«Δεν αντέχω πια. Αν είχα χωριό, θα τα παρατούσα όλα και θα έφευγα, να γίνω αγρότης…». Ο Κώστας εργάζεται ως οδηγός ταξί αδιαλείπτως εδώ και είκοσι πέντε χρόνια. Τους τελευταίους δύο μήνες αντιμετωπίζει μια κατάσταση πρωτόγνωρη, που δοκιμάζει τις αντοχές του. «Oλοι οι δρόμοι της Αθήνας είναι πηγμένοι, το κέντρο απροσπέλαστο, νεύρα, ένταση, καβγάδες, κορναρίσματα, σχεδόν τριπλάσιος χρόνος από όσο συνήθως για κάθε διαδρομή. Και όχι μόνο τις ώρες αιχμής, αλλά σχεδόν ολόκληρη τη μέρα!».
Ηταν Παρασκευή απόγευμα, ήμασταν ακινητοποιημένοι στην εθνική οδό Αθηνών – Λαμίας στο ύψος της Βαρυμπόμπης, κάποιοι «έξυπνοι» δραπέτευαν μπαίνοντας στη ΛΕΑ και ο διαδικτυακός πλοηγός υπολόγιζε ότι –αν δεν μπαίναμε στην Αττική Οδό– θα φτάναμε στο Σύνταγμα σε δύο ώρες και είκοσι λεπτά. «Δεν μπορεί, κάποιο ατύχημα θα έχει γίνει», σχολίασα.
Οχι, κανένα ατύχημα δεν είχε γίνει. Η κυκλοφοριακή ασφυξία στην Αττική είναι η νέα κανονικότητα. Ολοένα και περισσότεροι πολίτες, παρά τις δυσβάσταχτες αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων, μετακινούνται με τα Ι.Χ. αυτοκίνητά τους. Οι λόγοι γνωστοί. Κατ’ αρχάς, ο χρόνος που θα χρειαστούν με τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι πολύ μεγαλύτερος· τα δρομολόγια δεν έχουν τη συχνότητα που απαιτείται, καθώς πολλά από τα λεωφορεία του ΟΑΣΑ είναι παροπλισμένα λόγω παλαιότητας και βλαβών. Επίσης, με τους επιδημιολογικούς δείκτες να επιδεινώνονται όσο πλησιάζει ο χειμώνας, για να αισθανθεί κανείς προστατευμένος (τρόπος του λέγειν) από τον κορωνοϊό στα μέσα μαζικής μεταφοράς θα πρέπει να μπει με… σκάφανδρο.
Μόνο η ανυποληψία και η ανεπάρκεια των δημόσιων συγκοινωνιών, βέβαια, δεν μπορούν να αιτιολογήσουν όσα οι Αθηναίοι βιώνουμε τις τελευταίες εβδομάδες. Υπάρχουν και άλλες ψηφίδες στο παζλ του χάους: η καταπάτηση των λεωφορειολωρίδων, η παράνομη στάθμευση στις γωνίες των δρόμων, σε πάρκα και πλατείες, σε διαβάσεις πεζών – παντού. Στη Φιλολάου ή στη Σόλωνος τα διπλοπαρκαρίσματα δημιουργούν ατέλειωτο μπλοκάρισμα. Κι αν μπροστά σου βρεθεί τρόλεϊ, δεν σου φτάνουν σαράντα πέντε λεπτά από τον Αγιο Ιωάννη να φτάσεις στην Καισαριανή. Η δεξιά λωρίδα της Συγγρού –και στα δύο ρεύματα– έχει πλέον μετατραπεί σε πάρκινγκ. Αστυνόμευση; Πρόστιμα; «Θα αστειεύεσαι», γελάει ο Κώστας. «Είμαι στους δρόμους καθημερινά από το χάραμα. Μόνο ένα δίωρο θα δεις τροχονόμους: 7-9 το πρωί. Ενα λεπτό μετά τις εννιά έχουν όλοι φύγει για τα γραφεία. Αν δεν αναλάβει δράση η Τροχαία, ούτε η επαναφορά του δακτυλίου θα βελτιώσει την κατάσταση». Και ο νοών νοείτω.