι κακούργημα», εξηγεί ο Δημήτρης Κουζινόγλου, δικηγόρος της φιλοζωικής οργάνωσης «Κιβωτός Μυτιλήνης».
Ακόμη κι έτσι, όμως, από την πλευρά της εισαγγελίας υπήρχε η δυνατότητα να εισαχθεί άμεσα για εκδίκαση η υπόθεση μέσω της αυτόφωρης διαδικασίας κι έτσι να δοθεί ισχυρό μήνυμα στην κοινωνία και σε όλους τους επίδοξους κακοποιητές. Αυτό, δυστυχώς, δεν έγινε. Το ζώο, μάλιστα, παραδόθηκε στην οικογένεια του δράστη. Επέστρεψε σ’ ένα περιβάλλον πιθανότατα κακοποιητικό… Σχεδόν οκτώ στις δέκα κακοποιήσεις αφορούν ζώα δεσποζόμενα: οι κηδεμόνες τους τα θεωρούν αντικείμενα, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιήσουν όπως θέλουν. Η αυστηροποίηση των ποινών, την οποία προβλέπει πλέον ο νόμος, δεν αρκεί. Πρέπει να λειτουργήσει αποτελεσματικά όλη η αλυσίδα: καταγγελία, αστυνομία, Δικαιοσύνη.
Από το πρόσφατο περιστατικό, πάντως, ας κρατήσουμε κάτι θετικό: το θάρρος και την ενσυναίσθηση του 14χρονου Βασίλη. «Εχω μάθει όταν γίνεται κάτι άδικο να μη σκέφτομαι τον εαυτό μου, αλλά να κάνω αυτό που πρέπει να γίνει. Αν κάνουμε εμείς το πρώτο βήμα, θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι. Το να χτυπάς ένα σκυλί δεν είναι… ανθρώπινο. Για μένα ήταν σαν να έβλεπα να χτυπούν άνθρωπο», είπε σε τηλεοπτικό σταθμό του νησιού.
Φιλοζωία και ανθρωπιά. Μαζί.