Υποθέτω ότι σήμερα στη Βουλή θα αποκαλυφθούν στοιχεία που θα δικαιολογήσουν την κατάχρηση όρων όπως «παρακράτος» και «χούντα», στην οποία επιδίδεται εδώ και ένα μήνα η χαρωπή αντιπολίτευση. Στοιχεία που θα αποδεικνύουν πως η υπόθεση επισύνδεσης της ΕΥΠ με τον κ. Ανδρουλάκη δεν ήταν απλώς ένα πολιτικό ατύχημα οφειλόμενο στην ειωθυία αβελτηρία του ελληνικού Δημοσίου, αλλά μέρος ενός ολοκληρωτικού σχεδίου υπονόμευσης των δημοκρατικών θεσμών που απεργάζεται ο Δαιμόνιος. Το λέω αυτό διότι στην περίπτωση, το βάρος της απόδειξης ανήκει στον καταγγέλλοντα. Οσο δυνατά κι αν φωνάξουν ο Τσίπρας και οι συν αυτώ περί χούντας και παρακράτους, αν δεν προσκομίσουν αποδείξεις, το επεισόδιο θα καταγραφεί στο ψυχόδραμα που ζει η αντιπολίτευση από το 2019. Αναλογισθείτε: πόσα πολιτικά γεγονότα έχει παραγάγει η αντιπολίτευση στα χρόνια της διακυβέρνησης από τον Δαιμόνιο; Ούτε μισό, αν εξαιρέσουμε τη φασαρία για τον Κουφοντίνα.
Αναρωτιέμαι πόσους αφορά, εκτός από τον μικρόκοσμο της πολιτικής σκηνής, η υπόθεση Ανδρουλάκη. Ανησυχούν οι κυρ-Παντελήδες, όπως με υπεροψία αποκαλούν οι αριστεροί τούς πολίτες των μεσαίων στρωμάτων; Ο «κυρ-Παντελής», ο εκφραστής του κοινωνικού κέντρου, νοιάζεται για το εισόδημά του. Νοιάζεται για το κόστος της ενέργειας και, αν είναι μισθωτός, δεν αντέχει ο μισθός του να τελειώνει στο πρώτο δεκαήμερο του μήνα για να καλύψει τις υποχρεώσεις του. Νοιάζεται για την υγεία του και γι’ αυτό πήγε να εμβολιαστεί. Νοιάζεται για την ασφάλειά του και γι’ αυτό θέλει αστυνομία. Νοιάζεται για την τύχη των παιδιών του και γι’ αυτό θέλει πανεπιστήμια που δεν λειτουργούν σαν κοτέτσια αναρχικών πουλερικών. Η σημερινή αντιπολίτευση, αξιωματική και υπαξιωματική, έχει να του προτείνει κάτι διαφορετικό από αυτό που προσπαθεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση ως πολιτική; Μηδέν εις το πηλίκον. Οπότε, το ρίχνει στο ψυχόδραμα της δημοκρατίας. Το πολιτικό κέντρο το ορίζει ο κυρ-Παντελής. Το άλλο, του Ανδρουλάκη και του Τσίπρα, αφορά μόνον τον φίλτατο κ. Αλιβιζάτο και λοιπούς συνταγματολόγους, οι οποίοι φιλοδοξούν να γίνουν πολιτικοί διότι νοσταλγούν την εφηβεία τους. Ολη μου η συμπάθεια για τον κ. Ανδρουλάκη. Η υπέροχη χώρα μας του έκανε ένα δώρο, την επισύνδεση, δεύτερο στη σειρά μετά την εκλογή του. Το πρώτο, η εκλογή του, είχε αρχίσει να χάνει τη λάμψη του, ώσπου ήρθε η «επισύνδεση» για να μας θυμίσει την ύπαρξή του. Η παραπομπή, όμως, της υπόθεσης στη Βουλή τον αδικεί. Μη ων βουλευτής ο ίδιος, κατ’ ανάγκην τον ρόλο του αδικημένου θα τον αναλάβει ο Τσίπρας, τον οποίον κανείς δεν παρακολουθούσε, όμως ο ίδιος θα φωνάζει σαν να τον παρακολουθούσαν οι μισές μυστικές υπηρεσίες της Δύσης.