Πριν από δύο εβδομάδες στο Κάραβελ, προτού η ασθένεια της Φώφης Γεννηματά τα αλλάξει όλα στο ΚINAΛ, ένα από τα θέματα για τα οποία έριζαν τα επιτελεία των υποψηφίων ήταν το συμβολικό αντίτιμο που θα πρέπει να καταβάλει κάθε εκλογέας για να λάβει μέρος στη διαδικασία. Πήγαινε να αναπτυχθεί ένας μειοδοτικός ανταγωνισμός –ποιος θα προτείνει το φθηνότερο–μέχρι που ένας από τους πιο παλαιούς κομματικούς παράγοντες προσγείωσε τους μειοδότες. Πρέπει, τους εξήγησε, η συμμετοχή να καλύψει τα έξοδα της διοργάνωσης, «αλλιώς αυτός που θα επικρατήσει θα πρέπει να πληρώσει από την τσέπη του» Το θέμα λύθηκε εύκολα. Υπολογίστηκε ότι στις κάλπες θα ψηφίσουν λίγο περισσότεροι από τους μισούς της εκλογής του 2017. Τότε είχαν ψηφίσει 210.000.
Πρόκειται, βέβαια, για ζαριά. Ποιος ξέρει πόσοι θα πάνε να ψηφίσουν; Ποιος ξέρει αν ισχύει το κλισέ ότι οι περισσότερες υποψηφιότητες ευνοούν τη συμμετοχή; Υπάρχουν, δηλαδή, στ’ αλήθεια φίλοι του κόμματος που θα απείχαν, αλλά τους σηκώνει τώρα από τον καναπέ η κυοφορούμενη υποψηφιότητα Κεγκέρογλου;
Λένε ότι μπορεί να ισχύει το αντίστροφο: ότι η αδόκητη απόσυρση της προέδρου ίσως αποθαρρύνει πολλούς που ήταν έτοιμοι να ψηφίσουν. Αυτό προσπάθησε μάλλον να πει, με τα αλλόκοτα ελληνικά του, και ο έτερος επίδοξος υποψήφιος, ο Παύλος Γερουλάνος: «Η μη συμμετοχή της Φώφης Γεννηματά» έγραψε, «περιορίζει την αντιπροσώπευσή μας στην κοινωνία και είναι σημαντικός ο κίνδυνος να στερηθεί η διαδικασία τη συμμετοχή πολιτών οι οποίοι συναποτελούν ένα πολιτικό δυναμικό που έχουμε ανάγκη»
Υποψήφιους έχουμε, ψάχνουμε τώρα και το εκλογικό σώμα.
Αν υπάρχει τέτοιο «πολιτικό δυναμικό»που ταύτιζε την κομματική του προτίμηση με το πρόσωπο της προέδρου, πώς φιλοδοξεί να το προσεταιρισθεί ένας υποψήφιος που πριν από δύο χρόνια είχε επιχειρήσει να πλασαριστεί αμφισβητώντας τον πασοκικό πατριωτισμό της; Ο Γερουλάνος είχε εμφανιστεί πασοκικότερος της Φώφης, ζητώντας οργανωτική αναβίωση του πατρώου κόμματος. Τώρα διαφημίζει τον εαυτό του ως γεννηματικό υποκατάστατο.
Δεν βγάζει και πολύ νόημα. Αντανακλά όμως την ευρύτερη σύγχυση που επικρατεί στα στελέχη του κόμματος για το ποιους φιλοδοξούν να εκπροσωπήσουν. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, περίπου τα 3/4 των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ –αυτών που έχουν περάσει το τεστ του παραβάν–εγκρίνουν βασικές επιλογές της μητσοτακικής κυβέρνησης και δηλώνουν αντιΣΥΡΙΖΑ. Οι δυνητικοί ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ όμως –αυτοί στους οποίους το κόμμα εποφθαλμιά για να ξεφύγει από τη μονοψήφια καθήλωσή του–είναι φιλοΣΥΡΙΖΑ, αν όχι σκέτο ΣΥΡΙΖΑ.
Η δεξαμενή έχει συρρικνωθεί τόσο που ούτε στα γκάλοπδεν μπορεί να έχει κανείς εμπιστοσύνη. Πού να βρεις τόσους ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ ώστε να έχεις αξιόπιστο δείγμα; Ετσι, χαμένοι στις εικασίες, οι διεκδικητές της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ θυμίζουν τους κακούς διαφημιστές, που περιμένουν από τον πελάτη να τους πει στην κάλπη πώς πρέπει να είναι το προϊόν.