Αγαπητοί αναγνώστες,
Σας ζητώ προκαταβολικά να με συγχωρέσετε γιατί αν θέλετε να συνεχίσετε την ανάγνωση, θα υποστείτε τη δοκιμασία να διαβάσετε ένα μακροσκελές κείμενο, άλλου συγγραφέα. Το κείμενο που ακολουθεί σε εισαγωγικά τιτλοφορείται:
«Η βία έχει πρόσωπο και αίτια»
«Ξαναζούμε συνεχώς άθλια επεισόδια στους δρόμους μας, στα πανεπιστήμια, στα γήπεδα και ξανακούγονται συνεχώς τα ίδια ξύλινα και χάρτινα (το χαρτί είναι απλά προϊόν του ξύλου) κλισέ που ακούγονται τα τελευταία τουλάχιστον 30 χρόνια. Κανείς, μα κανείς, ούτε καν η λεγόμενη πνευματική ηγεσία, δεν μίλησε για τη βία που ζει η νεολαία, τη βία της αδικίας, του εξευτελισμού της προσωπικότητας, όταν ζητείται κομματική υποταγή για μια δουλειά, τη βία του εξευτελισμού των πτυχίων που δεν έχουν αντίκρισμα στην προοπτική εργασίας. Ο νέος ζει χωρίς να μπορεί να φτιάξει οικογένεια, με ανασφάλιστη εργασία, με εργασία χωρίς προοπτική, με ανεργία. Και ξαφνικά εμείς οι αστοί, δικηγόροι, γιατροί, μηχανικοί, έμποροι κ.λπ. βλέπουμε τα παιδιά μας να στήνουν οδοφράγματα. Γιατί απορούμε;
Το τελευταίο χρονικό διάστημα πληθαίνουν επικίνδυνα τα περιστατικά αυταρχισμού, όχι μόνο στην άσκηση των δημοκρατικών μας δικαιωμάτων, αλλά και στις θεσμικές μεταρρυθμίσεις. Η κυβέρνηση τροφοδοτεί συνεχώς την ένταση με τις παρεμβάσεις της, η υπουργός αντι-Παιδείας συνεχίζει τον ιδεολογικό πόλεμο με τον πανεπιστημιακό χώρο, το φοιτητικό κίνημα και τις ακαδημαϊκές ελευθερίες και η Αστυνομία δρα ανεξέλεγκτα και στοχοποιεί τη νεολαία, έχοντας εισέλθει τέσσερεις φορές σε πανεπιστήμια μέσα σε δύο εβδομάδες. Η στάση των διοικήσεων κάποιων πανεπιστημίων που στηρίζουν τη διαρκή παρουσία και δράση δυνάμεων καταστολής προκαλεί το ερώτημα ποιους εξυπηρετεί να επιτρέπουν την εκτροπή της εκπαιδευτικής και ακαδημαϊκής καθημερινότητας σε μια αστυνομοκρατούμενη πανεπιστημιακή ζωή. Αυτό είναι το όραμα για το Πανεπιστήμιο; Η επιβολή φόβου και σιωπής και διαρκούς επιτήρησης ή μήπως και συγκάλυψης απερίγραπτου υπόβαθρου συναλλαγών (μέχρι και απάτης και τοκογλυφίας, και σίγουρα αναξιοκρατικής καθηγητοποίησης, όπως ενδεχομένως στο γνωστό τελευταίο περιστατικό), όπως καθηγητικής ασυδοσίας, εκτεταμένης αναξιοκρατίας που αποδιώχνει τα παιδιά μας, και της όλης δράσης των συμμάχων των κομμάτων εξουσίας που στήνουν τις ιδιωτικές τους εταιρείες εκμεταλλευόμενες τη σφραγίδα των ιδρυμάτων τους.
