«Πολιτική ιδεοληψιών και αναχρονισμών» είναι ο μεσότιτλος της ανακοίνωσης του Τομέα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, που σχολιάζει την επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας για τα νέα προγράμματα σπουδών σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. «Η σημερινή ηγεσία του υπουργείου επέφερε σημαντικές τροποποιήσεις στον αρχικό σχεδιασμό, που θέτουν υπό αμφισβήτηση τα βασικά χαρακτηριστικά του: την επιστημονική εγκυρότητα και την παιδαγωγική αρτιότητα», δηλώνει ο ΣΥΡΙΖΑ και επιτίθεται στη νυν υπουργό Ν. Κεραμέως για την Ιστορία: «Είναι ενδεικτική, αλλά ασφαλώς όχι μοναδική, η περίπτωση του προγράμματος σπουδών στο μάθημα της Ιστορίας, όπου ακύρωσε διαμιάς το σημαντικό συλλογικό έργο δεκάδων έγκυρων ειδικών επιστημόνων, τόσο πανεπιστημιακών όσο και εκπαιδευτικών της πράξης, από την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση».
Το 2016, επί υπουργίας Νίκου Φίλη, ο οποίος είναι σήμερα τομεάρχης Παιδείας και συνυπογράφει με τον Γεράσιμο Κουζέλη και τον Παύλο Χαραμή την τελευταία ανακοίνωση, είχε συσταθεί επιτροπή από έγκριτους ιστορικούς για νέα προγράμματα σπουδών στην Ιστορία, βάσει των οποίων επρόκειτο να συγγραφούν νέα βιβλία. Τα προγράμματα σπουδών πήραν ΦΕΚ επί υπουργίας Κώστα Γαβρόγλου, ωστόσο ουδείς εξήγησε την κωλυσιεργία στην προκήρυξη νέων βιβλίων. Η καθυστέρηση των απαραίτητων ενεργειών για να προχωρήσει η ενδιαφέρουσα πρόταση είχε επισημανθεί και από μέλη της συντακτικής ομάδας.
Φυσικά, ένα πρόγραμμα σπουδών στην Ελλάδα, εκτός από την ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα, συνδέεται και με τυχόν οικονομικά συμφέροντα, από τη στιγμή που γύρω από τα βιβλία οργανώνεται η αγορά των «λυσαριών». Αλλά είναι αδόκιμο πολιτικά για ένα κόμμα που ξιφουλκεί υπέρ της επιστημονικής εγκυρότητας και της παιδαγωγικής αρτιότητας των (όποιων) προγραμμάτων, να αγνοεί κρίσιμες παραμέτρους των πολιτικών ελιγμών και της ανθρώπινης φύσης. Ας πούμε, από κάποιους η καθυστέρηση στην προώθηση των προγραμμάτων της Ιστορίας επί ΣΥΡΙΖΑ αποδίδεται στο ότι στα μέσα του 2019 υπήρχαν ευρωεκλογές και ουδείς ήθελε να ξύσει τα πατριωτικά αισθήματα του κομματικού ακροατηρίου. Επίσης, για την ερμηνεία των γεγονότων ποτέ δεν πρέπει να αγνοούμε τις προσωπικές συμπάθειες και λυκοφιλίες. Από αυτές γνωρίζουν καλά οι χώροι των ΑΕΙ και των ΜΜΕ.