«Γνώση», είχε πει κάποιος, «αποκτάς όταν διαβάζεις τα ψιλά γράμματα. Εμπειρία, εάν δεν τα διαβάσεις». Και σε ό,τι αφορά τις σφυγμομετρήσεις για το ΚΙΝΑΛ τους τελευταίους μήνες υπήρχαν πολλά ψιλά γράμματα, που ανέφεραν οι δημοσκόποι σε ώτα μη ακουόντων. Μιλούσαν για «ρευστό εκλογικό σώμα» και άλλες αδυναμίες μέτρησης.
Η αρένα όμως ήθελε νούμερα, και η ανταγωνιστική αγορά των ΜΜΕ τα προσέφερε χωρίς προηγούμενο ποιοτικό έλεγχο, που δεν ξέρουμε αν μπορούσε να γίνει. Το αποτέλεσμα ήταν ακόμη ένα Βατερλώ, σαν εκείνα που συνηθίσαμε τα τελευταία χρόνια. Στη «βιομηχανία» των ελληνικών ΜΜΕ, δεν υπήρξε ποτέ η αρχή που λέει ότι «αν δεν μπορείς να προσφέρεις μια καλή υπηρεσία, είναι προτιμότερο να μην το επιχειρήσεις. Μια κακή υπηρεσία μπορεί να υπονομεύσει κάθε καλή που προσφέρεις». Στο υπόρρητο αίτημα της αγοράς για προφητείες, τα ΜΜΕ δεν απάντησαν με το ταπεινό αλλά πολύ πραγματικό «δεν ξέρουμε», και στον γιγαντωμένο και χειμαζόμενο κλάδο των σφυγμομετρήσεων οι δημοσκόποι δεν είπαν «συγγνώμη, δεν μπορούμε». Ναι, πριν από τη μετάδοση κάθε δημοσκόπησης ανέφεραν τα εγγενή προβλήματα που αυτή έχει, αλλά ποιος θα ξαναγοράσει κάτι, επειδή στα ψιλά γράμματα υπήρχε η φράση «πιθανώς το προϊόν να αποδειχθεί ελαττωματικό»;
Το μόνο περίεργο είναι πως όλες ανεξαιρέτως οι δημοσκοπήσεις υποτίμησαν το φαινόμενο Ανδρουλάκη. Αυτό το κοινό σφάλμα δεν μπορεί να εξηγηθεί ούτε με τη συνωμοσιολογική θεώρηση. Τι καημό άραγε να τραβούν τα έρμα «συμφέροντα» με τον νεαρό υποψήφιο; Στο κάτω κάτω της γραφής, ανάμεσα στις άλλες θέσεις που δεν διατύπωσε ο κ. Ανδρουλάκης είναι και η άποψή του για το τρίγωνο Πολιτική-ΜΜΕ-Διαπλοκή. Μόνο γενικολογίες εκστόμισε του στυλ «η απελευθέρωση του πολιτικού συστήματος και της δημοκρατίας από την πελατειακή διαπλοκή, τα fake news, την προπαγάνδα και την καταπίεση της ελεύθερης δημοσιογραφίας είναι μονόδρομος για να εμπιστευθούν οι πολίτες ξανά την πολιτική και τα κόμματα» (13.11.2021). Δεν είχε λυμένο το ζωνάρι για καβγά όπως, λόγω ιστορίας και της δεινής θέσης στην οποία περιήλθε, ο κ. Γιώργος Παπανδρέου.
Η μόνη λογική εξήγηση –εντός της συνωμοσιολογικής θεώρησης– είναι ότι αυτά τα «συμφέροντα» –μα όλα;– αγάπησαν τόσο πολύ τον κ. Ανδρέα Λοβέρδο που για χάρη του αποσιώπησαν τη δυναμική του κ. Ανδρουλάκη. Υπάρχει όμως και μια λογική εξήγηση, πέραν της συνωμοσιολογικής θεώρησης, που είναι τα αποτελέσματα της Αττικής: Ανδρ. Λοβέρδος 33,3%, Γ. Παπανδρέου 29,39%, Ανδρουλάκης 27,81%. Επομένως, οι δημοσκόποι μαζί με το ερώτημα «τι μπορούμε να μετρήσουμε;», έπρεπε προ του Βατερλώ να απαντήσουν και «πού μετράμε;».