Οντως. Η υπουργός Πολιτισμού παρενέβη στο έργο της Δικαιοσύνης – και μάλιστα δημόσια. Παρενέβη όταν, προτού ασκηθεί ακόμη κατηγορία, χαρακτήριζε τον καταγγελλόμενο πρώην διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου «επικίνδυνο άνθρωπο». Τώρα, η αξιωματική αντιπολίτευση κατηγορεί τη Μενδώνη ότι «δεν κράτησε αποστάσεις» από τον καταδικασθέντα για δύο βιασμούς· ότι τον έχει υπό την προστασία της, ενώ η ίδια είχε περίπου αποφανθεί δημοσίως για την ενοχή του, προτού καν κινηθεί η προδικασία.
Εχοντας να αντιμετωπίσει την επιχείρηση οπλοποίησης μιας ποινικής υπόθεσης, που είχε ως πρώτο στόχο την ίδια, η Μενδώνη, παρά το αρχικό σάστισμα, έκανε το αναμενόμενο: Προσπάθησε να βγάλει από πάνω της την ιστορία. Να κόψει κάθε σχέση με τον πρωταγωνιστή της.
Τώρα, η αντιπολίτευση λέει ανοιχτά ότι η υπουργός Πολιτισμού και η κυβέρνηση εξασφάλισαν στον καταδικασθέντα την αποφυλάκισή του. Ο ισχυρισμός αυτός δεν περιορίζεται στη διαφωνία που μπορεί να έχει κανείς για μια επιεικώς δυσεξήγητη δικαστική κρίση. Η αντιπολίτευση δεν ασκεί κριτική στη Δικαιοσύνη. Επιτίθεται στην κυβέρνηση, υποδεικνύοντάς την ως αυτουργό μιας συνωμοσίας που δεν έχει μόνο πολιτικοδικαστικό χαρακτήρα. Που βαρύνεται κιόλας με το άγος του σεξουαλικού εγκλήματος. Οπως το είπε ο ίδιος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο βιαστής είναι «κολλητός της εξουσίας».
Για να απαντήσει η κυβέρνηση και ο ίδιος ο εκπρόσωπός της προβάλλει τον ισχυρισμό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται για την αποφυλάκιση. Οτι περίπου η προηγούμενη κυβέρνηση πείραξε τον ποινικό νόμο για να κυκλοφορούν ελεύθεροι οι εγκληματίες.
Παρενέβη κανείς στη Δικαιοσύνη ή στον ποινικό νόμο;
Η τοξικότητα έχει γίνει τόσο μπανάλ, ώστε δεν αρκεί για να περιγράψει την τροπή που έχει πάρει η αντιπαράθεση. Δεν πρόκειται για τη συνήθη «ποινικοποίηση της πολιτικής» – που αφορά πολιτικά σκάνδαλα. Πρόκειται για κάτι τελείως διαφορετικό – για την ιδέα ότι τα πολιτικά κόμματα παρεμβαίνουν σε υποθέσεις του κοινού ποινικού δικαίου. Την ιδέα ότι το «σύστημα» δεν είναι απλώς διαπλεκόμενο, ούτε απλώς διεφθαρμένο, αλλά σεξουαλικώς διεστραμμένο. Λίγη ιστορία αρκεί για να δει κανείς πού μπορεί να καταλήξει η σπορά μιας τόσο διαβρωτικής για τους θεσμούς καχυποψίας.
Οσο αλήθεια (δεν) είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε τον ποινικό νόμο επειδή ήθελε να κυκλοφορούν ελεύθεροι οι βιαστές, άλλο τόσο αλήθεια (δεν) είναι ότι η Μενδώνη παρενέβη στη Δικαιοσύνη για να αποφυλακίσει τον καταδικασθέντα.
Η πρόσφατη πείρα δείχνει ότι τέτοιες εκστρατείες ηθικού πανικού είναι τουλάχιστον ατελέσφορες για τις δυνάμεις που επενδύουν πολιτικά σε αυτές – είτε τις καθοδηγούν, είτε παρασύρονται από τη βοή της κερκίδας, είτε λίγο και από τα δύο.
Η τυφλή πόλωση προκαλεί και αντισυσπειρώσεις. Φτιάχνει «αντί-» που δύσκολα σπάνε. Τα πρότζεκτ πολιτικού δηλητηριασμού καταλήγουν σε αυτοδηλητηρίαση.