Οχι, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι που πατούν την ελληνική γη ισοτελείς και ισότιμοι. Παράδειγμα, οι τουρίστες. Φτάνουν και περισσεύουν τα περιστατικά αισχροκέρδειας για να σπάσει η φωτεινή εικόνα, αποκαλύπτοντας μια παμπάλαια ανωμαλία ευρύτερη από τους χαρωπούς μύθους. Επεσαν σαν τα πεινασμένα όρνεα πάνω στη φρέσκια λεία… Δεν είναι μόνο τα μυκονιάτικα καβουροπόδαρα, που με τα δύο μοχίτο κόστισαν σε μάνα και κόρη εξ Αμερικής 600 ευρώ – σύμφωνα με τον καταστηματάρχη, ουδεμία παράβαση διαπίστωσαν οι Αρχές του νησιού. Είναι ότι, για ορισμένους, ο ξένος είναι αφύλακτη μπάνκα για ληστεία – π.χ. 2,80 το σουβλάκι για τον γηγενή, 4,5 για τον τουρίστα. «Eight euros», ανακοίνωσε οδηγός ταξί. «Μα 3,5 ευρώ πληρώνω τη διαδρομή, τι μου λέτε;» αιφνιδιάζεται Ελλην συνοδός Γάλλων τουριστών. «Καλά, καλά, δώσε 4». «Το ταξίμετρο;». «Εχω τον μετρητή στο κινητό…». Πενήντα ευρώ ήταν το «κουστούμι» λιμάνι Πειραιά – Νέα Σμύρνη για Βρετανίδα τουρίστρια, ένα ήσυχο μεσημέρι με απροσδόκητα άδειους δρόμους.
Παλιά μου τέχνη κόσκινο. «Κάποτε, πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, o αυτοκράτορας της Αυστροουγγαρίας Φραγκίσκος Ιωσήφ επισκέφθηκε ένα ορεινό χωριό και έφαγε σε μια ταβέρνα δύο τηγανητά αυγά», περιγράφει σε άρθρο του για την αισχροκέρδεια ο Λέανδρος Ρακιντζής. «Ο ταβερνιάρης τού ζήτησε δύο χρυσές λίρες και ο αυτοκράτορας ρώτησε αν στο χωριό του είναι σπάνιες οι κότες, με τον ιδιοκτήτη της ταβέρνας να του απαντά: Οχι οι κότες, αλλά οι αυτοκράτορες». Αυτοκράτορες είναι για τους μπαγαμπόντηδες οι ξένοι.
Μάλλον άσχημα ξεκινήσαμε αυτό το θερμό τουριστικό καλοκαίρι της εκτίναξης των κρατήσεων (και των μισθωμάτων) σε καταλύματα Airbnb – και των κατεργαραίων, οι οποίοι πιστεύουν ότι όσο παράτυπα και άτσαλα κι αν ρευστοποιούν τα ατού της Ελλάδας, αυτή θα είναι προτιμητέα εσαεί από τους «θεόκουτους» αλλοδαπούς. Η αισχροκέρδεια, πέρα από ποινικό αδίκημα, είναι αποκαλυπτικό μιας απεχθούς υποκουλτούρας αντιεπαγγελματισμού και ασυνειδησίας, που λειτουργεί σαν βόμβα στη φρεσκαρισμένη βάση του ελληνικού πλεονεκτήματος και γίνεται αιτία ντροπής για τους πολλούς (και οι λίγοι αρκούν για να σου βγει το όνομα, άρα και το μάτι).
Το κατέβασμα ρολών κατά την πανδημία προσέφερε σε ορισμένους το εσωτερικό άλλοθι για ισοφάριση με αρπαχτές, με «μαύρο» και υπεξαιρεμένο χρήμα, με βαθύ ενταφιασμό της επαγγελματικής ηθικής και εντιμότητας. Υστερα από δεκαετίες σκληρής κριτικής, κυρώσεων και αναδιπλώσεων, ένα κομμάτι της τουριστικής βιομηχανίας αναδύεται και πάλι ασπόνδυλο και τσαπατσούλικο, μεταμορφώνοντας ξανά, σε σημεία, το άλογο κούρσας σε ερπετό που κατατρώει τα σωθικά του μέλλοντός μας.