Ο Καρλομάγνος (748-814 μ.Χ.) θεωρείται ο πατέρας της ευρωπαϊκής ιδέας, καθώς κατόρθωσε να συνενώσει τα περισσότερα φύλα της Ευρώπης υπό τη χριστιανική θρησκεία. Επί των ημερών του υπήρξε η λεγόμενη «αναγέννηση του Μεσαίωνα», γιατί τότε άνθησαν οι Τέχνες και τα Γράμματα και διαδόθηκε η κλασική παιδεία, μέσω της αντιγραφής των χειρογράφων. Το χιτζάμπ είναι μια μαντίλα που υποχρεωτικά φορούν τα κορίτσια όταν φτάνουν στην εφηβεία, σύμφωνα με τη μουσουλμανική θρησκεία.
Τον Καρλομάγνο με το χιτζάμπ επιχείρησε να συμβιβάσει η γνωστή αφίσα του ευρωπαϊκού συμβουλίου με τον υπότιτλο: «H ομορφιά είναι στη διαφορετικότητα, όπως και η ελευθερία στο χιτζάμπ». Οι εμπνευστές της αφίσας θα έπρεπε να εξηγήσουν πώς η υποχρεωτικότητα συμβαδίζει με την ελευθερία. Πώς ένας καταναγκασμός είναι συμβατός με τον σεβασμό της προσωπικότητας. Βέβαια για τους δικαιωματιστές αυτές οι θεμελιώδεις αντιφάσεις παραβλέπονται, καθώς αποβλέπουν, σε τελική ανάλυση, στην αλλοίωση της φυσιογνωμίας της Ευρώπης έτσι όπως την ιχνογράφησαν οι πρωτεργάτες της ενοποίησής της. Γιατί τα ευρωπαϊκά έθνη ενοποιήθηκαν πάνω σε κάποιες κοινές αρχές που ευτυχώς εξακολουθούν να επιβιώνουν, παρά τις προσπάθειες που έγιναν και γίνονται για να αναθεωρηθούν. Και ο καταναγκασμός πάντα αντιμετωπίστηκε από τον δυτικό πολιτισμό ως μια απαξία που ήταν υπεύθυνη για τις πολλές γκρίζες και φαιές περιόδους της ευρωπαϊκής Ιστορίας. Οι δικαιωματιστές του Συμβουλίου του Ευρώπης μπέρδεψαν τη διαφορετικότητα ως πραγματικότητα, που είναι το κύτταρο του δυτικού πολιτισμού, με τη μετατροπή της σε ταυτότητα, που είναι μία από τις γενεσιουργές αιτίες των διακρίσεων και των αντιπαλοτήτων που κατακερματίζουν τις κοινωνίες. Γιατί η προβολή και η επίκληση της διαφορετικότητας οδηγούν στη δημιουργία γκέτο σε όλες τους τις μορφές. Και η ανθρωπότητα και ο δυτικός πολιτισμός τα γκέτο τα πλήρωσαν πολύ ακριβά.
Η Ευρώπη δεν κατέστη μια φιλόξενη ήπειρος, όπως είναι σήμερα, με τρόπο ανώδυνο. Γνώρισε πολλά πογκρόμ και το Ολοκαύτωμα. Αλλά διδάχτηκε και ενοποιήθηκε πάνω στις αρχές της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου. Αυτές τις αρχές οφείλουν να σέβονται όσοι φιλοξενούνται στα εδάφη της. Νόμοι, ήθη και έθιμα που αντιστρατεύονται αυτές τις αρχές παραβιάζουν τη σχέση του φιλοξενούμενου με τον φιλοξενούντα. Η διαφορετικότητα υπάρχει και λειτουργεί με τους κανόνες του δυτικού πολιτισμού, που δεν συγχωρούν καταναγκασμούς και βαρβαρότητες.