Τα νέα προγράμματα σπουδών που θα εφαρμόσει το υπουργείο Παιδείας δημιουργούν νέα δυναμική στα σχολεία, καθώς η φιλοσοφία τους, όπως δηλώνεται από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), «είναι να δοθούν ερεθίσματα, κατευθύνσεις και αρχές, κίνητρα και μεθοδολογικά εργαλεία για την επίτευξη της αποτελεσματικής διδασκαλίας».
Σε αυτό θα συμβάλει η εισαγωγή του πολλαπλού βιβλίου αλλά και οι νέες μέθοδοι διδασκαλίας του. Ενδεικτικά, με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των μαθητών κάθε φορά, επιδιώκεται οι εκπαιδευτικοί, μεταξύ άλλων, «να υιοθετούν στρατηγικές διαφοροποιημένης διδασκαλίας και να αξιοποιούν εναλλακτικές πρακτικές, θεατρικές τεχνικές και ποικίλα διδακτικά εργαλεία και δημιουργικά παιχνίδια, να χρησιμοποιούν κατάλληλα τις νέες τεχνολογίες στην καθημερινή διδακτική τους πρακτική, αξιοποιώντας τα πλεονεκτήματα της ηλεκτρονικής μάθησης και τα διαθέσιμα ψηφιακά εργαλεία», όπως λέει το ΙΕΠ. Ιδιαίτερα παραδείγματα μαθημάτων είναι η Ιστορία και τα Αρχαία Ελληνικά, τα προγράμματα των οποίων, σε κάθε αλλαγή τους, μπαίνουν στο μικροσκόπιο διαφόρων ιδεολογικοπολιτικών «θεάσεων», που τα αξιολογούν με βάση τις δικές τους οπτικές και στοχεύσεις. Και δημιουργούν θόρυβο!
Ωστόσο, σπάνια οι αντιδρώντες θορυβωδώς εστιάζουν στα κρίσιμα προβλήματα των μαθημάτων για τα οποία κόπτονται, όπως το ποιος διδάσκει τα μαθήματα αυτά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Από την πλευρά της, και η εκάστοτε ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, ενώ γνωρίζει τις πτυχές του θέματος, αδυνατεί να βρει λύση. Το πρόβλημα είναι πως για να επιτευχθούν οι (όποιοι) στόχοι των προγραμμάτων σπουδών, βασικό είναι να τα διδάσκουν οι αρμόδιοι εκπαιδευτικοί. Την Ιστορία συχνά τη διδάσκουν κοινωνιολόγοι, καθηγητές ξένων γλωσσών, ακόμη και θεολόγοι για να συμπληρώσουν το εβδομαδιαίο ωράριό τους. Ουσιαστικά δεν έχουν διδαχθεί Ιστορία στη σχολή τους, αλλά ούτε και διδακτική του μαθήματος (για να μην προσθέσω και τους κλασικούς φιλολόγους, οι οποίοι ειδικεύονται στη διδασκαλία της γλώσσας).
Εμπειροι εκπαιδευτικοί που έχουν εμπλακεί και με την κατάρτιση προγραμμάτων σπουδών παραδέχονται πως εάν βάλεις κάποιον καθηγητή να διδάξει μάθημα διαφορετικό της ειδικότητάς του, θα το παπαγαλίσει. Από αμηχανία, από έλλειψη ενδιαφέροντος, αλλά αυτό συμβαίνει συχνά. Κάπως έτσι ξεκινά το μάθημα να χάνει το ενδιαφέρον του για τους μαθητές, οι οποίοι στις απορίες και στα ερωτήματα που θέλουν ένα «σαΐνι» εκπαιδευτικό τούς απαντά ένας… «παπαγάλος»!