Τους τελευταίους μήνες η Τουρκία, κάνοντας μια θεαματική στροφή, προσπαθεί να επανακαθορίσει τη θέση της στη διεθνή σκηνή. Προσπαθεί να ξαναστήσει τις γέφυρες, που η ίδια ανατίναξε στο παρελθόν, με μια σειρά από χώρες και να βρει καινούργιες ισορροπίες. Δεν είναι εύκολο, γιατί το ρήγμα είναι βαθύ, αλλά η Τουρκία είναι μια μεγάλη χώρα, αναπτυσσόμενη, με δυναμική εσωτερική αγορά και γι’ αυτούς τους λόγους ουδείς μπορεί να την αγνοήσει. Τα βήματα είναι προσεκτικά και επιφυλακτικά, κυρίως από τα κράτη προς τα οποία τείνει χείρα φιλίας η Τουρκία, αλλά η διαδικασία προσέγγισης έχει δρομολογηθεί.
Στην Ελλάδα, αυτή η απόπειρα της γείτονος αντιμετωπίστηκε με ζηλόφθονο θαυμασμό ή με τάσεις αυτομαστιγώματος και γκρίνιας. Κάτι το αναμενόμενο. Πάντα ένα μέρος των ελίτ της πατρίδας μας είχε μια συμπλεγματική σχέση με την Τουρκία. Ολη η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας ήθελαν να περιστρέφεται γύρω από το πώς κινείται η Τουρκία, με ποιους συμμαχεί και με ποιους αντιδικεί, και επάνω σε αυτόν τον καμβά υιοθετήθηκε η βλακώδης και τυχοδιωκτική γραμμή «ο εχθρός του εχθρού μου, φίλος μου». Το φιάσκο Οτσαλάν είναι αποτέλεσμα αυτής της αντίληψης.
Τελικά, τι Τουρκία θέλουμε; Να είναι απομονωμένη, επιθετική, προκλητική ή να είναι ενταγμένη σε ένα διεθνές σύστημα, το οποίο εξ ορισμού έχει πολύ συγκεκριμένους κανόνες και κώδικες συμπεριφοράς; Η κοινή λογική λέει πως θα προτιμούσαμε τη δεύτερη επιλογή, όχι για να λύσουμε τις διαφορές που έχουμε μαζί της, αλλά για να ζούμε ειρηνικά παρ’ όλες τις διαφορές μας, οι οποίες υπάρχουν εδώ και μισόν αιώνα και θα συνεχίσουν να υπάρχουν για άλλο τόσο. Γνωρίζοντας τα όρια αυτής της σχέσης, μπορούμε να συμβιώσουμε χωρίς ακρότητες.
Το νέο διεθνές τοπίο που διαμορφώνεται μετά την 24η Φεβρουαρίου δεν συγχωρεί αναθεωρητισμούς, επιθετικές ενέργειες που αποδυναμώνουν τη συνοχή του νατοϊκού στρατοπέδου, δεν συγχωρεί επεκτατικές πολιτικές. Αυτό το έχουν αντιληφθεί οι τουρκικές ελίτ και άρχισαν αμέσως να προσαρμόζονται στο νέο περιβάλλον που βρίσκεται υπό διαμόρφωση. Το κλίμα είναι θετικό για να ανοίξουν και πάλι οι δίαυλοι επικοινωνίας, ώστε να βρουν οι δύο χώρες ένα minimum επίπεδο συνεννόησης, με τις όποιες αναπόφευκτες εντάσεις να είναι ελεγχόμενες.