Σε κάποιες απολίτιστες χώρες ο Τύπος δεν έχει καν το δικαίωμα να δημοσιεύει φωτογραφίες από αίθουσες δικαστηρίων. Μόνο σκίτσα των κατηγορουμένων επιτρέπονται. Αντίθετα, στη διάφανη και διαυγή χώρα μας εκδικάζονται δημόσια, στο γυαλί της τηλεόρασης, του υπολογιστή ή του κινητού, όλες οι κρίσιμες υποθέσεις. Οσες προκαλούν το ζωηρό ενδιαφέρον του κοινού, ιδίως της μερίδας που δεν της λείπει ποτέ η όρεξη για κουτσομπολιό, κιτρινίλα και καταβρόχθιση αλλοτρίου πόνου. Υλικό που υποτίθεται ότι πρέπει να μένει απόρρητο, βλέπει πανεύκολα το φως της δημοσιότητας, σερβιρισμένο με βαρύγδουπους τίτλους προκλητικής ακρισίας. Στο φως οι καταθέσεις κατηγορουμένων και κατηγόρων, επεξεργασμένες προς το πιο επίσημο από κάποιο επεμβατικό χέρι αστυνομικού, μαθημένου στα καθαρευουσιάνικα κλισεδάκια. Στο φως και οι ιατροδικαστικές εκθέσεις. Με κάθε μακάβρια λεπτομέρεια.
Τους συντελεστές της δίκης ενδέχεται να μην τους επηρεάζει το όλο θέαμα-ακρόαμα-ανάγνωσμα. Επηρεάζει όμως το κοινό. Του καλλιεργεί πεποιθήσεις. Το προσανατολίζει. Αυτό το ξέρουν καλύτερα απ’ όλους οι βεντέτες του δικολαβισμού. Ξέρουν ότι αν κερδίσουν τον κόσμο με τα κόλπα τους, ωφελούνται ακόμα κι αν χάσουν τη δίκη. Αλλωστε, μπορούν πάντα να μιλήσουν για κακοδικία, για να περισώσουν τη φήμη τους.
Μία από τις υποθέσεις που εκδικάζονται αυτές τις ημέρες σε πρωτοσέλιδα, πρωινάδικα και μεσημεριανάδικα, αφορά τα τρία αδελφάκια από την Πάτρα και τον ανεξήγητο θάνατό τους. Τραγωδία. Αλλη λέξη δεν αντέχει το βάρος. Ποιος έγραψε την τραγωδία δεν το ξέρει κανένας ακόμα. Ούτε οι θεράποντες γιατροί, ούτε οι νοσοκόμοι, ούτε οι ιατροδικαστές. Ούτε και οι αστυνομικοί που ανέλαβαν να λύσουν τον εφιαλτικό γρίφο.
Και όμως. Κάποιοι λένε ότι ξέρουν. Οτι έχουν αποκλειστικές πληροφορίες, κατά τις γνωριμίες του ο καθένας. Από τη μια μέρα στην άλλη, οι δηλητηριώδεις υπαινιγμοί έδωσαν τη θέση τους στη φωτογράφιση των «ενόχων». Οχι, οι δημοσιογράφοι που «ξέρουν το μυστικό», δεν κατονομάζουν τους «παιδοκτόνους». Απλώς παραδίδουν μια ευκρινή φωτογραφία τους στη μερίδα του κοινού που, μπερδεύοντας τη ζωή με τα θρίλερ της τηλεόρασης, προτιμά έναν «εντυπωσιακό» τριπλό φόνο παρά τρεις θανάτους λόγω εγγενών προβλημάτων υγείας. Οι φωτογραφιζόμενοι γονείς μάς παρακαλούν να μην καταλήγουμε σε αυθαίρετα συμπεράσματα πριν ολοκληρωθεί η έρευνα. Να μην τους κρεμάμε αδίκαστους δηλαδή. Είναι βέβαιο ότι δεν θα εισακουστούν.