«Κακογέρασε ο Ρόλαντ Ορζαμπαλ», απεφάνθη πριν από λίγες ημέρες ένας εκ των σχολιαστών σε πάνελ απογευματινής τηλεοπτικής εκπομπής. Είχε προηγηθεί ρεπορτάζ για την επιστροφή στη δισκογραφία, έπειτα από δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια, των Tears for Fears, του δημοφιλούς βρετανικού συγκροτήματος των ’80s με το άλμπουμ «The Tipping Point». Ως ένα βαθμό, κατανοητή η έκπληξή του. Ο 60χρονος Ορζαμπαλ έχει κάτασπρα μαλλιά και βαθιές ρυτίδες στο πρόσωπό του. Σε τίποτα δεν θυμίζει τον νεαρό στις αφίσες που τα κορίτσια κρεμούσαν κάποτε στα δωμάτιά τους. Ο χρόνος δεν του φέρθηκε τρυφερά – ούτε η ζωή.
Η σύζυγός του, Καρολάιν, έπαθε κίρρωση του ήπατος και άνοια, έπειτα από μία δεκαετία βαριάς κατάθλιψης και κατάχρησης αλκοόλ. Ηταν μαζί από έφηβοι. Tη λάτρευε. Αποσύρθηκαν σ’ ένα σπίτι στην εξοχή και έμεινε δίπλα της, αφήνοντας στην άκρη όλα τα άλλα. Εγινε ο φροντιστής της.
«Εζησα μια κόλαση», εξομολογήθηκε πρόσφατα στον Guardian. «Εβλεπα τη γυναίκα που αγαπούσα, αυτήν που πριν αρρωστήσει ήταν τόσο χαρισματική και γεμάτη ζωντάνια, να κάθεται σε μια πολυθρόνα όλη τη μέρα, να μην κάνει τίποτα, να μην κουνιέται καν, να ακροβατεί μεταξύ ζωής και θανάτου. Επειτα από ώρες σηκωνόταν και προσπαθούσε να ανέβει τις σκάλες κρατώντας ένα ποτήρι κρασί. Και το ποτήρι έπεφτε από τα χέρια της, γινόταν κομμάτια…».
Τότε άρχισε να γράφει ξανά τραγούδια. Ηταν διαδικασία αν όχι παρηγορητική, σίγουρα ανακουφιστική για όσα βίωνε. Βρήκε ένα αποκούμπι, ή μάλλον ξαναβρήκε το αποκούμπι του. Από πιτσιρικάς, άλλωστε, έτσι αποκωδικοποιούσε όλα όσα του συνέβαιναν: μέσα από τη μουσική. Ενα από τα κομμάτια του καινούργιου άλμπουμ των Tears for Fears έχει τίτλο «Please be happy» – είναι η κραυγή ενός ανθρώπου που αναπολεί το ευτυχισμένο παρελθόν και ελπίζει σε ένα θαύμα. Το θαύμα δεν έγινε. Η Καρολάιν έφυγε από τη ζωή το 2017. Εκείνος βρήκε τη δύναμη να βαδίσει ξανά προς το φως: μέσα από την τέχνη του, αλλά και με μια νέα σύντροφο στο πλευρό του.
Οχι, δεν κακογέρασε, λοιπόν, ο Ρόλαντ Ορζαμπαλ. Σύρθηκε στο χώμα και μάτωσε, πόνεσε και έκλαψε. Αποφάσισε, όμως, να μην κρύψει τις ρωγμές του κάτω από το αψεγάδιαστο, τάχα μου, προσωπείο του σταρ, όπως κάνουν οι περισσότεροι στη βιομηχανία του θεάματος. Και δεν χρωστάει εξήγηση σε κανέναν. Οι ρυτίδες του, οι ρυτίδες μας, είναι παράσημα.