Οσο πιο σοβαρά είναι τα ερωτήματα, τόσο πιο επικίνδυνες γίνονται οι απλοϊκές απαντήσεις. Και το ερώτημα «τι αστυνομία θέλουμε;» χρειάζεται σοβαρότερες απαντήσεις από αφορισμούς, σαν αυτούς που εξαπολύονται για τα γεγονότα του Περάματος. Το χειρότερο δε είναι ότι, λόγω κοινωνικών δικτύων, μέχρι και οι σεισμολόγοι βιάζονται να τοποθετηθούν για ένα τραγικό συμβάν, πριν ακόμη γίνουν γνωστές οι συνθήκες του.
Ο καθηγητής Σεισμολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υποψήφιος ευρωβουλευτής της Ν.Δ. Ακης Τσελέντης, για παράδειγμα, σημείωσε στο Facebook: «Στο όχημα θα μπορούσαν, π.χ., να επιβαίνουν τρομοκράτες με εκρηκτικά. Θα μπορούσε να είναι ένας δολοφόνος που τρέχει για να ξεφύγει. Στο πορτ μπαγκάζ θα μπορούσαν να υπάρχουν 100 κιλά ηρωίνης. Θα μπορούσαν ακόμη να ήταν απαγωγείς, να ήταν βιαστές, ανώμαλοι που μόλις άρπαξαν ένα παιδάκι».
Αυτού του τύπου οι εικασίες φαντάζουν λογικές, αλλά από την άλλη μεριά είναι άπειρες. Θα μπορούσε κάποιος να συνεχίσει γράφοντας «θα μπορούσε να ήταν ο γιος του» και επομένως, στο ρητορικό ερώτημα που έθεσε «κακώς τους καταδίωξαν και πυροβόλησαν;», η απάντηση δεν θα ήταν το μεγαλόπρεπο με κεφαλαία γράμματα «ΟΧΙ» που ανάρτησε. Θα ήταν η οδύνη και άλλου τύπου ερωτήματα. Κι αν οι ύποπτοι «ήταν απαγωγείς, ήταν βιαστές, ανώμαλοι που μόλις άρπαξαν ένα παιδάκι», μάλλον και το θύμα δεν θα γλίτωνε από τον καταιγισμό των βολίδων.
Γράφονται πολλά για το δύσκολο έργο των οργάνων τάξης, για το γεγονός ότι «ο αστυνομικός καλείται να λάβει δύσκολες αποφάσεις με σοβαρότατες συνέπειες για εκείνον και το κοινωνικό σύνολο, και όλα αυτά μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, ενώ πρέπει να σταθμίσει μεταβλητές που αλλάζουν διαρκώς…» (Κωνσταντίνος Δούβλης, Liberal, 25.10.2021).
Αυτό είναι πέρα για πέρα αληθές. Το ερώτημα στη συγκεκριμένη ακολουθία των γεγονότων είναι ποιανού αστυνομικού «που καλείται να λάβει δύσκολες αποφάσεις» ο λόγος μετράει. Του αστυνομικού που κάνει την καταδίωξη ή εκείνου που βρίσκεται στο κέντρο και έχοντας την ευρύτερη εικόνα της κατάστασης διατάσσει την παύση της καταδίωξης; Στην «ακολουθία Τσελέντη» θα μπορούσαν να υπάρχουν και άλλες εκδοχές: οι επιβαίνοντες να είναι, π.χ., πράκτορες της ΚΥΠ που δεν θέλουν να φανερωθούν, κάτι που θα ήξερε το κέντρο αλλά όχι οι διώκτες.
Το κρίσιμο σημείο δεν είναι οι 38 (!) σφαίρες που έπεσαν· αν αρχίσει το πιστολίδι, κανείς δεν ξέρει πού θα σταματήσει. Είναι το γεγονός ότι οι επτά της ΔΙ.ΑΣ. παράκουσαν, είτε τον ασύρματο είτε εντολές. Αν δεν άκουσαν τον ασύρματο, το κακό θα σταματήσει εδώ· θα γίνουν κάποιες τεχνικές ρυθμίσεις στα ηλεκτρονικά εξαρτήματα. Το εξαιρετικά επικίνδυνο είναι να παράκουσαν εντολές, να έκαναν καουμποϊλίκια. Τότε κανείς μας δεν πρέπει να νιώθει ασφαλής, ούτε καν ο κ. Ακης Τσελέντης.