Θα μπορούσε να είναι γύρος θριάμβου οπαδών ποδοσφαιρικής ομάδας. Δεν τους έφταναν οι φωνές στο γήπεδο και πήραν τα αυτοκίνητά τους για να γιορτάσουν κορνάροντας τη νίκη της στο ντέρμπι που της χάρισε το πρωτάθλημα. Κρίνοντας από τον αριθμό των αυτοκινήτων, αραία αραία καμιά σαρανταρέα, η ομάδα τους δεν πρέπει να είναι πρωτοκλασάτη, απ’ αυτές που γεμίζουν τα γήπεδα με χιλιάδες κόσμο. Εκανε προφανώς την έκπληξη και συγκέντρωσε όσο περισσότερους οπαδούς μπορούσε. Ηταν η αυτοκινητοπομπή που διαδήλωσε προχθές Κυριακή στο κέντρο της Αθήνας κατά της «ρωσοφοβίας». Πέρασαν από το Σύνταγμα, κατέβηκαν την Πανεπιστημίου και μετά ξανανέβηκαν από τη Σταδίου για να ξαναπεράσουν απ’ το Σύνταγμα. Ανέμιζαν ρωσικές σημαίες και μερικές ελληνικές. Στην πάνω και την κάτω πλατεία οι συγκεντρωμένοι με τις σημαίες της Ουκρανίας τους φώναζαν «φασίστες». Εννοείται ότι οι κόρνες είναι δυνατότερες απ’ την ανθρώπινη φωνή. Ανάμεσά τους λεωφορεία της αστυνομίας και ακροβολισμένοι αστυνομικοί. Υπήρξα αυτόπτης μάρτυς της ωραίας αυτής εκδήλωσης συμπαράστασης στον Πούτιν.
Επειδή το κορνάρισμα και οι σημαίες είναι κοινώς αποδεκτός τρόπος έκφρασης ενθουσιασμού αναρωτήθηκα τι ήταν αυτό που τον προκάλεσε στους εποχούμενους διαδηλωτές. Είναι τόσο ευχαριστημένοι με την πορεία των επιχειρήσεων ενός στρατού που μέσα σε ένα μήνα κατάφερε να επιδείξει στην παγκόσμια κοινότητα την αδυναμία του και την ανικανότητά του να εκμεταλλευθεί την υπεροπλία του; Δεν ξέρω αν είχαν προλάβει να δουν τα επιτεύγματά του στην Μπούτσα, τον νεκρό ποδηλάτη, τους ομαδικούς τάφους, τους δεμένους νεκρούς που δολοφονήθηκαν με μια σφαίρα στο κεφάλι όπως οι εχθροί της σοβιετικής πατρίδας στη δεκαετία του τριάντα. Καμία φρίκη δεν είναι ικανή να κάμψει το φρόνημα του φανατικού. Ηταν ο τρόπος τους να μεταφράσουν το μήνυμα που έστειλε ο Πούτιν σε όσους πιστεύουν ότι αυτή η φρίκη ανήκει στο παρελθόν. Με τη σφαγή στην Μπούτσα ο τύραννος μάς είπε ότι είναι ικανός για το χειρότερο. Αν ο στρατός του συνεχίσει να κουτσαίνει υπάρχουν και τα χημικά, και τα βιολογικά, και τα πυρηνικά. Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν πρόκειται να αποδεχθεί την ήττα του.
Αναρωτιέμαι επίσης αν, αντί να κορνάρουν, φώναζαν συνθήματα ποιες λέξεις θα έβρισκαν για να εκφράσουν τον ενθουσιασμό του θράσους τους; «Φονιάδες των λαών Αμερικανοί»; «Πούτιν βάστα γερά»; Καλύτερα ακόμη: «Η δικτατορία του τρόμου θα μας γλιτώσει από τη διεφθαρμένη δύση». Είναι μάλλον προφανές πλέον ότι στόχος του Πούτιν δεν είναι η Ουκρανία. Η δύστυχη χώρα είναι το εργαλείο για να σπείρει τον τρόμο στην ανθρωπότητα του 21ου αιώνα.