Παρά τους ρητορικούς διχασμούς, η Δεξιά και η Αριστερά στην Ελλάδα συμφωνούν σε πολλά. Ενα από αυτά είναι η αυστηροποίηση των ποινών, ως μέθοδος καταπολέμησης του εγκλήματος. Οχι όλων των εγκλημάτων, αλλά επιλεκτικώς. Το υπουργείο Δικαιοσύνης αυστηροποιεί όσα εγκλήματα έχουν την τιμητική τους στα πρωινάδικα της TV. Από την Αριστερά φωνασκούν για τις γυναικοκτονίες και κάποιοι προτείνουν να γίνουν ιδιώνυμο αδίκημα. Η γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Ράνια Σβίγκου προανήγγειλε ότι «η 3η γυναικοκτονία σε 48 ώρες δεν αφήνει περιθώρια ολιγωρίας. Δεν υπάρχουν πια δικαιολογίες. Η νομική κατοχύρωση του όρου γυναικοκτονία έπρεπε να έχει γίνει χθες. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. θα επανακαταθέσει την τροπολογία, την οποία δυστυχώς έχει απορρίψει ήδη δύο φορές η κυβέρνηση της Ν.Δ. τον τελευταίο χρόνο» (Facebook, 2.8.2022).
Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Οι γυναικοκτονίες ήδη τιμωρούνται με τη μεγίστη των ποινών, επειδή είναι ανθρωποκτονίες. Τι άλλο μπορεί αν γίνει; Και αν, υπό την «προοδευτική» πίεση, αναβαθμιστούν σε ιδιώνυμο αδίκημα, θα σταματήσει εκεί το κακό; Δεν εννοούμε μόνο το κακό των γυναικοκτονιών. Το vox populi είναι ευερέθιστο κι αν βρει προηγούμενο νομοθετικό πάτημα θα ζητήσει και σίγουρα θα πετύχει να έχουμε έναν ποινικό κώδικα ιδιώνυμων εγκλημάτων, έτσι ώστε να γίνει πράξη το όραμα του κ. Κωνσταντίνου Τσιάρα, ο οποίος θέλει ισόβια για κάθε παράπτωμα· και «όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια», χωρίς ευεργετικές διατάξεις. Ηδη, εξαιτίας της κατακραυγής για τις πυρκαγιές, ο εμπρησμός εξ αμελείας έγινε κακούργημα και θα δούμε γιαγιάδες να καταδικάζονται σε κάθειρξη διότι δεν πρόσεξαν το καντηλάκι στον τάφο των δικών τους.
Εχει, λοιπόν, απόλυτο δίκιο η καθηγήτρια Εγκληματολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο κ. Σοφία Βιδάλη λέγοντας ότι «η γυναικοκτονία ως όρος να υπάρχει στον δημόσιο λόγο, αλλά δεν θα ωφελήσει σε τίποτα η ένταξή της στον Ποινικό Κώδικα. (…) Ετσι κι αλλιώς, αυτή η κυβέρνηση έχει κάνει τα ισόβια μοναδική ποινή για την ανθρωποκτονία. Αρα μετά τα ισόβια τι θα κάνεις;» (Στο Κόκκινο, 3.8.2022).
Η ίδια τόνισε ότι χρειάζεται πρόληψη και «πρόληψη δεν γίνεται με το να εντάσσουμε στον ποινικό κώδικα κάθε έγκλημα που εμφανίζεται με κάποια συχνότητα». Ομως η πρόληψη και η αντιμετώπιση του φαινομένου προϋποθέτει κάτι άλλο για το οποίο το ελληνικό κράτος πάσχει διαχρονικώς: «Χρειάζονται στοιχεία, που δεν τα έχουμε διότι η αστυνομία δεν τα μαζεύει», είπε στην ίδια συνέντευξη η κ. Βιδάλη. Ετσι, για μία ακόμη φορά, γίνεται μια παθιασμένη συζήτηση στον αέρα και πιθανώς να περάσει ένας ακόμη νόμος γραμμένος στο γόνατο, δηλαδή χωρίς στοιχεία. Πρώτη φορά θα είναι;