Δεν υπάρχει αμφιβολία για την ειλικρινή αντίθεση όλων μας σε κάθε πράξη βίας. Ομως η κρατική βία δεν λύνει το πρόβλημα, το πολλαπλασιάζει. Μια σύγχρονη κοινωνία οφείλει να αναρωτιέται τι προκαλεί αυτά τα γεγονότα, και όχι απλά να τιμωρεί αλλά να προλαβαίνει βελτιώνοντας τις αιτίες που τα προκαλούν. Η βία έχει πρόσωπο και αιτία. Αδειες ψυχές, άδειες ζωές, συσσώρευση αντιφάσεων σε μια κοινωνία που γίνεται όλο και λιγότερο ικανή να δώσει αξίες, ελπίδες, οράματα. Μην περιμένετε την Αστυνομία (πανεπιστημιακή ή άλλη) να μας λύσει τα προβλήματα, είναι εξ ορισμού αναρμόδια! Η βία δεν αντιμετωπίζεται με τη βία – αντίθετα, τότε ανθίζει. Ολοι που πραγματικά ενδιαφέρονται να απαλλαγεί η κοινωνία μας από αυτά τα φαινόμενα αλλά και θέλουν να αισθάνονται ελεύθεροι άνθρωποι, οφείλουν να αγωνιστούν να εξαλειφθούν τα αίτιά της, υψώνοντας ταυτόχρονα φραγμό απέναντι στο κλίμα αστυνομικής αυθαιρεσίας που καλλιεργείται και επικοινωνιακά παρουσιάζεται ως νόμος και τάξη».
Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ της 20ής Ιανουαρίου 2022 και υπογράφεται από τον πρώην πρύτανη του ΕΜΠ, κ. Νίκο Μαρκάτο. Θα μπορούσα να ολοκληρώσω το άρθρο μου με μία μόνο πρόταση. Αν έχουμε τέτοιους καθηγητές, με απόψεις που εκτρέφουν και δικαιολογούν μπαχαλάκηδες να μην περιμένουμε σωτηρία. «…Εάν δε το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται;» (Επί του όρους ομιλία – Ματθ. 5,13).
Ομολογώ ότι διάβασα το κείμενο αυτό παραπάνω από μια φορά. Προσπάθησα να καταλάβω τι θέλει να πει ο πρώην πρύτανης, στη βάρδια του οποίου κατακάηκε το Πολυτεχνείο και ο οποίος διαθέτει ένα εντυπωσιακό βιογραφικό. Το διάβασα και το ξαναδιάβασα γιατί δεν μπορώ να καταλάβω ποιο μήνυμα θέλει να περάσει ο πρώην πρύτανης. Λυπάμαι, αλλά το δηλώνω χωρίς περιστροφές. Απόψεις σαν αυτές που εκφράζονται στο κείμενο από έναν πρώην πρύτανη, το μόνο το οποίο επιτυγχάνουν είναι να δικαιολογούν τους μπαχαλάκηδες στα Πανεπιστήμια. Ο κ. Μαρκάτος και όσοι δικαιολογούν τα αίσχη που συμβαίνουν στα ΑΕΙ, είναι οι ηθικοί αυτουργοί για το σημερινό κατάντημα στην Παιδεία μας. Ελάτε να δούμε σε λεπτομέρεια το κείμενο.
— «Το τελευταίο χρονικό διάστημα πληθαίνουν επικίνδυνα τα περιστατικά αυταρχισμού, όχι μόνο στην άσκηση των δημοκρατικών μας δικαιωμάτων, αλλά και στις θεσμικές μεταρρυθμίσεις […]». Ομολογώ ότι δεν ήξερα ότι στην Ελλάδα, κάποιος δεν μπορεί να ασκήσει τα δημοκρατικά του δικαιώματα. Δεν είχε την καλοσύνη ο κ. Καθηγητής να μας εξηγήσει για ποια δικαιώματα αναφέρεται. Εκτός αν οι καταλήψεις και ο προπηλακισμός έχουν ενταχθεί στα «δημοκρατικά δικαιώματα».
— «Η βία δεν αντιμετωπίζεται με τη βία – αντίθετα, τότε ανθίζει». Από καθηγητή με τόσες περγαμηνές δεν περίμενα αυτή τη δήλωση. Και ένα παιδί να ρωτήσεις θα σου απαντήσει ότι η παράνομη βία μόνο με τη νόμιμη βία αντιμετωπίζεται. Αν κάποιος σου επιτεθεί με βία δεν θα καλέσεις την αστυνομία; Δηλαδή τι πρέπει να γίνει στα ΑΕΙ, όπου κυριαρχεί η βία; Να καθίσουμε με σταυρωμένα τα χέρια φωνάζοντας «σφάξε με αγά μου, να αγιάσω;». Επιπλέον, δεν μας εξήγησε ο καθηγητής πώς «βλάστησε» η βία στα ΑΕΙ. Κάποιος πρέπει να τη «φύτεψε» για να βλαστήσει. Αυτή που τη φύτεψαν έχουν όνομα και ιδεολογία. Είναι η Αριστερά που με περισσό θράσος, όπως μας δήλωσε η Εφη Αχτσιόγλου, την υπερασπίζεται γιατί «η κανονικότητα στην πραγματικότητα ποτέ δεν είναι ευκαιρία για την Αριστερά».
