Η ανεξαρτησία της ∆ικαιοσύνης αποτελεί θεμέλιο της Δημοκρατίας. Το ερώτημα όμως είναι σε τι συνίσταται αυτή η «ανεξαρτησία»; Οι συνδικαλιστές της Ενωσης Εισαγγελέων Ελλάδος (ΕΕΕ) θεωρούν ότι πλήττεται το κύρος της Δικαιοσύνης μόλις κάποιος εκστομίσει ότι οι δικαστικές αρχές τα έκαναν μαντάρα στην υπόθεση της δολοφονίας του επτάχρονου στην Κυψέλη. Οπως γράφαμε και χθες («Δεν ήξεραν, δεν ρώταγαν;», 18.2.2022), δεν μπορείς να έχεις ένα νεκρό παιδί κι όλα να είναι καλά καμωμένα, όταν μάλιστα «ο Εισαγγελέας Ανηλίκων ενήργησε έγκαιρα και αποτελεσματικά, όταν περιήλθε σε αυτόν καταγγελία για κακοποίηση άλλου ανηλίκου μέλους της ίδιας οικογένειας» (ΕΕΕ, 16.2.2022).
Αυτό, πάντως, που δεν κάνει εντύπωση είναι η «ευχή» της ίδιας ανακοίνωσης «να αποφεύγονται δηλώσεις, με τις οποίες δημιουργείται στην κοινή γνώμη αρνητική εικόνα για την άσκηση των καθηκόντων των εισαγγελικών λειτουργών, αλλά και των υπηρεσιών που τους υποβοηθούν». Συνεπώς «μη μιλάς, μην κρίνεις, κινδυνεύει η Δικαιοσύνη»;
«Οχι», είχε απαντήσει με αφορμή μια άλλη ανακοίνωση της ΕΕΕ ο αείμνηστος Σταύρος Τσακυράκης. Οπως έγραφε, «η δικαστική λειτουργία απολαμβάνει τέτοια ανεξαρτησία ώστε, ενώ αυτή ελέγχει τη νομοθετική και εκτελεστική εξουσία, η ίδια δεν ελέγχεται σχεδόν από κανέναν. Μόνον ο διορισμός της ηγεσίας των ανωτάτων δικαστηρίων γίνεται από την εκτελεστική εξουσία και αυτόν ακόμη κάποιοι θέλουν να τον περιορίσουν ζητώντας να ακολουθείται ευλαβικά η επετηρίδα. Το μόνο σοβαρό αντίβαρο στη μεγάλη εξουσία τους είναι η δημόσια κριτική του έργου τους, η οποία, μάλιστα, θεωρώ ότι πρέπει να γίνεται επωνύμως» («Δικαιοσύνη. Η ουσία της Πολιτικής», εκδ. Μεταίχμιο).
Ο διαπρεπής καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου σημείωνε ότι «κανενός το κύρος δεν προστατεύθηκε με τη φίμωση της κριτικής. Το αντίθετο συμβαίνει. Αν η κριτική είναι λαθεμένη έχει κοντά ποδάρια. Αν είναι ορθή, δίνει την ευκαιρία αναστοχασμού και διόρθωσης στο μέλλον».
Στην κατακλείδα του ίδιου άρθρου (πρωτοδημοσιεύθηκε στις 24.10.2013) σημείωνε ότι «τις παραπάνω σκέψεις προκάλεσε η ανακοίνωση της Ενωσης Εισαγγελέων Ελλάδος, η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ κατήγγειλε τις επικριτικές δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου για την άσκηση δίωξης στην υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ ως παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης. Στο δικό μου μυαλό η ΕΕΕ συγχέει την έννοια της κριτικής με την έννοια της παρέμβασης και (…) καλά θα κάνει να ξανασκεφθεί τον ρόλο της και τον δημόσιο λόγο της». Συνεπώς «δεν ήξεραν, δεν ρώταγαν», αλλά ούτε και ακούν και συνεχίζουν να συγχέουν την κριτική με την παρέμβαση.