Ναι μεν, αλλά. Συνιστάται ο εμβολιασμός, αλλά δεν είναι και αναγκαίος. Κι αν κάποιος νοσήσει μετά την τρίτη δόση; Τότε, πότε να κάνει την τέταρτη; Οι άνω των 60 να κάνουν την τέταρτη δόση, αλλά όσοι δεν έχουν κάποιο πρόβλημα μπορούν και να περιμένουν λίγο… Oσο για τους κάτω των 60, το τοπίο είναι ακόμη πιο θολό. Ο τάδε επιστήμονας υποστηρίζει μια εκδοχή και ο δείνα κάποια άλλη. Οι απόψεις ξεπερνούν σε αριθμό τις υποπαραλλαγές της «Oμικρον».
Oι παραλλαγές της COVID και οι παραλλαγές της ασάφειας. Σταμάτησαν τα «πρέπει» και τα υποχρεωτικά και άρχισαν τα προαιρετικά. Η εθνική επιτροπή εμβολιασμών αφήνει και στη βούληση του κάθε πολίτη να αποφασίσει τι (δεν) θα κάνει. Ο καθένας μπορεί να προχωρήσει τη δική του εικασία.
Τα όρια τρεμοπαίζουν, το άνω-κάτω των 60 ερμηνεύεται κι αυτό υποκειμενικά και όχι ημερολογιακά. Στην κορυφή της ζελοειδούς πυραμίδας παραμένει ο αμέριμνος τύπος τού «μα αφού όλοι θα νοσήσουμε κάποια στιγμή».
Να γιορτάσουμε την ελευθερία μας, λοιπόν; Ο,τι βρέξει ας κατεβάσει; Ολαρία ολαρά; Συνωμοσιολόγοι, παρανοϊκοί και ισορροπημένοι, εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι να «πετούν αγκαλιασμένοι μακριά»; Κάτι δεν πηγαίνει καλά σε αυτήν την ιδιότυπη «εθνική συμφιλίωση». Προφανώς δεν ζητάει κανείς από τους επιστήμονες να έχουν όλες τις απαντήσεις σε μια πανδημία που επιφυλάσσει διαρκώς εκπλήξεις και βρίσκεται μακριά ακόμη από την εξαφάνισή της. Αλλά δεν θα όφειλαν να συμφωνούν τουλάχιστον στα στοιχειώδη (όπως ο εμβολιασμός) όταν εκτίθενται δημόσια; Πόσο βοηθάει, ύστερα από δύο χρόνια επιβάτες στο ασανσέρ του φόβου, να επιβιβαστούμε στο τρενάκι του λούνα παρκ;
Κατανοούμε τα περί οικονομίας και τουρισμού, αλλά γιατί η χρήση μάσκας στους εσωτερικούς χώρους έπρεπε να καταργηθεί ως μέτρο (με 1-2 εξαιρέσεις); Το τελευταίο καταφύγιο αυτο- και ετερο-προστασίας κατέληξε να μοιάζει με την ανεστραμμένη εικόνα της αρχής της πανδημίας, όταν η μάσκα ήταν υποχρεωτική και όσοι δεν τη φορούσαν δακτυλοδεικτούμενοι. Τώρα, συμβαίνει το αντίθετο. Μπαίνετε σε σούπερ μάρκετ, για παράδειγμα, με μάσκα; Θυμίζετε απομονωμένο «φύτουλα» μαθητή σε πενταήμερη.
Το χειρότερο δεν είναι ότι καταργήθηκαν τα μέτρα προστασίας. Είναι ότι αντιλαμβάνεται κανείς τις σκοπιμότητες… Και αυτό δεν βοηθάει την υγεία, αλλά ούτε και την αξιοπιστία.