Οι Γερμανοί αργούν να αντιδράσουν. Παρότι φημίζονται για την ακρίβεια των δρομολογίων τους, παρότι κέρδισαν πολλές μάχες στον Β’ Πόλεμο με το «μπλίτσκριγκ», αργούν να αντιδράσουν. Από την ημέρα που ο γαλλο-γερμανικός άξονας μετασχηματίσθηκε σε γερμανική ηγεμονία, εγκαινιάσθηκε μια περίοδος της ευρωπαϊκής Ιστορίας που τη χαρακτηρίζει η «αργή κίνηση». Είτε για τις πολιτικές διεργασίες που αφορούν στην ίδια της τη συγκρότηση, είτε για τις διάφορες κρίσεις που την απειλούσαν. Οταν η Ελλάδα πτώχευσε το 2010, η Ευρώπη χρειάστηκε μήνες για να οργανώσει τις άμυνές της. Μήνες ή και χρόνια. Από αυτή την άποψη μπορεί να πει κανείς ότι το δίδυμο Τσίπρας – Βαρουφάκης αποδείχθηκε χρήσιμο. Το πρώτο εξάμηνο του 2015 και το τυχοδιωκτικό δημοψήφισμα βοήθησε τους Γερμανούς να καταλάβουν πόσο κρίσιμη μπορεί να γίνει η Ελλάδα για ολόκληρη την Ευρώπη. Την ίδια χρονιά, η κ. Μέρκελ άνοιξε την αγκαλιά της για να υποδεχθεί την ανθρώπινη δυστυχία της Συρίας, άργησε όμως να αντιληφθεί πως την Ευρώπη την απειλούσε η πλημμυρίδα των «κολασμένων» απανταχού της γης.
Η Γερμανία είναι η τελευταία ευρωπαϊκή χώρα που συνειδητοποίησε την ουσιαστική συμβολή του Πούτιν στον σύγχρονο κόσμο. Με αποτέλεσμα η Ευρώπη να μη δώσει σημασία ούτε στην εξέγερση της πλατείας Μεϊντάν ούτε στην κατάληψη της Κριμαίας το 2014. Business as usual. Μετά την κατάρρευση του σοβιετικού καθεστώτος πίστευε ότι η Ρωσία όδευε την οδό της δημοκρατίας, όπως στο κάτω κάτω η Ανατολική Γερμανία μετά τη συνένωσή της με τη Δυτική. Μην ξεχνάμε ότι η κ. Μέρκελ ήταν παιδί της Ανατολικής, με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται ψυχολογικά, τον ασυνείδητο σεβασμό που εμπνέει η ανωτερότητα του Κρεμλίνου. Η Γερμανία έδωσε στη Ρωσία το ισχυρότερο όπλο για τον πόλεμο με την Ευρώπη. Το όπλο της ενεργειακής εξάρτησης. Χρειάστηκε η εισβολή στην Ουκρανία για να συνειδητοποιήσει η Γερμανία ότι η Ρωσία δεν μιλάει την ίδια γλώσσα με τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες. Μιλάει την ίδια γλώσσα με τον Ερντογάν; Πάντως, παρά τις υφολογικές και πολιτισμικές διαφορές τους, ο Πούτιν δεν χρειάζεται μεταφραστή για να συνεννοηθεί με τον Ερντογάν. Η Γερμανία ακόμη και στην περίπτωση της Τουρκίας δεν δείχνει να έχει βελτιώσει τα αντανακλαστικά της καθυστέρησης. Μια χλιαρή ήξεις αφήξεις δήλωση για την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών, σαν να έβγαινε από δεκαετίες πίσω, που διορθώθηκε την επομένη ποιος ξέρει μετά από πόσο μασάζ σύγχρονης πολιτικής.
Τι να πω. Οι Γερμανοί σέβονται τα ωράρια των σιδηροδρόμων τους. Απλώς καθυστερούν όταν έχουν ραντεβού με τη διεθνή πολιτική.