«Ολοι κάνουμε υποθέσεις γι’ αυτόν, ανάλογα με το αν πιστεύουμε στον Θεό ή όχι, αλλά κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι ακριβώς είναι ο θάνατος, μέχρι την τελευταία στιγμή, όταν τελικά τον συναντά. Ο θάνατος είναι ένα καλά κρυμμένο μυστικό…». Αυτό της έλεγε η ελληνικής καταγωγής (από την Πελοπόννησο) μητέρα της, που είχε μια τόσο βαθιά φιλοσοφημένη άποψη για την ύπαρξή μας κι ας μην είχε τελειώσει καν το σχολείο. Κι όταν κάποιος συγγενής ή φίλος πέθαινε, αναφωνούσε: «Είναι τυχερός, γιατί τώρα πια ξέρει το μυστικό!». Με αυτή την εικόνα για τον θάνατο, τον οποίο ποτέ δεν φοβήθηκε, μεγάλωσε η πολυβραβευμένη Αμερικανίδα ηθοποιός Μπέτι Γουάιτ, η οποία έμελλε να μάθει και η ίδια το μυστικό στις 31 Δεκεμβρίου, λίγες ημέρες πριν γιορτάσει τα εκατοστά της γενέθλια.
«Βιοί γαρ ουδείς ον προαιρείται βίον», πίστευε ο Μένανδρος – «κανείς δεν ζει τη ζωή που διαλέγει…». Κι όμως, υπάρχουν ανάμεσά μας άνθρωποι –λίγοι, είναι αλήθεια– που δεν μπορείς παρά να τους θαυμάζεις και ώς ένα βαθμό να τους ζηλεύεις για τον τρόπο που διαψεύδουν τον αρχαίο ποιητή του 4ου αιώνα π.Χ. Η Μπέτι Γουάιτ ανήκε σε αυτό το σπάνιο «είδος»: έζησε τη ζωή που ήθελε, πληρώνοντας συχνά το τίμημα των επιλογών της.
Σε μια βιομηχανία –την τηλεοπτική και κινηματογραφική– που αποθεώνει την ομορφιά και το φαίνεσθαι, εκείνη εδραιώθηκε με τις ικανότητές της όχι μόνο ως πρωταγωνίστρια αλλά και ως παραγωγός, και πορεύτηκε σ’ αυτόν τον τόσο ανταγωνιστικό χώρο επί επτά δεκαετίες, χωρίς εκπτώσεις, με λιγότερα εύκολα «ναι» και περισσότερα καθοριστικά «όχι».
Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 απέρριψε ένα ρόλο στην ταινία «Καλύτερα δεν γίνεται», δίπλα στον Τζακ Νίκολσον, επειδή σε μια σκηνή πετούσαν έναν σκύλο σε απορρίμματα. «Δεν το βρήκα καθόλου αστείο, αλλά, αντιθέτως, πολύ κακό παράδειγμα για το κοινό», εξήγησε. Τόσο ουσιαστική ήταν η αγάπη της για τα ζώα – μια άλλη πτυχή της προσωπικότητάς της. «Αυτά μου δίδαξαν την ενσυναίσθηση και την καλοσύνη, συναισθήματα που σε κάνουν να νιώθεις νέος, όσα χρόνια κι αν βαραίνουν τους ώμους σου», είπε κάποτε.
«Πώς θέλετε να σας θυμούνται;» τη ρώτησαν σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις της. «Ως καλή ηθοποιό, αλλά και ως μια γυναίκα που βοήθησε, όσο μπορούσε, τα ζώα», απάντησε. Σας ευχαριστούμε και για τα δύο, κυρία Γουάιτ…