— «Κανείς, […] δεν μίλησε για τη βία που ζει η νεολαία, […] τη βία του εξευτελισμού των πτυχίων που δεν έχουν αντίκρισμα». Βεβαίως, τα πτυχία είναι χωρίς αντίκρισμα. Ποιος όμως τα κατάντησε έτσι; Οι ίδιοι οι φοιτητές που με συνεχείς κινητοποιήσεις έχουν επιτύχει να παίρνουν τα πτυχία με την ελάσσονα δυνατή προσπάθεια. Οταν σπουδάζαμε στο ΕΜΠ δεν υπήρχε μεταφορά μαθημάτων από τον ένα χρόνο στον άλλο. Δεν πέρναγες, είχες άλλη μια ευκαιρία τον Σεπτέμβριο και μετά έχανες τον χρόνο. Ακριβώς για τον λόγο αυτό τα πτυχία μας είχαν αντίκρισμα. Ποιος στηρίζει τους αιώνιους φοιτητές; Ποιος στηρίζει την είσοδο στα ΑΕΙ με λευκή κόλλα; Είναι η Αριστερά που θέλει μόνο να διεκδικεί χωρίς καμία υποχρέωση.
Πραγματικά, δεν έχει νόημα η περαιτέρω ανάλυση του κειμένου. Οποιαδήποτε δικαιολογία για τη βία στα ΑΕΙ, αλλά και γενικά στην παιδεία μας είναι απαράδεκτη. Οταν οι μπαχαλάκηδες παίρνουν επίσημα συγχωροχάρτι από έναν «πνευματικό» άνθρωπο, τότε η βία τους όχι μόνο ανθίζει αλλά πολλαπλασιάζεται.
Θυμάμαι και το 2008, όταν ξέσπασαν οι καταστροφές για τον φόνο του Γρηγορόπουλου. Ηταν πάρα πολλοί γονείς που δικαιολογούσαν τις πράξεις των βλασταριών τους, γιατί λέει «ξεχείλιζαν από θυμό». Αν πράγματι ήταν θυμωμένοι να ξεσπάσουν στα σπίτια τους και στα πράγματά τους, όχι να καταστρέψουν ξένες περιουσίες. Εχουν περάσει 14 χρόνια από τότε και τα τραυματισμένα κτίρια είναι ακόμα μάρτυρες των γεγονότων.
Θυμωμένοι με το Μνημόνιο ήταν και αυτοί που έκαψαν ζωντανούς τους τρεις υπαλλήλους της Marfin το 2010. Θυμωμένοι ήταν και οι «λεβέντες» της 17 Νοέμβρη που αποφάσισαν ότι θα διορθώσουν την «κακούργα κοινωνία» σκοτώνοντας όποιον έκριναν. Και αυτοί είχαν τότε υποστηρικτές. Είναι οι πραγματικοί ηθικοί αυτουργοί στα εγκλήματα.
Θλίβομαι για την κατάντια μας. Είμαστε η Χώρα του «ναι μεν αλλά». Υποτίθεται ότι καταδικάζουμε τη βία, αλλά παράλληλα κλείνουμε και το μάτι στους παραβάτες, με τη δικαιολογία ότι είναι αδικημένοι. Εμπρός του κόσμου οι αδικημένοι, πάρτε την εξουσία στα χέρια σας και καθαρίστε. Επειδή σας αδικεί η κοινωνία, έχετε το ελεύθερο να καταλύσετε την τάξη. Αλλά τι μπορεί να περιμένει κανείς από μια ιδεολογία που εκφράζεται από τα επίσημα χείλη του Πρωθυπουργού το 2017 με το απίστευτο: «Και τι κακό έχουν οι μολότοφ. Εξαρτάται σε ποια μεριά είσαι όταν πέφτουν οι μολότοφ! Εκεί που τις ρίχνουν ή εκεί που πέφτουν»! Η ατάκα αυτή του πρώην Πρωθυπουργού έγινε στη Βουλή, όταν συζητούσαν για τη βία στα ΑΕΙ. Αλλος ένας ηθικός αυτουργός.
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.