Εμάνουελ Μακρόν: Νaïveté

1' 53" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Εμάνουελ Μακρόν: Νaïveté-1Νaïveté. Είναι ο όρος που χρησιμοποιεί πιο συχνά ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας όταν θυμώνει με την Ευρώπη.
 
Σύμφωνα με τον Μακρόν, η Ευρώπη δεν έπρεπε να είναι αφελής στα εμβόλια – έπρεπε να απαγορεύσει τις εξαγωγές σκευασμάτων από τις μονάδες παραγωγής που λειτουργούσαν στο έδαφός της. Δεν πρέπει να είναι αφελής απέναντι στην Κίνα και τις αθέμιτες προσπάθειές της να διεισδύσει στην κοινή αγορά, ενώ η ίδια παραμένει μια κλειστή οικονομία. 
 
Η Ευρώπη δεν πρέπει, είπε χθες, να είναι στρατηγικά αφελής απέναντι στις δυνάμεις που την απειλούν αλλά και στους παλιούς της συμμάχους.
 
Η αναγγελία του τέλους της ευρωπαϊκής αφέλειας απευθύνεται, βεβαίως, στους τρίτους. Απευθύνεται στην Τουρκία, που επιχειρεί τα τελευταία χρόνια με κόλπα ωμής ισχύος να επιβάλει τετελεσμένα στην περιφέρεια της Ευρώπης. Απευθύνεται στις ΗΠΑ, που δείχνουν με όλους τους τρόπους ότι έχουν να ασχοληθούν με πιο σοβαρές στρατηγικές προτεραιότητες από την ασφάλεια των συμμάχων τους στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Απευθύνεται όμως και προς τους εταίρους – προς το απρόθυμο Βερολίνο που, λόγω βαθειών ιστορικών αναστολών, φοβάται τον ίσκιο του γεωπολιτικού μεγέθους της Ε.Ε.
 
Η μακρονική μομφή περί αφέλειας δεν αγγίζει την Ελλάδα. Στην Αθήνα φαίνεται να έχει από νωρίς υιοθετηθεί η διαπίστωση του Γάλλου προέδρου για την απόσυρση της Αμερικής. Το «Αmerica is back» του Μπάιντεν μπορεί να σήμαινε την αποκατάσταση μιας ενήλικης διπλωματίας – σε σύγκριση με το νηπιακό ντελίριο που είχε προηγηθεί. Δεν εξελίσσεται πάντως σε παλινόρθωση του μεταπολεμικού συστήματος ασφάλειας της Δύσης. Το αντίθετο. 
 
Οι ΗΠΑ έφυγαν από το Αφγανιστάν χωρίς να ενημερώσουν τους συμμάχους. Και πάλι ερήμην τους, συνήψαν τη συμφωνία με Αυστραλία και Ηνωμένο Βασίλειο. 
 
Πέρα από το τραύμα στη συμμαχική πίστη, η αλληλουχία των δύο κινήσεων –απεμπλοκή από την Καμπούλ και επανεπένδυση αμυντικών πόρων στον Ειρηνικό– επιβεβαιώνει ότι το βάρος του αμερικανικού ενδιαφέροντος πέφτει πλέον στην Κίνα, πράγμα που θα ισχύει, με διακυμάνσεις, όποιος κι αν βρίσκεται στον Λευκό Οίκο. Χωρίς την επείγουσα συνειδητοποίηση αυτής της μετατόπισης, δύσκολα θα μπορούσε κανείς να φανταστεί τη χθεσινή ελληνογαλλική συμφωνία. 
 
Πρόκειται για μια συμφωνία που ήδη, προτού καθαρογραφτεί, πανηγυρίζεται κιόλας ως έναυσμα για μια μετα-αμερικανική ευρωπαϊκή άμυνα. Πανηγυρίζεται εξίσου και ο άυλος εξοπλισμός των ελληνικών θαλασσίων συνόρων με τους γαλλικούς όρκους για συνδρομή. 
 
Η συμφωνία συνιστά ένα πρώτο βήμα και για τα δύο. Αλλά το να πιστέψει κανείς ότι άρχισε κιόλας το τέλος της αφέλειας, θα ήταν αφέλεια. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή